Beyaz Güç

İSTENMEYEN

On sekiz yıl önce:

Yazardan;

"Bir kız" dedi güzel peri yutkunarak yeni anne adayına bakarken. Derin bir nefes aldı, anne adayının yüzündeki tebessüm buruktu. Zorlukla bir nefes daha aldı güzel peri devam etti cümlesine.

"Ve kanatsız"

Anne adayının gözlerindeki parıltı bir gram bile eksilmedi. Öleceğini bilmek bile umrunda değildi o an dünyanın en mutlu varlığıydı. Bebeği kucağına almak istediğinde Şifa perisi karşı koymadı. Yeni anne adayı olan beyaz peri Vivian bebeği kucağına alarak kulağına fısıldadı.

"Meleğim... sen kötülüklere ışık olacaksın. Seni seviyorum"

Sofia net duymuştu söylediklerini, kalbinin burkulduğunu hissetti. Vivian derin bir nefesi zorlukla içine çekti. Anlında biriken terler usulca süzülüyor gözyaşlarına karışıyordu. "Sofia, onu korumanı benim yokluğumu hissettirmemeni istiyorum. Kardeşinin bu isteğini çok görme lütfen"

Sofia gözyaşlarını durdurmaya çalıştı. Onun karşısında ağlayıp mutluluğunu gölgede bırakmak istemiyordu. "Ah! Vivian onu tehlikeli bir gelecek bekliyor fakat kardeşim... Daima yanında olacağıma onu koruyacağıma canımdan çok seveceğime, sen istedin diye değil kendi rızamla yapacağım"

Vivian'ın dolgun dudakları memnun bir gülümseme ile yukarı kıvrıldı. Kendinden şüphe eder ondan etmezdi. Sevgi dolu bakışları kucağında ki kızını buldu. Tüy kadar hafif bir öpücüğü anlına bırakıp minik kızının huzurlu uykusunu izledi.

Dudaklarında ki hafif tebessüm ile kafasını yastığa yasladı ve gözlerini bir daha açamamak suretiyle ağır bir şekilde kapadı. Yüzündeki ufak tebessüm yok olmuş dudakları solmuştu.

Sofia buz kadar soğuk bedenden bebeği ayırıp kucağına aldı. Gözleri yanıyor boğazı düğüm düğüm oluyordu. Hıçkırarak ağlamaya başladığında dizlerinin bağı çözülmüş yere oturmak zorunda kalmıştı.

Titrek bir nefesi çekip kafasını geriye attığında acı dolu bir haykırış dudaklarını terk etti. Kafasını geri eğdiğinde bebeğin hala masum uykusunda olduğunu gördü. Gözyaşları yanaklarını ıslatırken sert bir şekilde yutkunarak fısıltı gibi çıkan sesiyle "bundan sonra birlikteyiz küçüğüm seni daima koruyacak ve seveceğim" dedi.

Onu daha doğrusu onları tehlikeli bir gelecek bekliyordu, yarın olacakları ise kim bilebilirdi ki? Bebeği bir battaniye ile sararak dışarı çıktı güzel peri.

Perilerin bebeği görünce kıvrılan dudakları Sofia'yı görünce endişeli gözlere dönüşmüştü. Koruyucu peri öne çıkarak kaşlarını çattı. Sesi tereddütlüydü. "Vivian iyi mi?"

Sofia'nın dudakları titredi. Daha yeni durmuş göz yaşları tekrar ıslattı yanaklarını. Kafasını hızla iki yana salladı. "O... öldü" dedi büyük bir zorlukla. Belki de hayatındaki en zorlu andı.

Ölüm... bir lanetli kelime gibiydi periler için. Uzun süreli yaşamları için Vivian çok gençti. Koruyucu peri Micheal zorlukla yutkunurken adem elması da hareket etmişti. Kaslı ve bir o kadar yıkılmaz duran vücudu duyduğu kelimelerle bir yıkılış yaşadı. İnanmak istemeyen sesi inkar ederek yüksek çıkmıştı.

"Ne dediğinin farkında mısın Sofia? Yüzyıllardır hiçbir peri doğumda ölmedi"

Periler güçlü varlıklardı kolay kolay hayatlarını kaybetmezlerdi, ki doğum kulağa neredeyse imkansız geliyordu. Sofia adeta çığlık atarak konuştu. "Sence böyle bir konu konuşurken ne dediğimi bilemeyecek kadar aptal mıyım? "