Fantastik #6
Yeşil Prenses serisinin 2. kitabıdır. 1. kitabı Yükseliş'tir.
İçimizdeki karanlığı bir mum ışığıyla yok edemeyiz.
♕
Kim bilirdi ki bir kölenin bu kadar yükseleceğini?
Bir kralın tutkusuna, arzusuna esir kalacağını...
Ama kendisinin...
Vee Yeşil Prenses - Yükseliş, öne çıkanlarda 1.sırada. O kadar mutluyum ki!
Buraya, istediğiniz karaktere söylemek -kötü ya da iyi, fark etmez- veya sormak istediğiniz şeyleri yazabilirsiniz.
Bu bölümü, beni destekleyen tüm okuyucularıma armağan ediyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
Jorne, bir eli terli alnında bir vaziyette, mekânda volta atıyordu. Neden endişelendiğini bilmiyordu fakat Katfroy'a tam olarak güvenemeyeceğini biliyordu. Yıllar boyu beraber olsalar da...
Ne yapacağı hakkında hiçbir fikri yoktu. Konseyin fikri doğrultusunda, Darya'yı izleyen kişinin öldüğü için, sağlam birisini bulana dek Lider Katfroy'u yollamışlardı. Kararın yüzde ellisini Katfroy sağlamış sayılırdı, çünkü o da bir liderdi ve sözü geçiyordu. Konsey itiraz etmediği için Jorne da etmemişti. Fakat içindeki düşünceler nedense itiraz etmesi gerektiğini söylüyordu.
İçgüdüsel olarak bunları hissediyordu. Bu hissettiklerinde yanılmayı da tüm kalbiyle istiyordu.
Ancak onu yollamıştı; iş işten geçmişti ve beyninde saçma sapan konuşan bu iblisi durdurmak zorundaydı.
Katfroy kibar ve dürüst biriydi. Aynı zamanda cesurdu ama bu cesurluğu bazı zamanlarda gösteremiyordu.
Arkadan bir erkek, "Neyin var senin, Jorne? Dostum?" dedi kalın bir ses tonuyla.
Jorne arkasını döndü ve bunu diyen kişinin Leonid olduğunu görünce gülümsemek için kendini zorladı. Keskin kaşlarını yerinden oynatmadan çenesini kaldırdı. "Bir şeyim yok, Leonid. Yalnızca düşünüyordum."
"Katfroy saraya gittiğinden beri böylesin, Jorne. Endişeni anlayamayacak kadar aptal değilim."
Sesi, mekândaki insanların ve ahşap sesleri yüzünden kesintili çıkıyordu. Bu yüzden Jorne ilerledi ve kendisinden en az beş yaş büyük olan, kahverengi uzun sakallı, burnu yüzüne göre biraz ince ve uzun olan arkadaşının yanına gitti.
Leonid'e şüphesiz güveniyordu. Onu, bugünlük biraz dinlenmesi için yeraltı nöbetinden çıkarmış ve iyi tanıdığı başka birini koymuştu.
Leonid'in yüz ifadesi değişti. "Ama yıllardır bizimle, Jorne. Ona güvenmekten başka çaren yok. Ben güveniyorum. Hem... o iyi biri."
"Yıllarca bizimle olması, yıllar boyunca patavatsızlıklar yaptığı gerçeğini değiştirmez, Leonid."
"Yalnızca doğruları çok fazla söylüyor, o kadar. Ama eminim ki bir sorun çıkmayacaktır."
"Umarım," dedi Jorne, iki elini şakaklarına bastırarak. Burayı tavernaya benzetiyordu ama tavernalardaki gibi çalgı çengi yoktu. Dostluk, kardeşlik ve biraz da içki vardı. "Darya'dan hoşlandım ama ona da güvenmiyorum."
