*miesiąc później* Minoł cały miesiąc Adam podciągnął się w nauce, my przebyli prawie całą kare w pomaganiu panią. Dziś miałam zły dzień tak samo jak Adam, przed śniadaniem jak poszliśmy pomóc panią w kuch pokłóciłam się z Adamem sama nie wiem o co. -Ty zawsze musisz mieć wszystko co chcesz. Paniusia z bogatymi starymi- -Moi rodzice nie żyją jak byś nie wiedział-mówiąc to przypomniałam sobie o tragedii co mnie spotkała. Po śniadaniu Adam próbował do mnie podejść, przeprosić ale nie chciałam z nim gadać. Uciekłam na strych tam gdzie siedzimy często całą naszą paczką. Słyszałam że ktoś idzie odwróciłam się i zobaczyłam Adama -Nie mam ochoty ani zamiaru z tobą gadać-powiedziałam ze łzami w oczach -Przepraszam nie chciała. Nie chciałem cię urazić-powiedział skruszony. -Wybaczę ci pod jednym warunkiem. Ty opowiesz mi o tym czemu tutaj jesteś, a ja powiem ci. Zgoda?- powiedziałam z nadzieją że się zgodzi Pomyślał i powiedział-Zgoda. Więc może ja zacznę. Miałem trudne dzieciństwo mój ojciec był bardzo wymagający i bardzo straszny. Gdy byłem mały moja mama odeszła od nas z powodu tego, że znęcał się nad nią psychiczne, poniżał ją na każdym kroku. Później dowiedziałem się że jak chciała wyjechać do franci to samolot miał wypadek i zginęła. Tata się załamał, pomimo wszystko bardzo ją kochał. Zaczął pić i pewnego dnia wypił za dużo, wsiadł za kierownice i przywalił w drzewo on umarł. Mimo tego że był on nie najlepszym ojcem, bo poniżał często moją kochaną mamę, kochałem go-powiedział i opuścił głowę. -Moi rodzice byli w restauracji i doszło do strzelaniu dwóch gangów. Nikt nie przeżył-mówiąc to rozpłakała się, Adam podszedł do mnie i mnie przytulił.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
*Dwa lata później* Mam już 15 lat, a Adam 17 mimo różnicy wieku całą paczką dobrze się dogadywaliśmy. Lecz ja i Adam byliśmy najbardziej zgrani, razem chodziliśmy na imprezy do znajomych ze szkoły. Dziś mieliśmy iść na imprezę do Michała bez Weroniki i Filipa bo mieli jakiś ważny sprawdzian w poniedziałek. Mogliśmy zostać na noc u Michasia. -Co tam Marysia?- zapytała Weronika w naszym pokoju -Dobrze, a o co pytasz?- -Bo chodzisz ostatnio zamyślona, może zakochana-powiedziała podśmiewczo -Ja zakochana? Ciekawe w kim?- odrzekłam z wielkim zdziwieniem -Jak to w kim? W Adamie myślisz że tego nie widać, tak samo jak on w tobie- -Nie no co ty. Nie jestem w nim zakochana- -Ale wiesz fajnie by było. Pasujecie do siebie- -Daj spokój i zacznij się uczyć idę się ogarnąć bo się na imprezę spóźnimy- Może i byłam zamyślona ale to przez to że dowiedziałam się że Adam za 2 i pół miesiąca ma 18 rodziny i stąd odejdzie i co ja wtedy zrobię. Chociaż coś mnie dziwnego ciągnie do niego. Nie wiem przecież to głupie on jest starszy i to o prawie o 3 lata. Wyrwały mnie z rozmyśleń słowa Adam
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
-Marysia wszystko oke ? Idziemy?- -Tak tak tak- powiedziałam i poszliśmy Przez całą imprezę myślałam o słowach Weroniki przecież to może okazać się prawdą. Byłam zamyślona gdy podszedł do mnie Michaś -Hej Marysia o czym myślisz ? źle się bawisz- -Dobrze się bawię. Myślę o...o- -o Adamie? Miłości?- zadając te pytania zaskoczył mnie -Co o czym ty mówisz?- zapytałam udając zaskoczenie -Nie udawaj że nie wiesz o czym mówię, przecież to widać jak ty a niego patrzysz, chociaż lepiej patrzy on na ciebie- -Gdzieś to już słyszałam. Dobra daj spokój idziemy się bawić- Pod koniec imprezy postanowiła pogadać z Adamem, reszta gości bawiła się jeszcze w salonie, a ja go wzięłam do jednego z pokoi na górze. -Co tam Marysia chciałaś pogadać-
