"mektubat-ı aşk" 2 KANSER (TAMAMLANDI )

24.Bölüm: BENZER HİKAYELER

1+1 dairenin yatak odası kısmında, sırtını duvara yaslamış olan Nergis, ona garip garip bakanların varlıklarını fark etmemişti bile. Kafasını önüne gömmüş bir şekilde ve hıçkırıklar içinde bir şeyler sayıklayıp duruyordu sadece. Her biri orada neler olup bittiğini anlamaya çalışıyordu. Ancak etrafa saçılmış olan kıyafetler, yastık, battaniye vb. bir sinir krizi geçirdiğine şahitlik eder gibiydi.

Nazan Hanım tecrübeli bir eda ile onu ürkütmemek adına yavaşça dağınık yatağın üzerine oturup Nergis'in omuzuna bir anne şefkatiyle dokundu. Ancak bu temas sonrası ufak tefek olan cüsseden herhangi bir tepki alamadı. Sanki tüm vücudu kilitlenmiş gibiydi. Hazan ise beklemediği bu manzara karşısında, odada kalıp kalmamak arasında birkaç saniye bocaladı. O an orada bulunup bulunmaması gerektiğini kafasında tartıp durdu. Ancak odadan çıksa bile aklı siyah bluzundan karnı epeyce belirgin olan hemcinsinde kalacaktı. Kim bilir belki ona bir yardımım olur diye iç sesini dinleyerek orada kalmayı tercih etti.

Hıçkırıklar ve sayıklamalar yerini dinginliğe bıraktığında ise gittiği farklı bir boyuttan ait olduğu dünyaya ancak dönmüş gibi kafasını kaldırdı genç kız. Henüz yirmili yaşlarının ortasında olduğu anlaşılan Nergis, çimen yeşili iri gözleriyle etrafa bakınmaya başladı. Ancak gözlerindeki ışık, birisi tarafından boşaltılmış gibi bomboş bakıyordu etrafa. Yer yer morlukların pembeye dönüştüğü belli olan ince narin yüzünden ise hiçbir olumlu ya da olumsuz bir ifade okunmuyordu.

Onu bu hale sokmuş olan ruh halini düşünmeye çalıştı Hazan. Evet, hikayelerinin bir kısmı benziyordu. Ancak genç kızın bir cm uzunluğundaki kumral saçları ve karnındaki bebeği dışında kurduğu empatinin bir yanı eksik kalıyordu. Hastalığın hangi evresindeydi onu bile henüz bilmiyordu. Bunun yanında eşinin ona neler yaptığı konusunda ve onu bu hale getiren travma hakkında tahmin bile yürütemiyordu. O an Umut'u özlediği aklına geldi. Çoğu zaman karşılaşılan olumsuz durumlar sevgilerin ve sevgililerin ne denli değerli olduklarını hatırlatırdı insanlara. Derneğe geleli ancak bir saati geçmişti. Karşılaştığı durum ve duydukları karşısında bir kat daha hasreti arttı vefasına her an hayran kaldığı sevdiği adama karşı.

O bunları düşünürken Nergis, Nazan Hanımın telkin ve yardımıyla diğer odadaki koltuğa oturdu. Genç kız, yaşam emaresi vermişçesine, yeşillerini Hazan'ın üzerinde gezdirmeye başlamıştı bile. Bunun iyiye işaret olduğunu anlayan Hazan, bu fırsatı değerlendirmesi gerektiğini düşündü. Bakışları Nazan Hanımınkilerle buluştuğunda ise onun onayını aldığını hissederek dost canlısı bir tavırla kızın yanına oturarak ona gülümsedi. Nergis de ondan elektrik almış olacaktı ki kırık bir tebessümle karşılık verdi ona. Nergis önce Hazan'ın başındaki bandanayı, daha sonra ise karnındaki çıkıntıyı süzdü birkaç saniye. Gözlerine hapsolmuş olan nice hüzün ise kendini ele veriyordu. Hazan cesaretini toplayıp doğru kelimeleri bulmaya çalışarak ağız maskesini indirip dudaklarını araladı.

"Merhaba ben Hazan. Derneğinizin yeni bir üyesi olarak da görebilirsiniz beni."

Hazan birkaç saniye beklemesine rağmen genç kızdan herhangi bir yanıt alamadı. Genç kızın üzerine gidip onu yormak ya da bunaltmak niyetinde değildi. Kendisi de yakın zamanda birçok travma yaşamıştı. Kendininkileri onunkiyle karşılaştırmaktan bile utandı bir an. Ancak içindeki his, eninde sonunda onunla arkadaş olacağını fısıldıyordu. Fakat doğru zaman ve koşulların olgunlaşmasını beklemesi gerekiyor gibiydi.

Hüzün bulutlarıyla çevrili o yeşil gözler kim bilir nelere şahit olmuştu? Hele de kanadı kırık ürkek bir kuş misali yorgun ruhu ise kim bilir ne acılar konuk etmek zorunda bırakılmıştı. Diğer merak ettiği konu ise Nazan Hanımla nasıl karşılaşmışlardı? Her bir cevapsız soru onun merakını daha da bir körüklemişti istemsizce.