BALONCUKLAR (TAMAMLANDI)

32.Neden? Part-2

Boşanalım mi demek istiyordu bu kız, yoksa mükemmel beynim yanlış mı  algılıyordu.

"Mangal sende kafa yaptı anlaşılan, yat uyu kendine gelirsin. Hadi güzelim."

"Asrın ben ciddiyim."

"Ne tesadüf bende. Konu kapanmıştır. Bunu yarın konuşuruz, gir koynuma da yat kadın."

Ebru'yu kendime çekip konuşmasına fırsat vermeden iyi geceler dileyip gözlerimi kapattım. Sanırım beynimin yorgun olması nedeniyle kısa sürede uykuya dalmıştım.

&&&&&&&&&

Yanımda hissetiğim kıpırtıyla gözlerimi aralayıp ne olduğuna baktım. Ebru elini kalbine koymuş diğer yandan çantasından çıkardığı şeyle ilgileniyordu. Çıkan sesten ilaç olduğunu anlamam kısa sürdü, kalkıp sarılmak istesemde kendimi tuttum. Kendinden duymalıydım bunu. Bildiğimi öğrenirse aşkıma inanmazdı çünkü eminim. Derin nefesler alıp yatağa döndüğünde gözlerimi kapatıp uyuyor taklidi yaptım.

Yanıma yattığını hissediyordum. Yanağıma konan öpücükle, içimde 10-15 kişilik horon ekibi tepinmeye başlamıştı.

"En iyisi boşanmak, seni üzmek istemiyorum."

Bu lafınla beni fazlasıyla üzdün be güzelim. Horon ekibi duyduklarından sonra oturmuş sıra gecesine başlamıştı. Ağıtlar yakılıyor çiğ köfteler yoğruluyordu. Bârım acılı isot tadında yanıyordu. Düzenli nefesleri uyuduğunda işaretti. Bende yanımdaki güzelliğe  sarılıp kendimi uykuya bıraktım.

"Asrın, uyan hadi."

Gözlerimi açıp baş ucumda dikilen Ebru'yu kolundan yakaladığım gibi yanıma çektim. Üzerine çöküp burnunu sıktıktan sonra konuşmaya başladım.

"İnsan kocasını bağıra çağıra değil, öperek uyandırır. Bil istedim."

Yarım gülüşle cevabı yapıştırdı zilli.

"O dediğin gerçek evliliklerde geçerli, bil istedim."

Altımdan kurtulup ayağa kalktı. Herşeyi de bil zaten. Ayağa kalkıp dünkü kıyafetlerimi elime alıp banyoya yönelmişken aklıma gelen fikirle durdum.

Madem gerçek bir  evlilik istiyordum ona göre davranmalıydım. Elimdekileri yatağa bırakıp üzerimdeki tişörtü çıkardım. O sırada konuşan Ebru beni fark etsin diye elime aldığım gömlekle oyalanıyordum.

"İşe gideceksin sen kesin, bende evde mi kalsam acaba. Canım hiç gelmek is... Oha napıyorsun sen?"

İstediğim tepkiyi almamla keyifle gülümseyip Ebru'ya doğru ağır adımlarla yürümeye başladım.

"Bir sorun mu var karıcığım."

"Yok. VAR. EVET VAR. SAÇMA SAPAN ŞEYLER, ÇOCUK MUSUN SEN? NA..."

Bağırmaya başlamasıyla üzerimdeki şoku atıp ağzını kapattım.

"Manyak gibi ne bağırıyorsun lan, dedenle babaannen dalacak şimdi göreceksin. Kesiyoruz sanki deli mi ne."

Elimdeki gömleği üzerime geçirip pantolunu alıp banyoya girip kapısını çarparak kapattım. Deli, raporluk deli hemde. Üzerimi değiştirip çıktığımda Ebru'yu görmemiş olmak sinirimin yatışmasına katkı sağlamıştı. Telefonumu cebime atıp aşağı kata indim.

Ebru masaya börek tabağını  yerleştirirken sinirli şekilde bana bakmayı ihmal etmemişti. Sessiz sedasız masaya oturmuş kaçan tadım tuzumu arıyordum. Elimdeki bardağı masaya bırakıp önümdeki didiklenmekten suyu çıkan domatese baktım.