Trapped(Completed)

Chapter 22

#Trapped

Medyo SPG.

Ikalawang araw na namin ngayon sa museum. Mamayang gabi ang byahe namin pauwi dahil may pasok pa bukas. Halos hindi ako makatulog kagabi kakaisip sa nangyari.

"Are you really okay?"ani Talia na nakatayo sa harap na pinagmamasdan ako. Magkasama kami sa iisang kwarto nila Thea.

Nag angat ako ng tingin sa kanya at ngumiti. "Pag nakita ko yang Dandrev na 'yon ako mismo bubugbug sa kanya."itinaas niya pa ang kamao.

Hindi ko siya pinansin. Sinabi namin sa kanila pero mahigpit kong ipinagbawal na huwag sabihin sa elders at mas lalo na kina Dondon at Akie dahil alam kung papatay ng tao ang mga 'yon kapag nalaman nila.

"Okay lang 'yan,Ate. Wala naman siya dito ngayon. Tsaka nandyan naman si Kuya Shoniel para protektahan ka. Sira ulo talaga yung lalaking yun."sabat ni Thea na nasa harap ng salamin.

Parang kinurot ang puso ko pagkasabi niya ng siraulo. Alam kung dapat akong magalit sa kanya pero hindi. Parang hindi ko kaya.

"Tara na."sabi ko at kinuha na ang bag. Sumunod naman silang dalawang lumabas sa room namin. Sakto ring lumabas na si Achou at Shong sa kanilang kwarto.

Huminga akong malalim bago bumaba sa hagdanan. Paano kung nandito siya? Anong gagawin ko?

"Wala siya dito,Ate. Don't worry."nilingun ko si Achou na nasa gilid ko. Inakbayan niya ako't sabay na kaming bumaba.

"Thank you so much for welcoming us in here,Luise. Malaki ang naitulong mo."sabi ko sa kanya. Nasa office niya kami ngayon. Nagpasalamat lang ako at pagkatapos nito aalis na kami.

"Its my pleasure, Miss Sveriano. Send my regards to the elders."nilahad niya ang kanyang kamay na agad kong tinanggap.

"Parang sira 'to sa sobrang pormal. Sige,aalis na kami. Salamat ulit."bumitaw na ako sa kamay niya at tumalikod.

Dumiretso na ako sa bus kung saan nakasakay na sila Achou. I'll be with them this time just to be sure.

Nahinto ako sa kalagitnaang pagsakay ng bus at mahigpit na hinawakan ang railings ng upuan.

"Give me your hand,Ate. Walang mangyayaring masama sayo rito. I'm here."inabot ko ang kamay niya at mahigpit na hinawakan.

Tumabi ako sa kanya at sinandal ang ulo sa kanyang balikat. Hindi naman sa lahat ng panahon kaya mong mag isa. Kailangan mo parin humanap ng tulong para maging malakas kapa.

Tahimik lang akong pumasok sa loob ng bahay. Naka abang sina Mommy sa front door.

"How was the trip?"tanong nila sa amin.

"It was so nice! The paintings are all classic. I fell inlove with it!"masiglang sambit ni Thea.

Nabaling ang atensyon nila Tita sa amin. "You must be very tired. You need to rest."sabi ni Tita Chelle.

"Tita,pwede po bang wag na muna akong pumasok bukas?"I told Tita Arielle.

Lumapit naman si Mommy sa akin at hinawakan ang noo ko. "Masama bang pakiramdam mo,anak?"

Umiling ako. Hindi naman kasi  masama. Parang may masakit.

"Sure. Mukhang kailangan mo nga talagang magpahinga."pag sang ayun niya.

"Mommy,ako rin sana."sabat ni Thea.

"Hindi pwede, 'nak. Malapit na ang finals niyo. Bawal ka mag absent sa klasi mo."

Sumimangut ang mukha ni Thea.
"Thank you po."sabi ko't nauna ng umakyat.

"Go to your rooms now."utos ni Mommy sa kanila.

I wanted to forget what happened. Gusto kong matulog ng mahimbing na walang takot at pangamba.

"Anak,pwede kabang makausap?"sinundan pala ako ni Mommy patungo sa aking kwarto.

Humarap ako sa kanya. May pag aalala akong nakikita sa mga mata niya.

"Ano po 'yon?"tanong ko.

Hinawi niya ang takas ng aking buhok at inilagay ito sa likod ng aking tenga. "May nangyari bang hindi maganda?Can you tell me?"

Nag iwas ako ng tingin sa kanya.
"Wala po, Mommy. Napagod lang po talaga ako. Wag na po kayong mag alala..."I assured her with a smile.

Hinaplos niya ang aking buhok at hinalikan ang tuktuk ng aking ulo. "I love you,anak."sinuklian ko ang yakap niya ng mahigpit.

"I love you,too Mommy."isiniksik ko ang ulo sa leeg niya.

A mother's hug is the most comfortable place, where her children's comfort zones.

The cold harsh wind touches my face when I woke up in the middle of sleeping hearing foot steps in my room. Inalis ko ang kumot na nakabalot sa aking sarili at tumayo. A man's shadow appeard in front of me. Hindi ako makagalaw sa sobrang takot.  Hindi ko siya gaanong maaninag dahil walang ilaw sa loob ng kwarto ko. Without a single word coming out from my mouth he hugged me tight.

A scream won't come out from my mouth so it was left opened. I knew this man. I smelled his scent before. What the hell is he doing here?

Nagpumiglas ako sa pagkakayap niya pero mabilis niya akong pinigilan at tinakpan ang bibig ko.

"Shh...dont shout. Im sorry for doing this. Im sorry for yesterday. Im sorry. I'm sorry, baby."bulong niya sa akin.

Humikbi ako. Hinahabol ang hininga. Tinanggal niya ang kamay sa aking bibig. Pinagdikit niya ang mga noo namin. Hindi ko kayang magsalita. Patuloy ang buhos ng aking mga luha.

"Hey...im sorry. Do you believe in me? Do you trust me?"tanong niya.

Nag angat ako ng tingin. I can't see him clearly because of my tears.

"Pa-paano? I-I dont know. Im scared..."nauutal kong sagot sa kanya.

Yinakap niya ako ulit ng mas mahigpit. "Fuck..."he cursed.

I am so weak that even a single word I cannot lift. Im out of words. Lalo pa na yakap niya ako't ramdam ko ang init ng katawan niya. "Im sorry,baby. I'm so fucking jealous thats why i did something stupid. Im so stupid. I hated myself from doing that thing to you..."he cares my back that sent shivers down to my spine.

Nagseselos siya? Para saan?

"Ang mabuti pa...layuan mo nalang ako. Natatakot ako sayo. Takot na takot."I close my eyes for hating the fact that I want him closer.

"No. No. I promise... I will never do it again. I like you so much. I like you. Please... I want you..."he kissed my cheek for a little while.

Humigpit ang pagkakahawak ko sa braso niya. How can I make him stay away kung sa hawak niya palang kailangan na kailangan ko na siya.

"How about me? It scares me."nanginginig na ang aking boses dahil sa takot.

Mas lalo akong nalusaw ng siniil niya ako ng halik. Marahan ang bawat halik niya sa akin. I want to push him away but my heart and mind says no.

"Dont be scared. I wont let that happened again. I promise..."he said between his kisses.

Tanging ungol lang ang naisagot ko at sinuklian ang halik niya.

Ganon talaga siguro. Hindi mo maiintindihan kung paano mo siya minahal. At hindi mo rin maipaliwanag kung bakit mo siya biglaang minahal. Kusa mo itong mararamdaman ng walang dahilan.

--------

The power of kisses, huh? Nakakalusaw ng galit. HAHA

Charot lang.

Ingat kayo!

Ixoraweb.