Bad wolf (voltooid)

4| school

Wat doet een negentienjarige met zijn tijd, zul je denken? Nou, hetzelfde als eenieder die probeert iets van zijn leven te maken. Naar school gaan.

Vertrouw me, school is nou niet mijn meest favoriete plek om mijn tijd te spenderen, maar als ik ooit zelfstandig wil zijn, dan heb ik toch een opleiding of iets degelijks nodig.

Mijn middelbare school heb ik, met de hakken over de sloot, gehaald. Hoe ik het ooit voor elkaar heb gekregen om dat felbegeerde papiertje in de wacht te slepen, is mij nog steeds een raadsel. Ik kreeg weinig tijd voor mijn studie. Helemaal geen tijd is een beter woord. Zodra school uit was, had ik andere verplichtingen. Verplichtingen die anderen mij opdroegen. Verplichtingen waar ik liever niet aan terug denk.

Ik heb snel geleerd om mijn school niet als excuus te gebruiken om onder mijn verplichtingen uit te komen. Een fiks pak slaag of een van de andere straffen die ze voor me konden bedenken was wat me te wachten stond, als ik niet meteen aan mijn taken zou beginnen. School was voor losers, ik was toch niet slim genoeg om een daadwerkelijk vak te gaan leren, werd mij wijs gemaakt. Dus deed ik wat men van me verwachtte, met in mijn achterhoofd altijd dat stemmetje dat ik tot meer in staat was dan dat zij van me dachten. Dus gebruikte ik mijn pauzes en tussenuren voor mijn huiswerk. Vrienden had ik niet, ik had toch geen tijd om na schooltijd met hen af te spreken. Daarnaast mocht ik niet het risico lopen dat ze in mijn leven zouden duiken en dingen over me te weten zouden komen, die mij in gevaar zouden kunnen brengen.

Ik deed altijd precies wat ze van me vroegen. Tot die ene dag. Die ene dag dat ik besloot om voor de eerste keer in mijn leven terug te vechten. De meest afschuwelijke, maar daarnaast ook beste, beslissing van mijn leven.

Wanneer ik op mijn geliefde motor voor de enige school die het dorp rijk is sta, weet ik niet wat ik moet verwachten. Blijkbaar is het in dit dorp heel normaal dat je, zodra je de middelbare school hebt afgemaakt, doorstroomt naar deze school. Blijkbaar kun je op deze school van alles leren. En staat er na je opleiding al een baan op je te wachten. Uiteraard binnen het dorp. Het is net alsof alles wat er buiten dit dorp gebeurd langs hen heen gaat. Mijn grote vraag is waarom de jongeren niet eens de neiging hebben om de wereld te gaan verkennen. Het zou mij juist verstikken om mijn hele leven in hetzelfde dorp te moeten leven.

'Hoi, Emma!' hoor ik iemand roepen. Snel stap ik van mijn motor, doe mijn helm af en zie Peter op mij af komen lopen. Er verschijnt een kleine glimlach op mijn lippen. Blijkbaar heb ik al één vriend gemaakt.

'Hoi Peter, laat me raden. Jij zit hier op school?' zeg ik met een opgetrokken wenkbrauw.

Peter lacht. 'Ja, hoe raadt je het zo. Ik studeer hier Wiskunde. Wanneer ik afgestudeerd ben, kan ik meteen aan de slag als wiskundedocent op de middelbare school hier verderop.'

En daar is het gekke gevoel weer. Een gevoel dat er iets niet helemaal pluis is in dit dorp. Het is niet normaal dat een tiener voordat hij klaar is met afstuderen weet waar hij gaat werken.

Peter merkt niet dat ik met een nadenkende blik naar hem kijk en gaat verder met praten. 'Ik heb wiskunde altijd heel leuk gevonden, en toen ik de baan aangeboden kreeg, wist ik meteen dat ik deze kans met beide handen zou aanpakken. Waar studeer jij voor?'

'Handelswetenschappen,' is mijn korte antwoord.

Peter kijkt me verward aan. 'Waarom kies je uitgerekend voor dat vak?'

Wat is zijn probleem? Mag ik me niet interesseren voor handel? Legale handel om precies te zijn. Van illegale handel heb ik al genoeg ervaring. 'Ik vind het interessant,' antwoord ik vaag.

Ik zie dat Peter er dieper op in wil gaan, maar ik word gered door vier bulderende motoren die een eindje verderop tot stilstand komen. Vaag herken ik de voorste motor. De jongen die ik gisteren een blauwtje heb doen lopen. Er verschijnt een grijns op mijn gezicht.