Bad wolf (voltooid)

6| Damon

'Je komt meteen na school naar huis. Er staat een straf op je te wachten', zegt mijn vader streng, wanneer ik met mijn schooltas op mijn schouder de trap kom afgelopen. Met een diepe zucht besluit ik hem te negeren en ga naar mijn motor. Ik zet mijn helm op en start de motor. Niet veel later kom ik aan op de plaats waar ik met mijn vrienden heb afgesproken, en stap van mijn motor, ondertussen mijn helm afzettend.

'Hey, man! Hoe gaat ie?' vraagt Cole aan mij. Ik haal mijn schouders op. 'Mijn vader,' is het enige wat ik hoef te antwoorden.

Met een begrijpende blik kijken mijn vrienden me aan. 'Is het weer zover?'

Ik knik. 'Ja, sinds mijn moeder overleden is, kan ik geen normaal gesprek meer met hem voeren. Het enige wat hij doet is mij bekritiseren. Het is net alsof zijn hart, toen mijn moeder stierf, met haar is meegegaan.'

'Dat is ruk. Kom op! Ooit komt het goed,' zegt Liam, terwijl hij me een klap op mijn schouder geeft. Ik haal mijn schouders op.

'Hoe gaat het eigenlijk met je hersenschudding?' vraag ik aan hem.

'Ach, je kent het. We helen snel,' is zijn reactie. Tevreden met zijn antwoord, kijk ik mijn vrienden aan. 'Kom, zullen we naar de hel gaan die zichzelf school noemt?' stel ik voor. De anderen knikken. We lopen terug naar onze motoren en gaan op pad.

Wanneer we op school aankomen, word ik overvallen door de heerlijkste geur die ik ooit geroken heb. De geur komt me vaag bekend voor. Ik stap van mijn motor, doe mijn helm af en snuif de heerlijke geur op. Mijn wolf begint in mijn gedachten enthousiast op en neer te springen. Zielsverwant! Zij is van mij!

Ik volg de geur en zie hoe een bekend persoon iets verderop bij haar motor staat. Ze kijkt me met een grijns aan.

Verdomme! Wat is ze knap!

Mijn wolf probeert de overhand te nemen om haar meteen op te eisen. Kom Damon! Er staat een andere wolf bij haar! We moeten haar nu opeisen! Ze is van mij! Van ons!

Bijna lukt het mijn wolf om de overhand te nemen. Ik zet een stap naar haar toe. Plotseling denk ik aan de gevolgen die een bond met zich mee zal brengen. Eeuwig ongeluk!

Ik weet mij en mijn wolf te beheersen, draai om en loop snel de andere kant op. Vandaan bij degene die met alleen haar aanwezigheid mijn hoofd op hol kan brengen.

Ga terug! Roept mijn wolf woedend. Ik voel hoe een grom mijn lippen passeert.

'Damon!' hoor ik mijn vrienden achter me roepen. Stug blijf ik doorlopen, weg van haar en van haar heerlijke geur. Mijn vrienden rennen achter me aan, en als ze me eindelijk genaderd zijn, vragen ze me wat er aan de hand is.

'Damon, wat is er aan de hand?' vraagt Cole hijgend, terwijl hij met zijn handen op zijn knieën steunt.

'Waarom liep je nu weg, man?' zegt Liam, die net zo buiten adem is als de rest van mijn vrienden.

'Sorry, ik móest daar weg,' zeg ik, terwijl ik mijn stoïcijnse uitdrukking voor even laat vallen en mijn vrienden met een paniekerige blik aankijk.

'Hoezo?' vraagt Matthew.

'Ik heb háár gevonden. Mijn zielsverwant. En ik ben als de dood. Jullie weten net zo goed als ik dat een bond met mij hetzelfde is als de dood,' leg ik uit.