Bad wolf (voltooid)

39| familie

Hou vol Damon. Jij bent mijn alles. Ik hou van je. Ik zal altijd bij je blijven.

Als ik deze woorden in gedachten tegen hem heb gezegd, stopt Damon met woelen. De gloed op mijn handen neemt af en een glimlach verschijnt op Damons lippen. Zouden hij mijn woorden hebben gehoord?

Damon ligt nu vredig op het bed. Zijn ogen nog steeds gesloten. Dan opeens verstijft hij. Zijn ademhaling versnelt iets en zijn vrije hand grijpt omhoog. Alsof hij iets boven zich vast wil grijpen. Er verschijnt een diepe frons op zijn gezicht.

Plotseling beginnen mijn handen wederom te gloeien. Damons ademhaling wordt iets rustiger, maar de frons op zijn gezicht is nog niet verdwenen. In zijn droom moet hij dus nog steeds in problemen zijn. Ik doe mijn ogen dicht en, hopend dat ook ditmaal mijn gedachten bij hem aankomen, vertel ik hem: ' Ik zal je altijd helpen wanneer dat nodig is. Met alles wat in mijn macht licht. Ik vertrouw op jou, vertrouw op mij. Dan komt alles goed.'

Ook dit keer lijken mijn woorden Damon te helpen. De frons verdwijnt en Damon ontspant zich.

Ditmaal duurt de rust niet voor lang. Binnen enkele minuten begint Damon hevig te zweten en om zich heen te slaan. Mijn hand laat hij in zijn onrust los en hij probeert overeind te komen. Zelf met zijn tweeën hebben Cole en ik moeite om Damon in bedwang te houden. Ik leg mijn hand stevig op Damons borstkas, om hem op bed te houden. Onder mijn vingers voel ik zijn hart razendsnel kloppen.

Cole kijkt me bezorgd aan. 'Hij is woedend. Wat zou er toch in zijn hoofd omgaan? Met welke demonen zou hij op dit moment aan het vechten zijn?'

Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet het niet, Cole.'

Wederom beginnen mijn handen te gloeien. Ik voel op de een of andere manier dat hij me nodig heeft. Dat hij ditmaal moeite heeft om het gevecht met zijn vijanden te winnen. Ik voel zijn woede, maar ook zijn angst. In een wanhopige poging om hem kracht te geven om deze beproeving te doorstaan, spreek ik ditmaal mijn woorden hardop uit. 'Damon. Wat je ook besluit, weet dat ik altijd bij je zal zijn. Wij zijn één. Jouw keuze is mijn keuze. Jij bent degene die ik blindelings zal volgen. Net zoals alle leden van jouw roedel. Jij bent een ware leider. Vertrouw op jezelf, vertrouw op jouw kwaliteiten als leider en alles zal goed komen.'

Damon ontspant vrijwel onmiddellijk. Met een gezicht vol ongeloof, kijkt Cole mij aan. 'Hoe heb je dit gedaan?'

Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet het niet. Ik denk dat het te maken heeft met mijn krachten. Heb je gezien dat iedere keer als Damon onrustig wordt, mijn handen beginnen te gloeien. Dat is een teken dat mijn krachten aan het werk zijn. Ik denk dat mijn krachten ervoor gezorgd hebben dat ik het onderbewustzijn van Damon kan bereiken.'

'Of het is jullie liefde', constateert Cole.

Verward kijk ik hem aan. 'Hoe bedoel je dat?'

'Ik heb nog nooit een koppel gezien die zoveel van elkaar houdt. Jij hebt jouw plaats op Olympus opgegeven, om zo de droom van Damon uit te laten komen. De droom om, eindelijk verlost van zijn vader, zijn roedel te leiden. Damon heeft op zijn beurt alles gedaan om jou terug te vinden. Ik heb zijn gezicht gezien toen hij besefte dat je weg was. Ik heb nog nooit zoveel pijn op iemands gezicht gezien. En de blik toen je eindelijk weer in zijn armen was. Dit is geen gewone liefde, Selene. Dit is ware liefde. Deze liefde is groter dan de band van zielsverwanten. Zielsverwanten geven om elkaar omdat de band dat zegt, de band zorgt voor een natuurlijke aantrekkingskracht. Maar ware liefde komt vanuit het hart, vanuit je wezen. Niet vanuit de band die van buitenuit voor je geschapen is.'