Bad wolf (voltooid)

38|Alpha

Wanneer Cole met een speciaal gemaakte drank het huis binnen komt lopen, hou ik mijn adem in. Dit is het dan. De grote proef. Bang kijk ik Damon aan. 'Weet je zeker dat je dit wilt?'

Damon knikt en pakt mijn hand. 'Met jou aan mijn zijde kan ik alles aan. Wees niet bang, het komt allemaal goed.'

'En vergeet niet dat ik er ook nog ben om mijn mens te beschermen en om hem de juiste keuzes te laten maken', vult Dionero in gedachten aan.

Bibberend slaak ik een zucht. 'Goed dan.'

Cole komt bij ons staan en laat de drank zien. Het is een vuurrode drank die licht bruist. 'Het ziet er gevaarlijk uit, Damon. We hebben nog nooit eerder zo'n bloedrode kleur gehad.'

Vragend kijk ik Cole aan. 'Wat bedoel je?'

'Deze bijzondere drank wordt voor iedere Alpha afzonderlijk gebrouwen. Slechts één lid van de roedel kan deze drank maken en zij geeft het geheim door aan één kind, zodat zij, wanneer de taak van haar moeder volbracht is, de drank kan maken. Voor de drank is het DNA, een haar in dit geval, van de nieuwe Alpha nodig. Daardoor is iedere drank anders en krijgt iedere drank een andere kleur', legt Cole uit.

'Oké, en wat zegt de kleur over de beproevingen die Damon moet doorstaan?', vraag ik.

'Niets', zegt Damon snel, terwijl hij streng naar Cole kijkt. Cole slaat zijn ogen neer en haalt zijn schouders op.

Ik ga voor Damon staan. 'Waarom krijg ik nu ineens het idee dat je tegen me aan het liegen bent?'

Damon pakt mijn handen vast. 'Je hoeft je echt nergens zorgen om te maken. Het komt goed.' Hij trekt me mee naar boven, naar onze slaapkamer en gaat daar op het bed zitten. Ik ga op de stoel naast het bed zitten, de hand van Damon stevig in de mijne.

Cole komt bij ons staan en geeft Damon de drank. 'Succes. Ik weet zeker dat je zult slagen.' Damon knikt, pakt het glas en drinkt de drank in één teug op. Hij grimast iets, wat aangeeft dat het drankje niet de meest lekkere smaak heeft, sluit zijn ogen en gaat liggen.

Snel buig ik me naar voren en geef hem nog eenmaal een kus op zijn lippen. 'Succes, liefste. Ik ben bij je en samen zullen we alles overwinnen. Ik hou van je.'

'Ik hou ook van jou', mompelt Damon, waarna zijn bewustzijn wegglijdt.

Het duurt niet lang of Damon begint onrustig in het bed te woelen. Stevig blijf ik zijn hand vasthouden, in de hoop dat Damon op de een of andere manier mijn aanwezigheid kan voelen. Dat hij hieruit kracht kan halen, waar hij ook tegen het strijden is. Mijn handen beginnen te gloeien. Hou vol Damon. Jij bent mijn alles. Ik hou van je. Ik zal altijd bij je blijven.

Damon:

Wanneer ik mijn ogen open doe, zie ik dat ik in een weide beland ben. Plotseling hoor ik een geluid achter me en ik draai me snel om.

'Damon?', hoor ik een vrouwenstem roepen.

Ik zie mijn moeder op me af rennen. Ik probeer bij haar in de buurt te komen, maar op de een of andere manier lukt dit iedere keer niet. Gefrustreerd bal ik mijn vuisten. Waarom lukt het nu niet?

Plotseling staat mijn vader naast me. 'Ellendig stuk verdriet! Je bent een zwak wezen! Je kunt er niet eens voor zorgen dat jouw moeder bij ons terug komt. Zie je niet hoe graag ze bij ons wil zijn!'

Verstijfd blijf ik staan en kijk mijn vader aan. Hij begint alleen maar meer te schreeuwen. 'Doe eens wat! Waarom geef je jouw leven niet voor haar. Jij hebt ervoor gezorgd dat ze niet meer op aarde is. Je bent niets. Jouw moeder is alles. Waarom kan jij hier niet blijven, zodat jouw moeder terug kan keren? De perfecte Luna. We hebben jou niet nodig. De roedel heeft jou niet nodig. Niemand heeft jou nodig. Jij zorgt alleen maar voor ellende.'