Bad wolf (voltooid)

37| keuzes

Ik draai me om en kijk Damon aan om te zien waar zijn voorkeur ligt. Woordeloos hebben we een gesprek met elkaar. Damon knikt en ik draai me om naar mijn ouders. 'Vader, moeder. We hebben onze keuze gemaakt.'

Mijn ouders, broer en zus en hun familie kijken ons hoopvol aan. 'En?'

Ik pak Damon zijn hand vast. 'Damon is de Alpha van zijn roedel. Ik ben zijn zielsverwant en de beschermvrouwe van de weerwolven. Ook ben ik Luna van zijn roedel. Mijn taken hier zijn in goede handen bij Artemis. Deze kunnen wachten. Onze roedel heeft ons nu op aarde nodig. Wij willen onze roedel niet verlaten en hebben dus besloten om naar de aarde terug te keren. Wanneer onze taak daar volbracht is en we een waardige opvolger hebben gevonden, zullen we hier terugkeren.'

Mijn vader knikt. 'Ik had niets anders van je verwacht. Je bent een sterke vrouw geworden, mijn dochter. Ga en wees gelukkig op aarde. En wanneer de tijd gekomen is dat jullie voorgoed bij ons willen voegen, dan ontvang ik jullie met open armen.'

Nog eenmaal sla ik mijn armen om mijn ouders, mijn broer en mijn zus heen. Nog eenmaal geef ik mijn schoonzus en schoonbroer een handdruk. En nog eenmaal geef ik hun kinderen een kus op hun kruinen. Dan ga ik bij Damon staan en kijk hem aan. Het is tijd om naar huis te gaan.

We doen onze ogen dicht en even later staan we tussen onze vrienden en leden van de roedel, die ons bezorgd aankijken.

'Wat is er gebeurd?', vraagt Lune, met haar hand in die van Cole.

'Ik ben me rot geschrokken!', roept Ann, die naast Matthew staat maar nu op ons af komt rennen om haar armen om ons heen te slaan.

'Wij zijn even weg en jullie liggen op de grond', zegt Michelle, terwijl Liam haar middel beetpakt, zodat ze ons ook niet kan aanvallen met een knuffel.

'Wat is er gebeurd?', vraagt Peter, die samen met Roos uit het huis komt gelopen. Zo te zien heeft hij ook eindelijk zijn zielsverwant gevonden. Ik ben blij voor hem, Roos is geweldig.

Ann tikt mij op mijn schouder, waardoor ik haar aankijk. 'Wat een heerlijk kleffe reünie, maar wat ik me afvraag, is wat Stefano zei waar? Ben jij echt Selene, de maangodin?'

Ik knik, waardoor iedereen unaniem hun adem inhoudt. 'Ja, al wist ik tot gisteren niet wie ik was. Al eeuwen zwerf ik rond op de aarde, verbannen, om mijn zielsverwant te vinden. Alleen dan kan ik terugkeren naar mijn thuis, Olympus. Ruim negentien jaar geleden heb ik mijn vader gesmeekt om me terug te nemen. In mijn leven had ik teveel ongeluk en wreedheden op aarde meegemaakt om te weten dat een leven hier niets voor mij was. In plaats van mijn wens in te willigen, heeft mijn vader mij een kans gegeven om opnieuw te beginnen, om opnieuw geboren te worden. Mijn krachten werden tijdelijk van me afgepakt, samen met mijn herinneringen wie ik was of wat ik had meegemaakt. Tot ik mijn zielsverwant zou vinden.'

'Ik', vult Damon aan, terwijl hij me een kus geeft.

Ik glimlach. 'Vanaf het moment dat Damon in mijn leven kwam, gebeurden er onverklaarbare dingen. Een wit licht verscheen iedere keer als ik Damon aanraakte of sterke emoties had. Ik kreeg herinneringen aan mijn vorige leven. Ik kon bovenmenselijke dingen doen. Ik kreeg de kans om mijn vader te spreken, alleen wist ik niet wie hij was. Totdat ik gisteren een boek in handen kreeg.'

Roos kijkt me ademloos aan. 'Het boek over de Griekse mythen en legenden.'

Ik knik. 'Ja, vanaf dat moment wist ik wie ik was. Zojuist, toen wij hier blijkbaar op de grond lagen, hebben we mijn familie ontmoet. Ze vertelden ons dat we weer welkom waren op Olympus. Ik heb mijn zielsverwant gevonden en Damon bleek waardig genoeg om de test te doorstaan.'