Bad wolf (voltooid)

33| Damon

Ik zie hoe mijn Hope meegenomen wordt. Ik wil schreeuwen en mijzelf loswringen, maar het ijzer snijdt pijnlijk in mijn vlees. Met tranen in mijn ogen kijk ik hoe de liefde van mijn bestaan uit mijn leven verdwijnt.

'Wa-waar ben ik?', stamelt Cole, terwijl hij naar zijn hoofd grijpt. Snel trekt hij de touwen rondom zijn handen los, als hij merkt dat hij vastgebonden is. Blijkbaar vonden ze het niet nodig om Cole en Matthew te boeien met ijzeren kabels, zoals ze dat bij mij hebben gedaan. Ik ben blij hierom, want anders hadden we hier nog wel even gezeten.

'In een verlaten hutje bij het circuit', zeg ik, terwijl ik naar mijn boeien kijk. 'Haal me hieruit, man. Ze branden!'

Cole schuift naar mij toe en haalt zonder verder te vragen de ketens van mij af, waarbij hij de mouwen van zijn jas over zijn handen schuift, zodat hij zelf niet in contact komt met het ijzer.

'Waarom voelt het alsof ik ben overreden door een auto?', zegt Matthew, die inmiddels ook bij bewustzijn is gekomen.

'Omdat een stel gangsters jullie in elkaar hebben geslagen en Hope hebben meegenomen', leg ik uit, terwijl ik probeer om op te staan. De wond in mijn been is gelukkig opgehouden met bloeden, al zal het door al het zilver wel even duren voordat de wond helemaal geheeld is. In ieder geval tot de kogel eruit is gehaald.

'Hope?', vraagt Cole verward.

Ik zucht. Ik zal ze toch te waarheid moeten vertellen. 'Hope is Emma. Emma is Hope. Ze is in ons dorp komen wonen omdat ze op de vlucht was voor haar vroegere bende.'

'Cool! Emma is een gangster! Geen wonder dat ze niet met zich laat sollen', zegt Matthew enthousiast.

Ik rol met mijn ogen. 'Emma is als kind geadopteerd door de bendeleider en heeft een verschrikkelijke jeugd gehad. Toen ze haar wilden inzetten in de prostitutie, is ze gevlucht. Toen ze haar de eerst keer vonden, hebben ze haar mishandeld en haar huis in brand gestoken. Hierna is ze naar de politie gegaan, die haar een nieuwe identiteit hebben gegeven. Zo is Hope Emma geworden.'

'Em-Hope heeft veel meegemaakt in haar leven', stelt Cole vast. Ik knik. 'Wat hier zojuist gebeurd is, is dat de bendeleden Hope weer gevonden hebben en haar hebben meegenomen. De leider van de groep wil met haar trouwen, zodat ze nooit meer kan ontsnappen.' Ik grom. Dionero is wild en eist dat hij de overhand krijgt, zodat hij die bende met al zijn leden kan vermoorden. Ik zeg tegen hem dat hij nog even moet wachten. Hij krijgt zijn kans nog wel, maar dat we eerst een goed plan moeten verzinnen.

'Dit is ruk. Hoe wisten ze dat wij weerwolven zijn?', vraagt Cole, terwijl hij naar de ijzeren boeien wijst. Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet het niet. Één ding weet ik zeker, het zijn normale mensen. Ze weten alleen veel meer dan anderen.'

'Goed. En wat gaan we doen?', vraagt Matthew.

'Naar huis en mijn wonden laten verzorgen. Erachter zien te komen waar ze is. Dan een plan bedenken hoe we Hope zo snel mogelijk kunnen bevrijden', zeg ik met opeengeklemde kaken, terwijl ik een poging doe om naar de deur te strompelen. Cole slaat zijn arm om mijn middel om mij te helpen en samen lopen we het verlaten huisje uit.

Ik kijk Matthew aan. 'Bel Peter en zeg dat hij hier naartoe moet komen. Zo snel mogelijk. Ik kan met mijn been geen motor rijden en ook niet bij iemand achterop.' Als ik om me heen kijk, zie ik de glimmende motor van Hope. Blijkbaar hebben ze hem niet meegenomen. 'En vraag hem of hij de dubbele motortrailer mee kan nemen. We moeten twee motoren vervoeren', zeg ik er achteraan. Matthew knikt en vist zijn mobiele telefoon uit zijn broekzak.