Bad wolf (voltooid)

40| epiloog

Vijfentwintig jaar later

'Waarom is de kleur van het drankje groen?' De jonge man van twintig jaar kijkt Damon vanaf het bed waar hij op ligt achterdochtig aan.
Damon haalt zijn schouders op. 'Het maakt niet uit welke kleur het drankje is, de mijne had de kleur van bloed en toch heb ik de beproeving weten te doorstaan. Als je vertrouwen hebt in jezelf, laat zien dat je de juiste keuzes kan maken voor de roedel en jouw kracht toont, dan komt alles in orde.'

'Daarnaast heb je Faith aan je zijde', vul ik aan. Een beeldschone jonge vrouw heeft de hand van onze zoon vast. 'Zij zal je helpen om jouw eigen demonen te overwinnen.'

Faith knikt. 'Lieverd, ik ben bij je. Het komt allemaal goed.'

Brad kijkt liefdevol naar zijn zielsverwant. 'Je hebt gelijk. Ik moet dit doen, zodat ik de nieuwe Alpha van de roedel kan worden.' Hij kijkt naar het drankje en neemt een slok. 'Op hoop van zegen. Wens me succes.' Al snel vallen zijn ogen dicht en is de eerste proef begonnen.

Damon en ik lopen de kamer uit. Damon zucht diep. 'Het doet me denken aan mijn beproeving, zoveel jaren geleden.'

Ik pak zijn hand vast en geef er een liefdevol kneepje in. 'Brad is sterk. Hij lijkt op zijn vader, een geboren leider. En hij heeft zijn moeders krachten als half-god. Heb vertrouwen.'

Samen lopen we naar beneden. Enkele koffers zijn gepakt en staan al bij de voordeur. Wanneer Brad geslaagd is voor zijn test, zijn wij niet langer meer de Alpha en Luna van de roedel. Het is voor ons tijd om naar mijn thuis terug te keren. Olympus. Enkele koffers zijn gepakt, met alleen de meest waardevolle spullen. En denk nu niet aan kleding, sieraden of andere materiële dingen. Onze koffers bevatten voornamelijk foto's en herinneringen.

Het boeket van onze bruiloft. Gedroogd en in een mooie glazen stol. Mijn trouwjurk en Damons zwarte pak.
De echo's van toen ik zwanger was van Brad. Zijn eerste schoentjes. Zijn eerste plukje haar.
Foto's van ons gezin. Damon en ik op onze huwelijksdag. Ik met een dikke buik, waar Damon liefdevol een kus op drukt. De geboorte van Brad. Brad die zijn eerste stapjes zette. Damon die verrast naar de camera kijkt, zojuist onder geplast door Brad, toen hij diens luier moest verschonen. De eerste schooldag van Brad. Brad bij zijn examen. Brad toen hij zijn zielsverwant mee naar huis bracht om ons te ontmoeten. Damon en ik op de motorfiets, met Brad achterop. Brad, toen hij zelf ook zijn eerste motorfiets kreeg.
En laten we de talloze foto's van onze familie niet vergeten. Foto's van Ann en Lune, die de beste vriendinnen zijn geworden, allebei gekke gezichten trekkend. Foto's van Cole, Matthew, Damon, Peter en Liam bij een groot kampvuur. Foto's van mij, Michelle en Roos, terwijl we bovenop een grote berg staan. Foto's van de verschillende activiteiten die we voor onze roedel georganiseerd hebben.

Samen lopen we naar onze vrienden toe, die beneden op de bank zitten te wachten. De nieuwe beta is er ook, net zoals Cole er jaren geleden voor ons was toen Damon zijn test moest doen. 'Keith, je kunt naar boven. Brad heeft het drankje ingenomen', zegt Damon. Keith, de beta, knikt en loopt naar boven.

'Nu is het afwachten', zegt Matthew, terwijl hij Ann stevig vasthoudt. Naast hen zitten Cole en Lune.

'Wat nu als we jullie nooit meer zullen zien?', vraagt Roos met tranen in haar ogen.

Damon pakt mijn hand vast en kijkt onze vrienden aan. 'Denk niet aan alles wat je zult missen. Denk aan alles wat we samen hebben gedaan. Wij zijn misschien niet op aarde, maar we zijn altijd bij jullie. Hier.' Damon legt zijn hand op zijn hart. Dan wijst hij naar buiten, naar de volle maan, die stralend tussen de sterren staat. 'En daar.'