Chip #Netties2017

9.

De hele eerste drie uur van de woensdagmorgen spendeer ik aan het bedenken van wat ik tegen Lux zou moeten zeggen. In gedachten probeer ik wel honderd verschillende opties uit, maar alles lijkt even stom. Zal ik Amy alsnog maar vragen om het voor me te doen zodat ik zelf geen flater kan slaan?

Nee. Ik moet voor mezelf op leren komen. Dit zal een goede oefening zijn voor als ik mijn ouders ga vertellen dat ik geen politicus wil worden. Sterker nog, als ik dit niet doe dan word ik misschien nooit een echte dj en dan zal ik wel politicus moeten worden. Dit is mijn enige kans.

Na de aardrijkskundeles blijf ik even bij mijn tafeltje treuzelen zodat ik tegelijk met Lux het lokaal uit kan lopen. Met elke seconde lijkt de knoop in mijn maag groter te worden. Bij de deur spreek ik hem aan.

"Hé. Ik eh..." Nee, niet gaan hakkelen. Dit moet goed gaan. "Ik hoorde dat je dit weekend een feestje geeft. Zoek je toevallig nog een dj?" Mijn benen trillen van de zenuwen. Straks begeven ze het nog. Nu onderuit gaan zou pas echt een afgang zijn.

Lux kijkt me aan alsof ik een pratende tuinkabouter ben. Wat eerlijk gezegd niet heel vreemd is, gezien ik normaal gesproken geen woord met hem durf te wisselen. Dat geldt eigenlijk voor de meeste mensen, behalve Amy natuurlijk. Misschien dat hij daardoor ook niet helemaal lijkt te weten hoe hij moet reageren. "Ken jij een goede dj dan?"

"Ik ben zelf dj."

"Jij?" Zijn wenkbrauwen schieten zo mogelijk nog verder de lucht in. Hij lacht wat onwennig. "Ja hoor. En mijn oma heeft een baksteen waar haar rechtervoet hoort te zitten."

"Nee, echt." Ik begin me hoe langer hoe gegeneerder te voelen. Dit was echt een heel slecht idee. Als ik dit overleef, moet ik een stevig woordje met Amy spreken. Of met mezelf. O help, ik kan helemaal geen dj worden. Zie mij nou klunzen. Hoe moet ik ooit mijn muziek aan het hele land laten horen?

"Zijn er problemen?" klinkt het opeens naast me. Amy lacht stralend naar Lux, alsof ze al jaren beste vrienden zijn.

Hij neemt haar onderzoekend in zich op. "Wie ben jij?"

"Amy," antwoordt ze gekwetst. We zitten al een jaar bij elkaar in de klas. Hij zou op zijn minst haar naam wel moeten weten. Toch weet Amy zichzelf verbazingwekkend snel te herpakken. "Was Flo je aan het vertellen over wat voor een waanzinnig goede dj ze is?"

"Eh... zoiets." Verward haalt hij een hand door zijn haar, dat met behulp van naar schatting een halve pot gel perfect in model is gebracht. Het is best wel sexy. Hoe zou hij eruit zien zonder cosmetische hulpmiddelen?

Focus, Flo, spreek ik mezelf toe. Straks begin ik nog te kwijlen. Maar ik kan er niks aan doen. Door de verlichting in het lokaal heeft zijn haar zelfs een vreemde, goudachtige gloed.

"En hoe weet ik of dat echt zo is?"

Zijn stem brengt me met een ruk terug in de realiteit. Alleen heb ik zo snel geen antwoord op zijn vraag. Onzeker staar ik naar zijn schoenen. Zo goed ben ik helemaal niet. Hoe kan ik hem daar dan van overtuigen?

"Het nummer," bedenkt Amy. Ze geeft me een por. "Flo heeft me gistermiddag een geweldig nummer laten horen dat ze heeft gemaakt. Als je dat hoort, moet je er wel van overtuigd raken dat ze een goede dj is. Vooral als ze erbij zingt."

"Amy!" roep ik uit. Beschaamd kijk ik Lux aan. "Nee, ik zing niet. Ik draai alleen. Maar ik kan je het nummer waar ze het over heeft wel laten horen. Zal ik het op je chip zetten?"

Onverschillig haalt hij zijn schouders op. "Oké."

"Top. Dan zie je het vanavond wel verschijnen." Met mijn vingers tast ik mijn broekzak af. Mijn eigen chip zit er nog steeds in. Op de een of andere manier geeft die wetenschap me kracht. Of het komt doordat ik net zelf actie heb ondernomen om iets dichter bij mijn levensdoel te komen.

"Wat jij wilt. Later." Hij draait zich om en loopt weg, zijn donkergrijze rugzak nonchalant over zijn schouder bungelend.

Adrenaline giert door mijn aderen en laat mijn oren suizen. Ik heb het echt gedaan. Ik heb niet alleen de populaire jongen, degene die ik al maanden leuk vind, aangesproken, maar ik heb hem er ook van weten te overtuigen dat ik een geschikte dj voor zijn feestje zou kunnen zijn. Dat op zich is al een feestje waard. Ik kan niet wachten om dit nieuws straks met Alaska en Victor te delen.

Amy omhelst me. "Yes! Dit gaat helemaal de goede kant op. Wacht maar tot het feest. Iedereen zal horen hoe goed je bent en dan is het nog slechts een kwestie van tijd tot je beroemd bent. Ik weet zeker dat-"

Haar geratel wordt abrupt onderbroken door het geluid van sirenes die loeien op een manier die nog het meest weg heeft van hoe ik me een jankende walvis voorstel; hoog en langgerekt. Het terrorisme-alarm.