Chip #Netties2017

21.

Het vervelende van de dj zijn is dat je altijd als eerste op een feestje bent. Ook op de feestjes waar verder bijna niemand is die je kent en waar je eigenlijk liever helemaal niet zou zijn. Mijn knieën zijn bijna vloeibaar van de zenuwen als ik aanbel bij de villa waar Lux met zijn ouders woont. Normaal gesproken dan, want dit weekend zijn die ouders volgens de verhalen die ik heb gehoord niet thuis. Ze moeten wel heel belangrijk werk doen als ze zomaar een weekend buiten de stad zijn.

De deur zwaait open en een grijnzende Lux gaapt me aan. 'Hé kiddo, kom binnen. Heb je hulp nodig met je spullen?'

'Ik heb mijn vader bij me.' Ter bevestiging van die woorden gebaar ik naar de persoon die achter me staat met mijn apparatuur. De 'klootzak', wat dus gewoon een codeterm is voor verzetsstrijder en, in dit geval, geen scheldwoord.

De blik van Lux verplaatst zich naar mijn vader. Even is het of er een flits van herkenning door zijn ogen trekt, maar hij herstelt zich meteen. 'Goedenavond meneer Ravenstein.'

Bevreemd kijk ik van Lux naar mijn vader en terug. Kennen ze elkaar ergens van? Nee, dat is onmogelijk. Mijn vader heeft nauwelijks door dat er buiten Amy nog anderen in mijn klas zitten, laat staan dat hij mijn klasgenootjes ooit ontmoet heeft. Ik zal het me wel verbeeld hebben.

Pap tilt de versterker iets omhoog. 'Zal ik dit even binnen neerzetten?'

'In de tuin, graag. Loop maar even mee.' Lux gaat ons voor een lange gang door. Aan het eind ervan blijkt een keuken te zitten die ongeveer even groot is als de hele benedenverdieping van ons eigen huis. En dan te bedenken dat wij niet eens zo heel klein wonen.

De gehele buitenmuur van de keuken bestaat uit glas, waardoor we zo de tuin in kunnen kijken. Daar staat alles al klaar voor het feestje.

Vol verwondering stap ik met mijn laptoptas naar buiten. Ik kom nooit op feestjes. Afgezien de verjaardag van Amy dan, maar een kaartspelletje spelen met twee tantes die elk maar een half gebit hebben kun je niet echt een feestje noemen. Ik ben dan ook makkelijk te imponeren.

Het tuinhuisje dat aan de linkerkant tegen de schutting staat, is omgebouwd tot een zelfbedieningsbar. Langs het zwembad branden snoeren gekleurde lichtjes die, hoewel ze bij daglicht nog niet hun volle effect hebben, voor een feestelijke sfeer zorgen en in het water drijven tientallen ballonnen. Het plaatje wordt afgemaakt door de slingers die in bomen en struiken hangen.

'Hier heb ik een hoekje speciaal voor jou. Voor het geval dat het gaat regenen of zo, dat je apparatuur niet nat wordt.†Lux leidt me naar de zijkant van het tuinhuisje, waar een overkapping beschutting biedt tegen het onvoorspelbare Nederlandse weer. Op de stoeptegels ligt een stekkerdoos op me te wachten. “Ik heb ook nog wat verlengkabels, mocht je die nodig hebben.'

'Ik denk dat ik hier al een heel eind mee kom. Zal ik maar gewoon alles opbouwen dan?'

Lux knikt goedkeurend. 'Dat lijkt me een goed idee, ja. Als je hulp nodig hebt dan hoor ik het wel.'

Voorzichtig zet pap mijn spullen onder de overkapping neer. 'Nou, dan ga ik maar weer naar huis. Als er iets is dan bel je, hè?'

'Ja pap, niet nodig.'

'Dus je komt-'

'Met Amy naar huis en dan gaan we morgen mijn spullen ophalen,' maak ik zijn zin af. 'Ik ben bijna zeventien, pap. Ik overleef het wel.' Het klinkt stoerder dan ik me voel, maar ik wil mijn vader hier gewoon zo snel mogelijk weg hebben. Mijn reputatie zal er niet bepaald beter op worden als hij hier nog is tegen de tijd dat het feestje echt begint. Niet dat ik nou echt iets om reputatie geef, maar ik heb ook geen zin om uitgelachen te worden. Diezelfde reactie lokken mijn veel te geringe dj-vaardigheden tenslotte ook al uit.

'Goed. Veel plezier dan maar.' Hij geeft me nog een kus op mijn voorhoofd, maar haast zich dan eindelijk weer naar binnen. Gelukkig maar.

Ik ga aan de slag met het klaarzetten en opstarten van mijn spullen. Lux heeft zelf al voor een tafel gezorgd waar ik mijn mengpaneel en laptop op kwijt kan. Ook de speakers heeft hij voor zijn rekening genomen. Nu is het alleen nog mijn taak om ervoor te zorgen dat er straks geluid uit komt.

Ik ga zo op in het organiseren van alles dat ik niet merk dat Lux naar me staat te kijekn tot hij zijn mond opendoet. 'Kan ik je alvast iets te drinken inschenken, dj-meisje?'

'Ik heb ook een naam, hoor.' Het komt er botter uit dan ik het bedoel. Eigen schuld, dan had hij me maar niet moeten laten schrikken.

'Weet ik, Flo. Biertje?'

Alsjeblieft niet. 'Dat lijkt me niet zo verstandig. Ik moet me wel kunnen concentreren op de muziek. Heb je ook cola?'

'Natuurlijk. Een cola voor de dj, komt eraan.' Hij verdwijnt het tuinhuisje in, waarna er wat gerommel en gerinkel van glazen uit die richting klinkt. Niet veel later komt hij weer naar buiten met twee glazen cola, waarvan hij er één aan mij geeft. 'Alsjeblieft. Hé, als ik alvast een verzoeknummer mag indienen dan wil ik straks wel dat nummer horen dat je me laatst gestuurd had. Die was echt ziek.'

Volgens mij is 'ziek' in dit geval een compliment. Ik voel mijn ego groeien terwijl ik een slok van mijn drankje neem. 'Dat kan ik wel voor je regelen, ja.'

'Van wie waren de vocalen eigenlijk?'

Onmiddellijk verslik ik me. Een prikkend gevoel neemt mijn hele hoofd over terwijl de cola door mijn neusgaten weer naar buiten stroomt. Het duurt even voordat ik weer een woord over mijn lippen weet te krijgen. 'V-vocalen?'

'Ja. Je weet wel, de stem?'

'Ja ja, ik ben niet achterlijk. Of misschien toch wel een klein beetje. Heb ik je echt die versie gestuurd?'

'Als je de versie bedoelt waarop een fantastische meisjesstem te horen is dan is het antwoord ja. Die heb je me gestuurd en ik vond het geweldig.'

Plotseling lijkt de wereld sneller te draaien. Mijn benen voelen slap aan. Er klopt iets in mijn slapen. Schaamte. Ben ik echt zo stom geweest?

'Hé, doe nou niet zo verlegen. Draai die versie vanavond en zeg tegen dat meisje dat ze een geweldige stem heeft.'

'Zal ik doen,' antwoord ik met onvaste stem. Weet hij veel dat ik zelf dat meisje ben. Ik hoop dat hij tegen de tijd dat het feest echt op gang komt al te veel heeft gedronken om zich überhaupt te herinneren dat hij dat nummer ooit gehoord heeft. Vanaf nu ga ik het gewoon negeren, dan wordt het vanzelf alsof het nooit bestaan heeft.

Gelukkig worden we op dat moment afgeleid door de deurbel. Lux haast zich naar binnen en ik pruts wat aan mijn apparatuur om het geluid te testen. Degene aan de deur is waarschijnlijk de eerste gast, dus ik kan maar beter zorgen dat ik er klaar voor ben.

Vrolijk gekwetter bereikt mijn oren en hoe dichterbij het komt, hoe duidelijker het me wordt van wie het afkomstig is. Dat mijn oren me niet bedrogen hebben, blijkt als Amy de tuin in komt lopen.

'Hé Magic Flo, ben je er klaar voor?'

'Magic Flo?' vraagt Lux geamuseerd. 'Is dat je artiestennaam?'

'Nee,' antwoord ik op hetzelfde moment dat Amy 'ja' zegt. Ik werp haar een kwade blik toe. 'Nee. Ik ben gewoon Flo. Niks magisch.'

Onverschillig haalt Amy haar schouders op. 'Wat jij wilt. Als je maar weet dat die muziek van jou pure magie is.'

Lux stoot haar aan. 'Als je iets wilt drinken: in het tuinhuisje is zelfbediening.'

'O, moet zij wel zelf haar drankje halen?' Shit, waarom zeg ik dat nou weer hardop? Het zal er wel iets mee te maken hebben dat ik een afwijking lijk te hebben voor domme opmerkingen.

Zijn groene ogen snijden dwars door me heen. 'Maar zij is dan ook niet Magic Flo.'

Om niet te laten merken dat ik rood word tot over mijn oren, start ik keihard mijn lievelingsnummer in. Laat dat feestje maar beginnen.

- - -

A/N Vergeten te zeggen dat er vanaf nu ook een update op vrijdag komt van dit verhaal. Uiteindelijk wil ik weer teruggaan naar maar 1 verhaal tegelijkertijd online plaatsen, maar daarvoor moet ik natuurlijk wel eerst de lopende verhalen afmaken. Vandaar.