*Martyna* Ledwo Piotrek wyszedł do pracy, mały zaczął tak kopać, że aż musiałam usiąść. - Spokojnie... - powtarzam trochę jemu, a trochę sobie. W tym momencie dzwoni telefon. - Hej, jak się dziś czujecie? - pyta Piotrek wesołym głosem. - W porządku - odpowiadam, bo nie chce go martwić. - Na pewno? - Wyczuł, że coś jest nie tak. - Jakby, coś się działo, to dzwoń. Mamy wyjazd, muszę kończyć - ucina i tym oto sposobem uwalnia mnie od tłumaczeń. Kiedy ból ustaje, postanawiam iść do kuchni, by napić się herbaty. Robię parę kroków, gdy czuję, że tracę równowagę i ląduje na ziemi. - O Boże - szepczę przerażona myślą, że mogłam coś zrobić dziecku. Po paru sekundach wiem już, że to czas. Zaczęło się. Przerażona rozglądam się po pokoju w poszukiwaniu telefonu. W panice myślę tylko o tym, by zadzwonić do Piotrka. Ból jest tak silny, że ledwo doczołguję się do komórki. Przerażona wybieram numer chłopaka. Nie odbiera. Drugi raz, trzeci, czwarty, nie wiem, ile razy próbowałam. Bezskutecznie. W końcu decyduję się zadzwonić po karetkę. Potem wszystko dzieje się bardzo szybko. Ratownicy zabierają mnie, półprzytomną, do szpitala, a Piotrek nadal nie odbiera. Tak bardzo się boję. *Piotrek* Kiedy odstawiamy pacjenta na SOR, wyjmuję telefon i widzę 9 nieodebranych połączeń od Martyny. O cholera. Oddzwaniam w panice, z nadzieją, że to nie to, o czym myślę. Nie odbiera. W tym momencie podbiega do mnie Eryk ze stacji. - Stary, co ty tu robisz? - Pracuję? - Jak możesz pracować, kiedy Twoja dziewczyna rodzi wasze pierwsze dziecko? - Gdzie ona jest?- pytam i zaczynam panikować. - Jest na porodówce i...- chciał coś jeszcze powiedzieć,ale nie usłyszałem bo szybko pobiegłem do szpitala. Wpadłem na salę porodową jak poparzony. - Tutaj nie można wchodzić,proszę wyjść - stanęła przede mną pielęgniarka i zagroziła przejście. Wyminąłem ją i byłem już przy Martynie. Złapałem ją za rękę. - Oddychaj,tylko spokojnie - Ola uspokajała brunetke i jednocześnie odbierała poród. Martyna mocniej ścisnęła moją dłoń. Po chwili usłyszałem płacz naszego dziecka...
------------ Hejka. Bardzo was przepraszam,za nieobecność ale po prostu weny mi brak. Ten rozdział pomogła mi napisać Karolix2002.Polecam jej opowiadania😏. Bardzo dziekuje ci za pomoc❤.CZY WY WIDZIELISCIE ZDJECIE MONIKI NA INSTAGRAMIE?!! JESTEM NAJSZCZESLIWSZA,SERIO! Na dole dam wam jeszcze to zdjęcie jakby co 😂❤. Mam nadzieję że się podoba. Do zoba. Buźka💋
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
