İNTİKAM

12

Haftanın son günü Alfred'e dersleri vardı.  Uyuşukça yatağından kalkan Katherin bunu farkedince dikkatli olması gerektiğini kendine hatırlatarak hazırlanmak için banyonun yolunu tuttu. Tanrı yardımcısı olsundu...

Yüzünü yıkadıktan sonra kahvaltıya indi. Derse girdiklerinde en arkaya geçip oturdu. Alfred'in gözüne gözükmemek en iyisiydi. Alfred sınıfa girdiğinde Katherin sınıfın dolduğunu hissetti. İri cüssesi ve taviz vermez bakışları tüm sınıfı dolduruyordu. Yerinde iyice kaykılarak ve kafasını eğerek Alfred'in göremeyeceği bir pozisyonda oturmaya başladı.

Alfred klasik tanışma konuşmalarından yapmayıp direkt derse geçtiğinde suratsız diye düşündü Katherin. Önünde durduğu haritadan dersi anlatmaya başlayınca Katherin kafasını biraz daha kaldırarak dersi dinlemeye başladı. Hem nasılsa kendisine birşey diyecek olsa şimdiye kadar söylemek için fazla fırsatı olmuştu.  O zamanlarda söylerdi söyleyeceğini diye düşündü Katherin. Ve kendini derse kaptırmış sanki gerçekten bir savaştaymış gibi ders anlatan Alfred'in tok sesini dinlemeye başladı...

Alfred dersten sonra alelacele toplanıp gidince Katherin derin bir nefes aldı.  Akademideki bir haftasını sorunsuz atlatmıştı.Hafta sonunun sorunsuz geçmesini dileyerek yemeğe indi.

Üstünü değiştirmek için dolabını açtığında dün serdiği Pedro'ya ait mendili gördü.  Mendili alıp Pedro'ya döndüğünde onun yatağında kitap okuduğunu gördü. Yatağına basıp Pedro'nun yatağının kenarına tutunarak Pedro'ya baktı.  Pedro'da kendisine bakıp "Gelsene Willie" diyince mendili uzatıp "Bunu verecektim." dedi.Pedro mendili hemen kapıp yastığının altına koydu.

Ona teşekkür etmekle meşgul olan Katherin bu hareketiyle gevşekçe sırıtıp "Hey o mendili kim yaptı sana?" diye sorunca Pedro gözlerini kaçırarak "Hiiiçç ... Hiç kimse" dedi. Katherin gözlerini kısıp şüpheyle ona bakınca tekrar kitabına bakmaya başladı.  Fakat Katherin'in vazgeçeceği yoktu. "Pedrooo... Hadi ama anlat..." diyince Pedro umursamazca kitabına bakıp "Uyu Willie" dedi.  "Yaa Pedro yarın haftasonu uykumda yok" derken bir yandan da Pedro'nun yatağına çıkıyordu. 

Yanına oturunca kitap okumaya devam eden Pedro'nun omzunu omzuyla dürttü. Pedro sıkıntılı bir nefes verirken kitabı yanına bırakıp sırtını duvara yaslayarak "Rahat bırakmayacaksın değil mi?" dedi sitemle. Gevşekçe sırıtan Katherin onun oturduğu gibi yanına oturup kafasını abartılı bir şekilde ileri geri salladı.  Onun bu haline gülen Pedro lafa girdi. "Aslına bakarsan anlatacak birşey yok."

"Ya Pedro kız gibi nazlanmayı bırakta anlat şunu " diyince Pedro anlatmaya başladı.  "Bir leydi... Birkaç baloda gördüm" dediğinde dizlerini kendisine çekmiş kafasını da dizlerine  yaslamış Katherin "Sen balolara mı gidiyorsun?" diye hayretle sordu.

"Evet William. Dinlemeyeceksen anlatmıyorum."

"Tamam tamam sustum" derken ağzını kapatmıştı. "Aslında iyi biri ve çok anlayışlı ama beni yeterince tanımıyor ve.." diyip susunca Katherin merakla "Ve ne ?" diye sordu. "Ve başkasını seviyor." diye fısıltıyla mırıldandığında Katherin yasladığı başını kaldırıp "Ne?" diye sordu. Çoğu asker yattığı için sessiz olan koğuşta Katherin'in sorusu yankılandı.

Pedro eliyle onu susturmaya çalışıp "Sessiz ol Willie" dedi fısıltıyla Katherin sinirle konuşmaya başlayınca "Ne yani o kadın hem başkasını seviyor hem de sana mendilini mi verdi?" dedikten sonra gözlerini uzak bir noktaya dikip "Aşağılık şıllık" diye söylendi. Pedro araya girip "Öyle deme Willie. Benim onu sevdiğimden haberi yok. Hem ben onu sevdiğim gibi o da başkasını sevebilir." dedi. Sesinde ki çaresizlik ve kabullenmişlik Katherin'in içine işlemişti. 

"Peki ya mendil?" diye sorunca Pedro üzgün ifadesinden sıyrılıp cevap verdi "Bir baloda düşürmüştü. Bende olduğundan haberi bile yok" Bu cevapla Katherin biraz sessiz kaldı. Pedro iyi bir insandı.  Buradaki tek dostuydu. Uzun zamandır bir dostu olmamıştı.  O olaydan beri. Hatırlayınca tüyleri ürperdi...