İNTİKAM

20

Katherin uyku akan gözlerini karanlıkta kendisine doğru gelen Hector'a çevirdi.  Tepki vermediğini görünce vazgeçer düşüncesiyle yerinden kıpırdamazken Hector ise korkup kılıcına sarılır düşüncesiyle durmadı.  Kılıcını ileri doğru sallarken Katherin'in ağzından acı bir inleme döküldü.

Karnında hissettiği kesif acıyla elini   karnına götürdü. Gördüğü tek şey ise kandı...

                                                               

Gözleri kan olmuş ellerini görünce kocaman açılmıştı.  Kafasını kaldırıp Hector'a bakınca onunda kocaman olmuş gözlerle kendisine baktığını gördü.

Hector bir William'a bir karın kısmını kendisinin kestiği ve kan içinde kalmış gömleğe bakıyordu.  Elindeki kılıcı havaya kaldırıp parlayan ay ışığında ucuna baktı. Kan metalin üzerinde parlıyordu. Uzun zamandan sonra birdaha kan görmenin verdiği korkuyla elindeki kılıcı sanki lanetli birşeymiş gibi yere attı. 

Gözlerindeki şaşkınlık geçmezken ellerini havaya kaldırıp uzun uzun baktı. Her yerine kan bulaşmış gibi hissetti. William'a baktığında onun iki büklüm olmuş nefes almaya çalıştığını gördü. Beyaz gömleği kan içinde kalmıştı. Koşarak sınıftan çıktı.

Ne yaptığını bilmiyordu. Owen'ı görünce onu buraya erketeye yatsın diye bıraktığını hatırladı. Onu çekiştirip "Gidelim " dediğinde Owen ona şüpheyle baktı. "Ne yaptın ona?" diye sorunca Hector aldırmayıp çekiştirmeye devam etti. Onun bu kendinde olmayan tavırları Owen'ı korkutmuştu. Peşinden gizlice koğuşa giderken William'a birşey olmamış olması için dua etti.

Katherin Gregory'nin masasına tutunmuş nefes almaya çalışıyordu. Nefes aldıkça karnı yeniden kesiliyor gibi hissediyordu. Hector derin kesmişti. Elini karnına dayayıp doğrulmaya çalıştı.  Fakat yarası o kadar acıyordu ki çok yavaş bir şekilde doğruldu. Alnında terler birikmişti. Bayılmamak için olağanüstü bir mücadele veriyordu. Sessiz sınıfta onun almakta zorlandığı nefesleri yankılanıyordu.

Yavaş, çok yavaş adımlar atarak koridora çıktı. Karanlık koridorda bir eli karnında bir elini duvara dayayarak ağlamamak için kendiyle savaşarak , bir yandan da nöbetçi komutana yakalanmamak için dua ederek ilerliyordu. Nefes aldıkça batan yarası revire gitmesini söylüyordu.  Fakat revire giderse üstünü çıkarmasını isteyebilirlerdi.

Bu çok tehlikeliydi o yüzden bunu kendi kendine halletmeliydi. Üstelik giderse Hector da yakalanırdı. Kimse gecenin bir yarısı karnını kendi kendine deştiğine inanmazdı. Hector'un kanı görünce suratında oluşan ifadeyi görmüştü. 

Kesinlikle korkmuştu ve bunu beklemiyordu. Koroda ki yerini aldığı için sinirli olmalıydı. Halbuki Katherin sevineceğini düşünmüştü. Bu gece kendisini bu sınıfa getirirken ne düşünmüştü bilmiyordu fakat tek bildiği onu şikayet ederse hem o kovulurdu hem de kendisinin kız olduğu açığa çıktığı için kendisi kovulurdu.

Koridorun sonuna yaklaştığında ana koridordan yaklaşan ayak sesleri duyunca hemen meşalelerin aydınlatmadığı kör bir nokta bulup duvara sindi. Eli karnında, dişlerini dudağına geçirmiş uyanık kalmak için çabalıyordu. Bu acı kendisini bayıltacak türdendi. Ama bayılamazdı. Şimdi yakalanamazdı. Henüz alması gereken bir intikamı vardı.

Adım sesleri daha da yaklaşırken Katherin iyice sindi duvara. Çok dik durduğu için yarası sanki daha da yırtılıyor gibi hissetti. Bu acı giderek daha da dayanılmaz hale geliyordu. Vücudu acıdan ter içinde kalmıştı. Eliyle karnını tutup nefes almamaya çalışıyordu.  O kadar sesli nefes alıyordu ki yakalanabilirdi.