Starting Ever After (Sequel of Together Forever) COMPLETED

Chapter 16

Rhian POV

She takes a deep breath and speak.

Remember what I've told you about us? Hindi pa yon ang lahat lahat. Bumalik ulit sya sa Pilipinas, sa bahay. Nagulat nga ako kasi nag iba na ang itsura nya. Dalagang dalaga na sya. Napakaganda. Pero hindi ko pa rin makalimutan yong ginawa nyang pagbuking sa pagkatao ko. I hate her for that!

Everyday nasa bahay sya. At palagi syang sumisiksik sa buhay ko. Palagi syang nagsosorry sa nagawa nya. Pero hindi ko sya pinapansin. Nagawa na nya diba? Baka nga mas malala pa ang gawin nya sa susunod.

After a month of trying. Pinagbigyan ko din naman sya na makilala nya ako. Dinala ko sya sa mga lugar na puro mga katulad ko. Para malaman kung anong reaksyon nya. Kasi kung hindi nya talaga trip ang mga katulad ko. Hindi kami magiging magkaibigan.

Unfortunately, okay sya sa lugar na yon. Na'amazed ako sa kanya. Kaya nag umorder ako ng drink.

I give her one, at yong isa sakin. Sabay naming ininom yon. Nag react pa nga sya kasi matapang ang lasa.

Pinagtawanan ko sya. Namula naman sya. At nagpasikat. Tinungga nya yon. Nakalimang buti din kami ng gabing yon.

Then, nung pauwi na. Knowing na lasing lasing sya, I have to make alalay her papunta sa car. Ako kasi tipsy lang.

Sa bahay na kami  dumiritso. Hindi ko na sya pinauwi kasi midnight na. Umakyat kami sa kwarto at pinahiga ko sya sa kama ko.

Total pinsan ko naman sya, walang malisya yon.

Pero nong tulog na ako, nagising ako dahil nagsasalita sya. Sabi nya. "Glaiza, I think I love you."

Nagulat ako sa sinabi nya. Kaya tinitigan ko sya. I saw her wide awake. Hindi ko alam kung lasing pa sya o hindi na, kasi pumatong sya sakin.

Gulat na gulat ako. Tapos hinalikan nya ako. Napakaseductive ng halik na yon. Kaya wala akong nagawa kundi mag respond. I don't know kung anong nangyari sakin but I take off her dress and kiss her everywhere.

Hindi ko gusto ang ginagawa ko pero siguro dahil sa epekto ng alak kaya ko nagagawa ito.

After that kiss. She want me to touch her in her center. Pero ayaw ko. Then yon, natigil na ang lahat. We fell asleep.

Kinabukasan, paggising ko wala na sya sa tabi ko.

Wala lang naman sakin yon. Then palagi na syang pumupunta sa bahay, at palaging may ganong set up sya sakin.

Naging close din kami kahit papano.

Pinagbibigyan ko sya, pero hindi ko talaga sya ginalaw. Ayoko talaga. Kasi hindi ko naman sya gusto at hindi ko sya mahal. Hanggang halik lang ako.

Tapos hindi ko namalayan na nahulog na pala sya sakin. Na mahal na pala nya ako. Na gusto nya na maging kami.

At nang sinabi nya iyon. Nalungkot ako kasi alam kong masasaktan sya. Kasi I don't feel the same way. Pero hindi ko sinabi sa kanya.

Ganon pa rin ang set up namin. Hanggang sa napagod na ako. Kasi araw araw nya akong kinukulit. Na kung tutuusin hindi naman dapat sya ganon kasi hindi kami. Nagsimula akong taguan sya, e-ignore sya, at mag alibi para lang hindi sya makasama at matakasan sya.

Pero may mga araw pa rin na hindi ko sya matakasan. Nakakapagod din na pagbigyan sya sa gusto nya. Pero iwan ko ba sa sarili ko at pinagbibigyan ko pa din sya. Basta ang alam ko hindi ko sya mahal.

Then dumating ang araw na aalis na sya. She wants everything to be memorable.

And for the last time, pinagbigyan ko sya. This time, kakaiba sa ginawa namin sa usual. I thought na pagkatapos nito. Wala na talaga. Kasi aalis na sya diba?

After she left. A few years later, bumalik ka sa pilipinas. Sa unang pagkikita palang natin, I feel something my heart na hindi ko naramdaman kahit kanino. It was love at first sight. Sayo ko lang naramdaman yon. Kahit matagal din kaming nagkasama ni Solenn, wala akong naramdaman na katulad ng naramdaman ko sayo.

Ang here we are now.

Pero umiksina si Solenn. Iba sya sa dati. It's like she lose her mind because of me. Ayokong masira ang relasyon natin love. Kasi yon sabi nya, sisirain nya daw tayo. Sisirain nya daw tayo. Kaya doon sa resort, sa gabing iyon, wala akong magawa kundi pagbigyan sya para matapos na ang lahat. I did it para matapos na ang lahat. Pero sya lang, hindi ako nagpahawak manlang dahil para sayo lang ang katawan ko.

Hindi ko lang talaga inexpect na pupunta ka doon at ganon ang nangyari.

I never told you this, kasi ayoko na masaktan ka. At ayoko rin na isali pa sya sa story natin kasi before pa tayo nagkitang muli, wala na sya diba? Akala ko, matatago na ito. Na hindi na ito mauungkat. Pero ngayon, ito sinasabi ko sayo ito. Para wala na akong lihim sayo. Para maayos na ang lahat.

Dapat hindi ko na pinaabot sa ganito. Ang tanga ko lang kasi hindi ko na kaagad sinabi.

I'm so sorry my love. Sana bigyan mo ako ng chance na ayusin ang relasyon natin.

The whole time na nagkikwento sya. Hindi ko mapigilang mapaluha. Napaka big deal nito sakin kasi mag asawa na kami. Masakit pakinggan ang mga sinabi nya.

Para akong kandilang nauupos sa sobrang sakit. Pero mas mabuti ng nalaman ko na ito, para hindi na ako tanga.

I don't know what to say, what to do, and what to think.

I feel betrayed, hindi lang dahil sa nangyari ngayon pero pati noon.

"Love, please magsalita ka." Sabi ni Glaiza. Pulang pula ang mukha nya, dahil narin sa umiiyak sya.

"Hindi ko alam! Hindi ko alam kung anong bang dapat. Ang sakit. Sobrang sakit. Akala ko na mas madali kung ikaw ang magkikwento sakin nito, pero mas masakit pala. I'm sorry Glaiza. Pero tingin ko, kailangan ko muna ng space." Nasabi ko sa kanya ang bagay na ayaw kong gawin pero sa tingin ko ito ang dapat.

"No, please. Rhian. Wag mo akong iwan." She hold my hand. And she's not letting go.

"Please Glaiza, I have to do this. Maybe you need this too." Sabi ko sa kanya. Then tumayo na ako.

"I'm going back to amerika tomorrow." I finally made up my mind.

"What? Wag mo naman akong iwan love please." She's pleading. I hate to see her like this. But kailangan ko talagang lumayo. Para rin sa sarili ko. Gusto kong malaman kung ito ba talaga ang buhay na ginusto ko.

"I'm so sorry." Sabi ko sa kanya. At tuluyan na akong lumabas ng kwarto nya.

Pagdating ko sa labas, nandoon ang parents niya. They hugged me. I think they know what happened. Kaya nagpaalam na ako sa kanila. At lumabas na ako ng hospital.

I guess it's better this way.

****************

🔚