DÜĞÜNE SON 1 GÜN:
ZEYNEP&MELİS:
Zeynep ve Melis sanki yarın evlenecekler onlar değilmiş gibi salonda kahve içiyorlardı.
Melis biryandan da elindeki bebek patiklerine bakıyordu..
"Zeynep ya..İlkine kısmet olmadı ama eğer hamileysem bunları bebeğime giydirmeyi dört gözle bekliyorum."
"Çok tatlılar."
"Biliyorsun küçükken hep anne olmak istiyordum.Evcilikte falan da her zaman yani.İlkinde bu şansımı kaybettim ama bi daha bunu yaşarsam atlatamam."
"Şşt.Konuşma böyle."
"Birazdan doktora gidicez dimi Zeynep?"
"Evet evet."
"Ay acaba hamile kaldım mı?"
"İnşallah.."
"Valla midem de bulanıyo biraz."
-
KEREM&BARIŞ:
Kerem ve Barış ise PES oynuyordu..
"Abi şaka maka yarın evleniyoruz."
"Harbiden lan."
"Ya Kerem..Ben baba olmak istiyorum ya..Melis'ten bir çocuğum olsun.."
"Olur abi ya..Şey de yapmışsınız zaten :D"
"Bilmiyorum da..Zaten ilk bebek benim yüzümden düş-"
"Saçmalama lan!Kimsenin bir suçu yok!"
"Öyle deme abi.Ben o zaman üşenmeyip o perdeyi Melis dediğinde assaydım böyle olmazdı..Melis zaten yıkıldı..Anne olmak onun en büyük ve belki de tek hayali.."
"Barış..Abicim olacağı varmış..Yeter kes artık kendini suçlamayı."
"Neyse ya..Tamam.Lafa daldık unuttum tabi.Yenildiin."
"İyi be bi kere yenildik iyi ki.Hadi bi daha."
//
Melis ve Zeynep hastaneye geldiler.
"Buyurun."
"Şey merhaba doktor bey bizim randevumuz vardı.."
"Ha tamam Melis hanım geçin."
15 dakika sonra:
"Ee doktor bey hamile miyim?" dedi heyecanla Melis..
"Şey...Melis hanım...Nasıl söylesem.."
"Söyleyin doktor bey..Noldu yoksa kötü birşey mi var?"
"Sakin ol Melis.Anlatıyor doktor."
"Melis hanım..Yakın zamanda düşük yaptınız değil mi?"
"E-Evet.."
"Bu..Yani nasıl desem..Yumurtalıklarınıza ciddi anlamda büyük bir hasar vermiş.."
"Nee?Ya-yani?"
"Yanii...Bundan sonra hamile kalmanız bir mucize.."
Melis oturduğu koltuğun kollarını sıkmaya başladı.Zeynep ise şaşkınlıkla doktora bakıyordu..
"Üzgünüm Melis hanım..Ama Allah'tan umut kesilmez..Belki bir mucize-"
"HAYIIRRR" Bu çığlığı bütün hastanede yankılanırken Zeynep ve doktorlar Melis'i sakinleştirmeye çalışıyordu..
Kolay değil ki bu..Her kızın hayalidir anne olmak..Evcilikte başlar bu heyecan.Oyuncak bebekleri yedirir,içirir,gezdirir oynatırız.Kendi çocuk yaşımızda çocuklarımıza annelik yaparız.O yaşta bile o oyuncağa zarar gelmesin diye kendimizi siper ederiz.Annelik budur işte.Hangi yaşta olursan ol budur..Hissedebilmektir,sahiplenmektir..Sonra büyürüz ve o oyuncakların yerini gerçek bebekler alır..Gerçek yedirip içirmeler,gerçek uykusuzluklar,gerçek sahiplenmeler..Senden bir parçaya adarsın kendini..
