1 HAFTA SONRA:
Günlerdir aynı şeyi düşünüyordu Zeynep.O notta neyin nesiydi?Ayrıca sürekli arıyordu biri.Arıyordu ama konuşan yok.Yemek öğünleri gibi.Sabah-Öğlen-Akşam arıyordu.Aynı numara...
Zeynep salonda öylece düşünceli düşünceli otururken Melis geldi.
"Zeynep bak ne aldım yeğenime."
"Zeynep."
"Zeynooo."
"Pişşt.ZEYNEEEEPP!!"
"E-efendim ha noldu?"
"Kız bu ne hal?Nerelere daldın yine."
"Melis...Hani beni biri arıyorya sürekli..."
"Yine mi aradı."
"Evet..."
"Zeynep ama artık bunu Kerem'e söylemen lazım.O sadece birkez arandığını sanıyor dimi?Yani o günden sonra arayan olmadı sanıyor."
"Evet..Ama söyleyemem.Biliyosun sinirli.Eğer arayanı bulursa onu öldürür."
"Zeynep."
"Melis.Tamam kapatalım artık şu konuyu."
"Tamam...Ha bak ben güzel yiğenime neler aldım.Pembiş pembiş."
"Ay canım niye zahmet ettin.Yaa(Poşetlere bakar.)Ama bu elbiseler çok şekeer."
"Güzel güzel de.Bak hissediyorum dedin kız dedin.Eğer erkek çıkarsa nolcak?"
"Meliss...Kızım olucak diyorum.Hem ben hissetmedim annem söyledi."
"Demet teyze mi?"
"Evet."
"N-ne zaman?"
"Ö-öldü-öldüğü gün..Hastanede uyurken geldi odama.Kızımız olucakmış.Benim gibi sıcacık elleri,kıvır kıvır saçları,Kerem gibi yemyeşil gözleri..."
"(yutkunup) Anneler hisseder..."
"O da öyle dedi."
"Yaaa.?"
"Evet..."
-
"Barış Bey dediğinizi yaptım.Kerem Bey'in arabasının freninin kablosunu kestim."
"Aferin UFUK." (Barış Kerem'in şoförü Ufuk'la işbirliği yapıyor!!! :O)
"Ama ben para mı ne zaman alıcam?"
"Sabret..."
"Ama ben ev geçindiriyoru-"
"Ufuk dedim!"
"Peki Barış Bey."
-
"Kerem evden çıkıp arabasına doğru ilerledi.Ve arabaya bindi...
-
"Zeynep yeter kızım çikolataların neslini tükettin."
"Yaa.Aşeriyorum.Al sende ye."
"Ay teşekkür ederim ya."
"Bişey değil canım."
O sırada kapı çaldı.Zeynep çikolata olan parmaklarını yalayıp "Ben bakarım." deyip kapıya ilerledi ve kapıyı açtı.Etrafına bakındı ama ne gelen vardı ne giden..En son tam kapıyı kapatacakken gözü yerdeki kırmızı not kağıdına çarptı.Kağıdı aldı ve kapıyı kapattı.
"Kimmiş Zeyno?" diye seslendi Melis mutfakta çikolatalarla boğuşurken.
"Hiç kimse."
"Nasıl hiç kimse?"
"Not kağıdı var...YİNE!"
"Ne?" yerinden kalkıp Zeynep'in yanına geldi.
"Ne yazıyor peki?"
"Okumadım.Gerçekten cesaretim yok."
"İstersen ben okuyım?"
"Yok ben okurum."
Kağıdı açtı ve korka korka okumaya başladı."O uçakta ölen annen ve baban değildi.Seni kandırıyorlar...Yakında herşeyi öğreneceksin.."
yutkundu ve kağıdı buruşturup yere attı Zeynep. "Allah kahretsin ya!Kim bu kim?Ne istiyolar benden,bizden?" ağlamaya başladı.
"Sakin ol bitanem.."
"Melis korkuyorum..."
"Şşşt tamam canım.Ama ben sana söyledim.Bak böyle Kerem'den gizlemekle olmaz.Anlat bilsin.Olmadı polise gidersiniz."
"Kerem'i bilirsin,genellikle kendi yöntemleriyle halletmeyi sever..."
"Doğruu.Kerem Sayer..."
-
2 SAAT SONRA:
"Kerem'i özledim ya.Dünden beri görüşemedik."
"Biz Barış'la sabah telefonla konuştuk ama..Ben de özledim."
"Neyse Kerem uğrucaktı bugün gelir herhalde."
O sırada Zeynep'in telefonu çaldı. "Alo.Kerem.Aşkım nerdesin?"
"Alo hanımefendi merhaba."
"Buyurun.Siz kimsiniz?Kerem nerede?"
"Şeyy.Bir kaza oldu.Kerem Bey yaralandı.Eşyaları bende.En son bu numara aranmış ben de haber vermek için..."
"Neeeee?Ke-Kerem." dedi ve ardından "Kereeeeeeeeeeeeem."
Gülmüyor sensiz yüzüm
Hayat zalim bir hüzün
Bense çektiğim kadar, derdin tesellisini bilirim
Şimdi sen de gidersen böyle
Kim çeker nazımı söyle
Amman, amman bırakırsan düşerim en derine
Amman, amman kaybolursan adım çıkar serseriye
Amman, amman bırakırsan düşerim en derine
Amman, amman kaybolursan adım çıkar serseriye.
16.BÖLÜMÜN SONU...
NASIL?UFUK BUNU NASIL YAPAR YA?SIRF PARA İÇİN...
