'Mara' ismi annesinin ona tek hediyesiydi. İsminin anlamı acı olsa da, annesi ona bambaşka bir amaçla vermişti bu ismi.
Her seferinde bir şeytan olduğunu vurgulamak için...
Babası ise ona Angelina derdi çünkü o babasının meleğiydi.
Ama Mara ne annes...
"Şeytanla oyun oynayacak kadar cesursun ha! Peki hiç bir melekle oyun oynadın mı?" 🔱
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🗝
Bir kaç saniye karşımdaki esmer çocuğa bakıp sözlerinden bir anlam çıkarmaya çalıştım ama yakıcı kokusu uyuşturucu gibi bir etki bırakıyordu üzerimde ve düşünemeyi bırak nefes almam bile zorlaşıyordu.
Sanki yeterince yakınımda değilmiş gibi bana doğru bir adım daha atmaya yeltenince hızlı davranıp aramızda yeterince mesafe bırakarak geriledim. Hareketimden sonra dudakları kenara yukarı kıvrılmıştı. Ne yani benimle eğleniyor muydu?
Kokusununda, garipliğininde canı cehennemeydi!
Ben Mara'ydım, herhangi başka biri değil. Güçsüz ve oynanabilecek bir kız hiç olmamıştım, olmayacaktım da. İçimdeki öfkeyle vücudumun titremesi yavaşça azaldı ve duruşumu dikleştirdim.
"Amacın ne bilmiyorum sert çocuk ama arabama sakın bir daha dokunmaya kalkma!" dedim dişlerimin arasından. O göz ucuyla benim bebeğime bakarken, "Ve..." diye devam ettim. "Beni korumaya bir daha yeltenme bile. Korumaya muhtaç birini arıyorsan..." Okulu işaret ettim. "İçeri gir ve etrafına şöyle bir bak. Bir kaç tanesi hemen kendini belli eder."
"Az önce sen de onlardan biri gibi görünüyordun." dedi eğlenen bir sesle.
Çünkü lanet bir çift kanat aklımı allak bullak etmişti ama tekrarı olmayacak. Asla!
"Bir daha az öncenin bahsini açarsan bile canını yakarım."
Yine bana doğru bir adım atmaya çalıştı ve ben yine istemsizce geriledim. "Sözlerin kadar duruşunu da düzeltmelisin." dedi. "Korkusuz sözler ama korkak bir ruh."
Yapma Mara! Hayır, sakin ol!
"Ne kadar korkusuz olduğumu görmek istemezsin."
"İstiyorum." diye meydan okudu. "Hadi göster bana cesur melekcik!"
Sakin olma Mara! Sakinliğin canı cehenneme!
Ona doğru adım atan bu kez bendim. Yakıcı kokusunu olabildiğince az solumaya özel göstererek tam önünde durdum. Damien ise dikkatle beni izliyordu. Elimi yüzüne uzattım ve avuç içimi yanağına yasladım. "İstiyorsun." dedim ve teniyle temas edip karıncalanan elimi yavaşça boynuna doğru indirdim.
Güldü. Bende güldüm ama ardından gelen o iki saniyede ellerim yakalarını kavradı ve sırtını en yakın arabanın kaputuna vurdum.
