'Mara' ismi annesinin ona tek hediyesiydi. İsminin anlamı acı olsa da, annesi ona bambaşka bir amaçla vermişti bu ismi.
Her seferinde bir şeytan olduğunu vurgulamak için...
Babası ise ona Angelina derdi çünkü o babasının meleğiydi.
Ama Mara ne annes...
Multimedya:Sam Tinnesz ft. Zayde Wolf - Man or a Monster (Şarkı benden ve Damiencılardan Damien'a gitsin) (🤵or 😈)
Keyifli Okumalar...
🔱 "Hayatım korkunç bir kara düşe döndü. Çırpındıkça batıyorum, çırpındıkça daha çok tükeniyorum." 🔱
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🗝
Sonunda kızıl karanlığı yaran gözlerim aralandığında hızla doğrulup nefes almaya çalıştım. Başımı iki yana sallarken sanki gördüğüm kabusu başımdan def etmeye çalışıyordum ama olmuyordu. "Hayır!" dedim başımı sallamaya devam ederek. "Babama asla zarar vermem ben. Asla yapmam."
Kabusumdaki görüntü o kadar canlıydı ki hafızamda sanki onu gerçekten öldürmeye çalışmıştım. Babamın... Babamın göğsüne bir bıçak saplamıştım ben. "Gerçek değildi. Hayır, gerçek değildi." diye kendimi rahatlatmaya çalışsamda olmuyordu.
"Kabus mu gördün melekcik?"
Duyduğum sesle başımı sallamayı bırakıp sesin geldiği yöne döndüm. Damien duvar dibindeki tahta oturakta oturmuş ve sırtını duvara vererek kollarını önünde bağlamıştı. Bana ifadesiz gözlerle bakıyordu.
Derin bir nefes alırken günlerdir ilk kez böylesine rahatlamış hissediyordum. "Damien sen..."
Konuşmama izin vermeden, "Kabus mu gördün?" diye tekrarladı. Rahat oturuşundan ise hiçbir şey kaybetmemişti. "Yoksa gerçeklerden mi kaçıyorsun?"
Kafa karışıklığıyla, "Ne?" dedim. Bu tavrı... neydi böyle?
Cevap vermedi ama gözleri yüzümden aşağı indi. Onun gözlerini takip eden gözlerimi kendi bedenime çevirdim. Açık renk tişörtümdeki yoğun kanı da ellerimdeki korkunç kırmızılığı da o an fark ettim. İçime düşen korkuyla başımı hızla kaldırdım ve tekrar Damien'a baktım.
"Bu..."
Gözleri bu kez üzerimden zemine kaydı. Bu sessizce bir devamı da var demekti. Zemine çevirdiğim gözlerim ilk önce yerdeki kanlı cennet silahını seçti. Sonra kan izinin çizdiği yolu...
Saniyeler içinde gördüğüm şey ise hayatımın en kötü manzarasıydı. Babamın duvar dibine yığılmış kanlar içindeki cansız bedeni...
İliklerime kadar acı ilmek ilmek işlenirken ayağa kalkmaya çalıştım ama beni taşımayan dizlerimle kendimi sert zeminde buldum. Gözlerim doldu ve gözyaşları ardı ardına akmaya başladı. Ben yapmış olamazdım. Sadece bir kabustu gördüklerim. Uyanmıştım, peki neden bitmemişti?
