'Mara' ismi annesinin ona tek hediyesiydi. İsminin anlamı acı olsa da, annesi ona bambaşka bir amaçla vermişti bu ismi.
Her seferinde bir şeytan olduğunu vurgulamak için...
Babası ise ona Angelina derdi çünkü o babasının meleğiydi.
Ama Mara ne annes...
🔱 "İki aşığı vurabileceğim en kötü şekilde vurdum. Usta bir yalanla..." 🔱
(Damien'in hayali 😈 Bilin bakalım bu kim?)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🗝
Boynumdaki metal halat sanki yavaş yavaş tüm gücümü emiyordu. Nefes bile zar zor alıyordum, tek kelime kuracak gücü bırak kımıldayamıyordum bile. Tıpkı dakikalar önce Blake'in yaptığı gibi yere ellerimi dayamış hırıltılı nefesler alabiliyordum. Bir kaç dakikadır olduğu gibi Blake ismimi tekrarladı.
"Mara!" İkisi de karşımda dizlerinin üzerindeydi ama şu an yakınımızda Kalkan'dan tek kişi bile yoktu. Kaçamayacağımıza emindiler. Bu lanet halatları çözmek mümkün değildi. "Mara, iyi misin?"
Başımı sallamak istesem de başaramadım. Tek yapabildiğim acıyla gözlerimi kapatmak oldu. Bay ve Bayan Auton'un sesi bir kaç metre uzağımızdan geliyordu. Bay Auton öfkeyle karısına bağırıyordu.
"Oğlumu öldürmeyeceğim, öldürmeyeceksin."
"Sergio-" Bayan Auton'un sesi ilk defa ağlamaklıydı.
"Bir yolunu bulup onu geri getireceğiz, anladın mı?" Damien da onları duymuş gibi alaycı bir şekilde güldü. Sizin oğlunuz zaten hiç varolmadı der gibi.
"Kahretsin!" diyen Blake'le gözlerim yine karşımda oturan ikiliyi buldu. "Ne diye gücünü hala toplayamadığını söylemedin lanet şeytan?"
"Kapa çeneni!" dedi dişlerinin arasından Damien ve bana göz ucuyla baktı. Artık az önceki alaycı halinden eser yoktu. "Onun dışarıda ne işi vardı ha?! O lanet sığınaktan nasıl çıktı söyle bana? Bir kez olsun, sadece bir kez olsun onu koruyamadın mı?"
Ne? Nasıl? Nasıl yani? Orada olduğu biliyordu ve buna rağmen hiç gelmedi mi? Ne haltlar dönüyordu burada?
Blake dişlerini sıktı. "Bana hesap sorabileceğini kim söyledi sana?"
"Seni lime lime edece-" Yine yoğun acıyla gözlerimi kapatınca bu kez kükrercesine konuşmasını keserek ismim onun dudaklarından döküldü. "Mara! Biraz daha dayanman gerek! Duydun mu beni? Gücüm yerine gelmek üzere! Sakın pes edeyim deme Melekcik! Sakın!"
"Lanet olsun!" diye tısladı Blake. "Ne zaman? Ne zaman geri gelecek? Onun haline bak! O halatın nasıl acı verdiğini biliyor musun sen? Sana güvenmem tamamen hataydı. Ben... yapmak gerekeni çoktan yapmalıydım."
Gözlerimi zar zor aralayıp ona baktığımda mavileri yine metal çarklar gibi dönmeye başlamıştı. "Yapmam gereken..." diye tekrarladı.
"Kes şunu!" diye tısladı Damien. "Bir insanı etkilesen bile onun sonunu ölümle bitirirsin. Bunu bile bile yapacağın tek hamle özünü tamamen kirletir."
