'Mara' ismi annesinin ona tek hediyesiydi. İsminin anlamı acı olsa da, annesi ona bambaşka bir amaçla vermişti bu ismi.
Her seferinde bir şeytan olduğunu vurgulamak için...
Babası ise ona Angelina derdi çünkü o babasının meleğiydi.
Ama Mara ne annes...
🔱 "Melekle oyun oynama şeytancık çünkü bundan sonra yanan sen olacaksın." 🔱
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🗝
Gelecek hakkında planlar kurmazdım çünkü planlarım hiçbir zaman gerçekleşmezdi. Bunun bilincindeydim. Bir engelle karşılaşırdım sürekli. Zorluklarla mücadele etmekten korktuğumdan değil, sadece bir gün zorluklarla yüzleşecek direncimin kırılmasından korktuyordum ben. Bir şeyi çok istemiştim, sadece bir şeyi. Olmadı ve ben artık hiçbir şeyi çok istemiyordum.
Şu an karşımdaki iki şeytana bakınca hayatta en çok istediğim şeyin ne olduğunu düşündüm tekrar. Annemin ela gözleri belirdi o an gözümün önünde. Muhtemelen Ariel'ın varlığını bedenimde hisseden annem beni hep bir şeytan olarak düşünmüştü. Oysa ben onun öz ve öz çocuğuydum. Annem benden önce defalarca hamile kalmıştı ama çocukları ya bir kaç aylıkken doğmadan ölmüş ya da ölü doğmuştu. Ben onun bir türlü sahip olamadığı ve yine Ariel olmasa sahip olamayacağı çocuğuydum.
'Gerçekleri bilse acaba beni sever miydi?' sorusu şu an bulunduğum durumdan bile çok kurcalıyordu zihnimi. Bunu asla öğrenemeyecek olmam ne acıydı. Ölümümde bile buluşamayacak ve ben ona bunu soramayacaktım. O belki cennette, belki de cehennemdeydi. Ben ise Araf'ta kaybolacaktım.
Birazdan ölecek ya da daha beteri karşımdaki bu şeytanların oyuncağı olacak ben, şu an sadece annemin bir kez beni kızı olarak görmesini ve bana bir kez olsun gülümsemesini isterdim. Bu zamana kadar bunları düşünmek bile istememistim, zavallı hissetmemek için. Ama şimdi hiçbir önemi yoktu çünkü gerçek bir zavallıydım şu anlar da.
Şeytanlardan esmer olanı bana doğru adımladığında kendime ancak o zaman gelebildim. Pes etmeyecektim. Babamın yokluğumla harap olacağını bile bile pes etmeyecek, sonuna kadar kurtulmak için bir yol arayacaktım.
Etrafıma bile bakınmadan sağ tarafa doğru koşmaya başladım. Hiçbir şansım yoktu belki ama deneyecektim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
