'Mara' ismi annesinin ona tek hediyesiydi. İsminin anlamı acı olsa da, annesi ona bambaşka bir amaçla vermişti bu ismi.
Her seferinde bir şeytan olduğunu vurgulamak için...
Babası ise ona Angelina derdi çünkü o babasının meleğiydi.
Ama Mara ne annes...
🔱 "Cehennem bekçilerinin misafiri oldu. Meleği pek parlak günler beklemiyor artık." 🔱
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🗝
Derin derin nefes al Mara. Al şu nefesi artık!
Zamanı ağır çekimde yaşıyor olmalıydım şu anlarda. Ona bakıyordum ve o da bana bakıyordu ama ikimiz de tek kelime kurmuyorduk. Belki de uzun süre sonra ilk defa onu derinlemesine inceleme fırsatı buluyordum.
Siyah saçları çok uzun sayılmasa da uzundu ve şu an gözlerime dikili zifiri gözleriyle uyum içindeydi. Hafif çıkık elmacık kemikleri kesinlikle büründüğü sert yapısına eşlik ediyordu. Görünüşü 18 yaşında gibi olsada bu yüz uzun yaşamının izlerini taşır gibiydi. Kaç yaşındaydı? Gerçekten kaç yaşındaydı acaba?
Küçük olmasada biçimli bir burnu ve hafif dolgun dudakları... Aman Tanrım! O dudaklar yalnızca dakikalar önce tenimde mi gezinmişti? Yanıyordu. Şu an dudaklarının dokunduğu her bir dokum alev alev yanıyordu.
"Nefes al!" dedi sonunda.
Nefes nasıl alınıyordu?
Şeytani gülüşü yine yer etti kırmızının cehennemi çağrıştıran dudaklarında. "Nefes al melekcik!"
Derin bir nefes doldurdum ciğerlerime ve o an hızla kucağından kalktım. Aniden gerilerken sırtım tuvalet kabininin kapısına çarptı. Şeytan buna gülerek karşılık verdi. Sonra o da ayaklandı. Hızla üzerindeki deri ceketi çıkardı. Ardından elleri üzerindeki siyah kazağın eteklerini buldu.
"N-ne yapıyorsun?" derken kapıya daha bir sığındım ve elim kilidi bulma umuduyla kapıyı yoklamaya başladı.
Damien eğik başını kaldırmadan kirpikleri arasından bana baktı ve yine dudakları şeytani yapısını gözler önüne sererek yana kaydı. Bana cevap vermek yerine kazağını tek hamleyle başının üzerinden çıkardı.
O an aptalca bir eyleme imzamı attım. Gözlerimi yumdum. Cidden bunu yaptığıma ben bile inanamıyordum. Bu çok aptalcaydı ama bu şeytan beynimi son hücresine kadar unufak ediyordu.
"Gerçekten mi?" diye güldüğünü duydum. "İlk gördüğümde bir erkeğin karnına yumruk atan kız şu an gözlerini kapatan kız olamaz."
O gün beni mi izlemişti?
Sıcaklığını hissettim. Yakındı bana. Anladım ki gözlerimi kapatmam utanmamdan falan değildi. Bunun beni etkilemesinden korkuyordum.
"Kollarını kaldır!" dedi ve yakıcı nefesi yüzüme vurdu. Elim kapıyı yoklamaya devam etti. Neredeydi bu lanet olası kilit? Elim o an kapıdan çekilip başka parmakların esiri oldu ve diğer elimin aynı zindana hapsedilmesi uzun sürmedi. Gardiyanları tarafından yukarı kaldırılırken kalp atışlarım iki katına çıktı.
