'Mara' ismi annesinin ona tek hediyesiydi. İsminin anlamı acı olsa da, annesi ona bambaşka bir amaçla vermişti bu ismi.
Her seferinde bir şeytan olduğunu vurgulamak için...
Babası ise ona Angelina derdi çünkü o babasının meleğiydi.
Ama Mara ne annes...
🔱 "Sessiz adımlar Mara. Her ne görürsen gör, ölüm kadar sessiz ol!" 🔱
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🗝
Çok soğuktu. Haddinden fazla soğuk... Sanki her hücrem buz tutmuştu ama bunun aksine üşümüyordum. Sadece büyük bir boşluk içindeydim, yokluğun içinde süzülüyordum. Ölmüş olabilir miydim?
Ah! Bunu son zamanlarda çok sık düşünür olmuştum.
'Ölmüş olabilir miyim?'
'Muhtemelen artık öldüm.'
Ve bu düşüncelerimi silip o an biri sürpriz diyerek bana yaşadığımı kanıtlıyordu. Ne büyük incelik ama!
Bekledim. Ölmediğimi belirten o uyarıyı bekledim. Zaman geçti ama hala hiçlikteydim. Tanrım bu kez gerçekten ölmüş olabilir miydim?
Zihnimde, "Mara!" diyen hoş ses bana tamamen yabancıyken beklenen uyarı sonunda geldi. Ya ölmüş ve araf bekçisiyle karşılaşmak üzereydim, -ki böyle biri var mıydı ondan bile bihaberdim- ya da bu yine bana yaşadığımı kanıtlayacak o sürpriz kişiydi. "Mara beni dinle! Fazla zamanım yok!"
"Sen kim..."
"Ariel!" dedi aceleyle.
Ariel...
Bedenimde yıllardır konaklayan melek...
Lanet olası demek benimle konuşma lütfunda bulunmaya karar vermişti.
"Ne istiyorsun?" diye sordum zihnimdeki lanet sesin sahibine.
"Ondan uzak dur Mara! Alastor'dan uzak dur!"
Buna gülmek istedim o an. Bedenimde hüküm süren kaçak bir mülteci tarafından uyarılıyordum. Üstelik Alastor dahil herkesi başıma o musallat etmişken.
"Defol! Anladın mı? Seni adi-"
"Beni ciddiye al Mara. Alastor'dan uzak durman gerek."
"Sence bu benim elimde mi?" diye bağırmak istesem de sesim sanırım sabit bir tonda çıkıyordu. Belki de ona cevap verirken sesim bile çıkmıyordu. "O benden uzaklaşmıyor. Zaten bunun artık önemi de yok. Beni öldürmeye çalıştı. Belki de başarmıştır."
"Bunu yapan o değildi." diye zihnimde yankılandı sesi.
"O değilse kim?" Birden idrak ettiğim gerçekle, "Sen..." dedim. "Bunu bana sen mi yaptın?"
"Senden uzaklaşması için bu gerekliydi."
"Hah! Bana bu ilk yaklaşması değil seni lanet olası. Şimdi mi beni korumaya çalışıyorsun?"
