'Mara' ismi annesinin ona tek hediyesiydi. İsminin anlamı acı olsa da, annesi ona bambaşka bir amaçla vermişti bu ismi.
Her seferinde bir şeytan olduğunu vurgulamak için...
Babası ise ona Angelina derdi çünkü o babasının meleğiydi.
Ama Mara ne annes...
🔱 "Bir meleğin öldüğü yerde başka bir melek yeniden doğdu." 🔱
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🗝
Kıza uzun uzadıya bakakalırken o da tek kaşını kaldırmış cevap bekliyordu.
"Sende kimsin?" dedim kaşlarım çatılırken. Kim olduğunu hatırlayamasam da sesini tanımıştım. Blake beni Damien'a bıraktığında Damien'ın odadan kovduğu kızdı şüphesiz. Ve burada ne işe olduğuysa açıkça ortadaydı.
Kaşları havalandı. "Asıl sen kimsin? Gerçekten siz artık çok oluyorsunuz."
"Ne? Ne demek şimdi bu?"
"Ah! Sıkıldım." diye inledi ve tek kaşıyla arkamı işaret etti. "Ona sor."
Arkamı döndüm ve Damien'ı tam karşımda buldum. Bir bana bir de kapının önündeki kıza baktı. Kız da kollarını önünde bağlayıp kapıya yaslanmış bizi izliyordu.
"Ne işin var burada?"
Sabit sesi sinirlenmeme sebep oldu ve arkamdaki kızı işaret ettim. "Asıl soru; bu kızın burada ne işi var?"
Kıza göz ucuyla bakıp siyah gözlerini yine gözlerime çevirdi. "Ciddi misin sen? Gerçekten beni şu an sorguya falan mı çekiyorsun?" Kıza bakınca kız omuz silkti.
"Sanırım hayalperest bir hayranın."
Damien ise güldü. "Ona neden burada olduğunu söylemedin mi?"
Kızda güldü. "Söylemem mi gerekiyordu? Anlar diye düşünmüştüm ama belli ki biraz ayrıntıya inmem gerekiyordu. Kaç yaşındasın sen? 10 mu?"
Kıza öfkeyle çıkışacaktım ki Damien kahkaha attı. "Anlatmaman iyi olmuş. Bunu hazmedebilecek bir zekaya sahip değil." Kızıl kız şuh bir kahkaha attı ve midemin bulandığını hissettim.
"Gerçekten iğrençsiniz." diye tısladım en sonunda. Öfke öyle yoğundu ki sebebini bile anlamıyordum ama iki yanımda duran ellerim titremeye başlamıştı.
"Komik olma Mara." dedi Damien. "Ve kapıma neden geldin onu söyle? Benden hesap sormak için olamaz herhalde. Dur bir dakika! Yoksa evinde benimle ilgili pembe düşler kurup soluğu kapımda mı aldın?" Tanrı aşkına neler oluyordu burada? Bu herifin derdi neydi böyle?
"Yapma Mara!" dedi Damien göz devirerek. "Sen ve ben..." Yine güldü. "Böyle hayaller sana bile fazla. Sana söylemiştim, hatırlıyor musun? Eğlenceli bir oyuncak olabilirsin ama sadece o kadar, sen standartlarımı karşılamıyorsun."
"Kesinlikle standartlarının yanından bile geçemezsin. Hele de sürekli bir yerlerini kıran ve yaralayan bir sakarken." Bu kız... bunları nereden biliyordu?
