The Boss' Silent Worker (Completed)

TB'SW ♥ 33: The Little Ruthless

Kabanata 33

Huminga akong malalim at tinitigan siya ng mariin. Nagpakawala rin ako ng isang malalim ng buntong hininga at pumikit ng mariin.

I have a word. Hindi ganoon kadaling magpatawad. As what the priestess said once I was in Paris. "Forgiveness is absolution that you, yourself only can emit. It is sometimes hard to give but easy to utter. " at basi sa kaniyang sinabi. Madaling sabihing magpatawad pero mahirap talagang magpatawad. Even if you already forgave that person. But deep in your heart, there is still something that is aching.

At kahit ano pa ang sabihin nila. Iba itong sitwasyon ko kay Jellal.

"You cannot have me at all. 'Cause you don't have me even before." bulong ko sa kaniya.

Once again. I saw pain that crossed his eyes. At sadyang hindi ko iyon maintindihan.

"P-please, Erza. I am sorry for what I've done cruel before. Don't do this to me. " siya.

I can feel my lips in thin line now.

" Saan ka noong ako ang nangangailangan sa'yo? Saan ka noong mga oras na gusto kong bawiin mo lahat ng ginagawa mong pandededma sa akin? Saan ka, noong gusto kitang pakasalan dahil feeling ko pag nawala ka, mamamatay ako? " I said that made him red in frustration.

"I-I... Y-you don't understand. " aniya na tila may pinipigilan.

"Bakit, Sir? Alin ba doon ang hindi ko maintindihan? " ako at pinagkross ang aking mga braso.

Napalunok siya at tinitigan akong muli.

Nang wala siyang naisagot sa tanong ko, parang bigla nalang kumulo ang dugo ko na gustong-gusto ko siyang sampalin.

Bakit ganito siya? Wala naman akong masamang ginawa sa kaniya ah! Bakit niya ito ginagawa sa akin? Kung kailan binitawan ko na siya, saka naman siya bumalik sa akin. Sana naman, kung trip-trip nalang ulit ito, itigil na niya. Ayaw ko na. Sapat na ang isang pagkakataong, nasaktan ako. At hindi lang ako, kundi pati ang anak ko! Ni hindi niya alam kung sino ang tatay niya! Ni hindi niya alam na may tatay siya! At sa halos dalawa't siyam na buwan niya sa mundo, HINDI SIYA NAKARAMDAM NG PAGMAMAHAL NG ISANG AMA!

Ayaw ko man iyong ipagkait sa kaniya pero, kailangan. Baka kasi pag nalaman ni Jellal na may anak kami. Baka, hindi na ako makatanggi pa sa magiging alok niya. 'Yun ay kung tatanggapin niya.

Dalawa lang naman ang ikinakatakot ko.

Una, pag tanggapin ni Jellal na may anak kami, baka hindi na ako makatanggi sa ano mang magiging alok niya. Pangalawa, kapag hindi niya matanggap ang anak namin, baka iwan niya ulit kami at hindi ko iyon mapapayagan lalo pa't damay ang damdamin ng anak ko.

"See? Hindi ka makasagot. Dahil ang lahat ng ito ay laftrip lang naman para sa inyo. Na pag nagsawa ka, iiwanan mo at maghahanap ng iba, tama ba? " ako at tumalikod na.

Sa pagtalikod ko, bigla akong nakaramdam ng kirot. Bakit parang ang sakit ng lahat ng salitang binitawan ko?

Napapailing kong nilisan ang lugar at kaagad na nagpunta sa unit kung saan ako inilagay ni Sir Alstreim.