The Queen of Mafia Boss

KABANATA 46

Kabanata 46

Isang unos ang dumarating sa kanila. Nagising siya sa madilim at masikip na paligid nahihirapan narin siyang huminga pero agad nag bukas ang cabinet.

Niyakap siya nang ina.

Sige na ihatid nyo na ang anak ko ingatan nio siya at huwag kayong mamatay dalawa lang ang utos ko kundi kayo ang malilintikan saakin...."Sabi nang kanyang ina.

Sunod sunod ang putok nag baril sabayan pa nang iyak nang aking magulang. Wala syang takot sa baril dahil inaral niya ito higit dalawang taon tuloy tuloy walang palya.

Pero alam nyang ang kapalit nang baril ang balang pwedeng tumama sakanila.

"Sa may kwarto kayo dumaan! May hagdanan dun pababa! Ano pang hinihintay niyo? Alis na! Ibigay niyo sya sa pinsan ko..."huling bilin ng kanyang ina.

"Mommy..."iyak ng isang batang babae sa takot na mawalan siya nang magulang.

"Magpapakabait ka ah..."umiiyak na untag ng babae sa bata.

"Magkikita tayo someday i love you anak..."ika niya ng lumuluha at tamango na sa mga lalaki upang makaalis na..

"Mommy..." iyak parin ng batang babae

Sunod sunod ang pag putok nang baril nang makalabas sila sa emergency window ay agad na tumungo sa kotshe kasunod nang apat na kotshe and dalawa ay sa panig nila ang dalawa naman ay ang kaaway.

Pilit nilang binubungo ito ngunit masyadong magaling ang tauhan ni silvia.

Ni hindi nila alam kung sino ang nasa likod nitong mga gulo.

"Shiit!..." Inis na sambit nang driver habang hawak ako nang dalawang lalaki naiyak parin sya marahil ayaw nyang mawala sa kanya ang kanyang ina.

Ginitgit sila nang isang sasakyan dahilan upang tumagilid sila. pero hindi iyon pinayagan nang nagmamaneho at iminani obra nya ito.

Habang ang kasunod nilang alliance ay wala na nang barilin ang gulong nila sabay gitgit kayabumalik balik tad ang kanilang sasakyan.

Nagising na lamang ang batang si racey sa isang puting kisame. Her memory has gone.

Ang sabi nang doktor ay taon ang bibolangin bago ito bumalik sa kanya.

Hindi niya kilala ang babaeng katabi niya na nakahiga sa kanyang gilid animoy sarap nang tulog.

Nang magising ito ay nginitian siya agad nito.

"Sino ka po?..." Tanong niya rito.

"Ako si Selestine, Ang iyong tiya..." Tumango tango siya hindi nya rin alam ang dahilan kung bakit siya naroon sa hospital.

Nang ma discharge siya ay alagang alaga pa siya pero habang tumatagal ang panahon ay nakita nya ang tunany na ugali nang kanyang tiya, Palautos. Masungit. at Pintasera.

"Hala, Bilisan mong maglinis diyan at magsaing kana! May labada ako kina Same..." Aniya at lumayas na nang bahay. Habang wala ang dalawang bata.

Ang tiyo nanamn laging gabing nauwi. Isang janitor si tito sa isang hotel. hindi niya ito kinakahiya. Lagi din syang kinukwentuhan nang kanyang tiyo tungkol sa kanyang amat ina sila rin ang nag bigay nang litrato kay racey.

Kaya mas malapit si racey sa kanyang tiyo at kay cindy na para na nya ring kapatid. Hindi rin nasabi sa kanya na nawalan siya nang alaala ang sabi kasi nang doktor ay hindi pwedeng mapilit ang pasyente makaalala kung hindi ay mawawala ang iba pa nitong ala-ala.

Kaya ang tangin alam lamang ni racey ay Patay na ang kanyang magulang dahil sa aksedente.

Hindi na sya nag tanong nang iba pa ang mahalaga lamang sa kanya ay may bago siyang pamilya.

Pilit na pinag aaral nang kanyang tiyo ngunit hindi na talaga nito kayang suportahan ang bata kaya sekondarya lamang sa ikalawang baitang ang natapos ni racey.

Gabi na at inaantay ni cindy ang kanyang ama. Ang kanyang ina naman ay pagod dahil naglabada at si macky naman ay nasa kwarto nag lalaro nang bola.

"Ate masarap bang mamasyal sa parke?..." Tanong sa kanya nang baya tumango lang sya bilang sagot nginitian pa sya nang kanyang ate racey habang sinusuklayan ko ang buhok niyang makintab at mahaba.

"bakit gusto mo bang mamasyal sa parke cindy?..." Tanong nya sa bata tumango ang bata at nagpakawala ng matamis na ngiti.

"Sige basta huwag kang maingay ah tatakas tayo mamaya..." bulong ni racey ngumiti ang at niyakap si racey tapos humiwalay sya at nag thumbs up pa sakanya.

Asa parke kame sila tumakas sila ni cindy malapit lang naman ito sa bahay nila mas maganda mamasyal rito pag ka gabi dahil maraming tao at may dagat nagulat siya sa isang lalaki pinuluputan sya ng mga bisig at  may kasamang patalim at naitulak niya si cindy palayo .

"Huwag kayong lalapit papatayin ko tong babaeng to..."sigaw nang lalaki sa ninakawan nya hindi nya alam ang magiging reaksyon niya naistatwa na lamang siya habang yakap ng mga bisig nya ang  kanyang  leeg nararamdaman rin niya ang lamig ng patalim na nakatutuk sakanya.

Jusko huwag po muna ani niya sa sarili.

"Huwag mo syang sasaktan...." nabalik siya sa ulirat ng makita ko niya ang kanyang tiyo.

"Sinabi ng huwag kang lalapit!!..." Sigaw nya pero ang ginawa nang ankle ay sinikmuraan nya ng mabilis ang lalake hangang napaupo at nagrambulan sila hanggang sa madampot ule nung kriminal ang kutchilyo dahilan upang iturok niya ito kaliwang dibdib ni ankle huwalang nagtangkang tumulong sa amin dahil sa wala ng masyadong tao at may dala syang patalim agad na tumakbo ang lalake.

Nanlaki ang mata ko na nakabulagta si angkle dumating ang mga ambulansya at dead on arrival na sya sa ospital.

At dahil yun sa pagtakas nila. At simula noong ay mas lalao siyang pinahirapan nang tiya niya madalas ay di sya pinapakain at Walang tigil sa pag tratrabaho  pa sa bahay.

Bumabagsak ang katawan niya pero ipinapakita niyang okay siya dahil kinakain siya nang konsensya simula nang manyari ang trahedya. at roon na nag simula mabuo ang isang desisyon sa kanyang buhay.

Gabi gabi ay sa labas na siya pinapatulog inaakyat niya ang tree house na ginawa nang kanyang tiyo pag walang mapuntahan naka higa sya at nakatingala sa langit.

Kapag naulan ay tinatakpan niya lamang ito nang kahoy upang di sya mabasa.

Nakita niya sa telebisyon ang manila na may mga indemand na trabaho kaya naman napag sisipan niya umalis sa kanila.

Pero ilang beses syang pinigilan nang kanyang antie hanggang.

Sa kahet anong gawin nang antie niya ay buo na ang desisyon syang pumaynila.

At roon nya nga nakilala ang lalaking nakabangga sa kanya.