The Queen of Mafia Boss

Simula

Simula

Heto ako ngayon palabas ng maliit na bahay ng tiyahin ko dahil magbabakasakali ako makapag trabaho at nang makapag bigay ako ng kakaunting tulong. Bakit? Kasi nakikita kong hirap na hirap na sila at ayoko ng dumagdag pa.

"Ano? San ka pupunta?!! Tatakasan mo lahat ng responsibilidad mo !!" Galit na galit na sabi saken ng auntie ko. Napapikit nalang ako sa lakas ng boses nya.

Alam kong may responsibilidad ako sa inyo pero kaya nga ako aalis ay para makatulong nang pinansyal dahil alam kong hirap narin si tiya.

"Magtratrabaho po ako, Tutulong po ako.." paliwanag ko napakagat ako sa labi ko at naramdaman ang mainit na tubig na umaagos sa aking muka. Luha. Sa ilang taon ko dito lagi nalang lumalabas ang mainit na likido saking mata. Marahil sa pag bunton nga saakin ng galit.

Ngunit ilang beses ko bang kailangan ulitin na walang may gustong mamatay sya. Hindi ko rin ginusto yun.

"Pinatay mo na nga si papa ngayon tatakas ka? Pagsisilbihan mo lang kame yun nalang ang tanging magagawa mo eh lalayasan mo pa kame, Huh! Buti nga at di ka namin pinakulong."sabi naman ng pinsan kong si macky.

I always hearing that word na 'Pinatay mo si papa,' It was an accident at kailan man hindi ko gugustuhin mawala ang lalaking itinuring akong parang tunay na anak.

"Tutulong po ako ito nalang po yung nakikita kong paraan upang makabawi ako sa inyo pasensya na po hindi ko ginusto ang lahat." depensa ko habang nanginginig ako at tumutulo ang luha.

"Let her nanay. Please. Let ate lalein go. Pakawalan nyo na ang galit nyo sa kanya,"Sabi ni cindy ang pinsan kong simulat simula eh naniwala at nagtiwala saken. Kahet kelan at kahet nangyari ang trahedya e hindi niya ako sinisi.

Wala akong natanggap na masasakit na salita galing sa kanya. Kundi yakap at salitang 'Wala kang kasalanan,"

"Ako tigalan mo cindy hala pasok sa kwarto" saad ni auntie. Pumasok siya nang padabog ang paa.

"Aalis na po ako," ngunit bago pa ko tumalikod eh hinawakan ni untie ang aking braso at pagharap ko dumampi ang mga palad niya sa muka ko sanhi upang mapahawak ako sa muka ko habang tumutulo ng tumutulo ang luha ko. Just Great for the 57th time she slapped me.

"Ang kapal ng muka mo!, Walang utang na loob!," pinilit kong ngumiti sa kabila nang masasakit na saluta na binitawan nila saakin. Masakit man ang mga salita na binitawan niya ay tingin ko naman ay may karapatan sya dahil kung di kame tumakas nang araw na yun ay walang trahedyang mang yayari.

Hindi mamatay ang lalaking hindi ko man kadugo ay inaruga at inalagaan. Malaki ang pasasalamat ko sa kanya dahil twing malungkot ako twing napapagalitan ay sya ang humaharap kay tiya.

"Wag kang mag alala Tiya magkaroon lang ako ng magandang trabaho eh papartehan ko kayo sa kita ko. Hindi ako magdadamot katulad nang tulong na naobigay ninyo saakin. "sensiridad akong tumingin sa mata ni untie

Tatalikod na ako at paalis na ng may yumakap sa likod ko.

"Ate Lein mamimis kita," Humikbi si cindy bahagya akong nangiti at tumuwad upang mapantayan sya at ngumiti.

"Babalik ako pangako at pagbalik ko ay mamasyal tayo huh?" Tinanggal ko ang luha nya sa mata at tumango siyam

"Ate oh!" Nanlaki ang mata ko sa binigay nyang pera! Hindi niya dapat ako binibigyan nang pera.

"Inipon ko yan incase na may mangyare ate gamitin mo ito upang makapag apply" Napawi lahat ng lungkot ko sa ginawa niya. Napangiti na lamang.

"Hind-- " Bago pa man ako makapagsalita hinila na sya ni tiya at nahulog ang pera. Ayoko man tanggapin at pabag sa loob ko ngunit..

Kaylangan ko ito para mabuhay at makaalis ako rito. Dahil alam kong hindi sapat ang perang naipon.

Salamat cindy hayaan mo sa pagbalik ko ay ibabalik ko ito nang doble.

Sinimulan kong mag lakad palabas sa amin at nakikita ko ang ibang mga tao. May nagbubulungan pa samantalang rinig na rinig ko sila.

"Diba ayan yung ampon roon kila cindy?, Pinalayas kaya?," Usisa nang isa. Nag derederecho na lamanh ako dahil wala akong mapapala sa kanila.

Habang naglalakad ako ay napakalalim nang iniisip ko at bumalik ang nakaraan na paulit ulit bumabagabag sa aking skonsensya kahet hindi ko naman iyon ginawa.

"Ate masarap bang mamasyal sa parke?" Tanong nya saken tumango lang ako bilang sagot.

"Bakit gusto mo bang mamasyal sa parke? Maraming tao dun maraming ilaw na kakaiba at maraming pagkain, Masarap rin idama ang hangin roon," Aniya ko.Tumango siya at nagpakawala ng matamis na ngiti sa akin.

Nag isip muna ako nang mga ilang minuto at nag iisip kung paano kami makakaalis.

"Sige basta huwag kang maingay ah? tatakas tayo mamaya.." Natutuwa ko pang sabi. Kahet alam kong bawal.

Nang lumipas ang alas nueve nang gabi alam kong nag papahinga na si tiya galing sa labada niya maghapon kila aling pari. Isa sa mayayaman rito sa lugar namin.

Ay dahan dahan kaming lumabas. Wala pa si tiyo at kabisado ko ang uwi nuya at alam kong hindi niya kamo maabutan dito.

Dumating kami sa parke, Malapit lamang ito. Nag simula na bumukas ang magagandang iba't ibang kulay ng ilaw at nag nukas ang malaking fountain. Masarap mamasyal rito dahil sa kakaunti na ang tao at malakas ang hingin sa tabing dagat. May mga malalaking poste rin nang ilaw at may mga nag bebenta sa gilid gilid.

"Ate ang ganda nga!," Manghang sabi niya.

Nasipat ko ang natakbong mga tao pero akala ko ay natural lang nang biglang may yumakap sa akin at naitulak ko si cindy palayo saakin.

Nakapulupot ang kanyang bisig saaking leeg at may hawak na patalim.

"Huwag kayong lalapit papatayin ko tong babaeng to," Sigaw nya sa ninakawan nya. Hindi ko alam ang magiging reaksyon ko naistatwa na lamang ako habang yakap ng mga bisig nya ang aking leeg nararamdaman ko ang lamig ng patalim na nakatutuk saking leeg na onting diin pa ay sasaksak na saakin.

"Huwag mo syang sasaktan." Nabalik ako sa ulirat ng makita ko si ankle. Nanlalaking mata ang nagawa ko.

"Sinabi ng huwag kang lalapit!!" Sigaw nya pero ang ginwa ni ankle ay sinikmuraan nya ng mablis ang lalake hangang napaupo at nagrambulan sila hanggang sa madampot ulit nung kriminal ang kutchilyo dahilan upang iturok niya ito kaliwang dibdib ni ankle walang nagtangkang tumulong.

Lahat nang nakapalibot saamin ay takot at dahil sa wala ng masyadong tao. Nang makita niya ang dugo mula sa kanyang kamay ay nanlaki ang mata niya at agad tumakbo palayo. Doon lamang nakalas ang iilang tao at hinabol ata nila ang kriminal.

Nag umpisa kami ni cindy dumalo sa katawang nakaratay sa malamig na simento at nag simulang mangjingi nang tulong at umiyak.

Nang dumating ang abulansya ay naisugod pa sya sa hospital. Kalaunan ay nadeklarang dead on arrival.

Simula noon ay araw araw na ang sigaw at pananakit ni tiya na naiintindihan ko, Dahil kung di kami tumakas nang gabing yun ay sana buo pa ang pamilya niyang binuo at minahal. Si tiyo nalang rin ang bumubuhay samin dahil sideline lamang ni untie ang pag lalabada.

Alam nang isip kong tatawid ako pero masyadong malabo ang mata ko dahil sa luha ay hindi ko alam kung bakit derederecho ako nang may bumusina saakin at kitang kita ko ang dalawang ilaw na sumalubong saaking katawan.
–