"Okay great, Alana. Let's all wrap it up. We're now done!" Sigaw ng leader namin and pumalakpak siya.
Napangiti ako kasi we're now done on my debut shoot. Tapos na rin kami nagshoot for my debut video. Kahapon pa kami nagstart ng shooting and ngayon lang namin natapos.
Nare-schedule rin yung debut shoot ko. Imbes na next week pa, na-agahan. Kasi gusto ni Mama maganda dapat yung editings. Kaya, after school, dumederetso ako sa mga venues kung saan kami magsh-shoot.
Nagbihis na kaagad ako, kasi I'll continue na giving invitations. Inuna ko kasi yung mga friends ko na mga taga Mandaluyong, Makati at QC baka kasi magbabakasyon sila on the day of my birthday tas some of them pa is kasali sa 18 roses ko and 18 candles. And pag hindi ko sila ma inform agad, magkakaroon naman ng change of lists and makukulangan ako ng 18 roses and candles and wala na akong maisip kung sino ang ipapalit sa kanila. Gladly, naabutan ko sila sa kanilang bahay and they are going to my birthday.
Napatingin ako sa mga invitations kung sino pa ang hindi ko nabigyan. Yung mga Green Archers na lang. Pinahuli ko na sila kasi alam ko namang kung saan ko mahahanap sila and may contacts naman ako nila. Tas may ilan ring akong invitations na walang pangalan baka daw kasi may gusto akong idagdag sa guests
Bumalik ako ng campus baka sakali andun pa yung mga lalake nagpa-practice. Tinanong ko si Manong guard kung meron pa ba yung basketball players but sabi niya kakatapos lang daw ng practice nila.
"Sige po, Thank you" Ngiti ko kay Manong guard and lumabas na lang ako ng campus
"Ate Alana, pwede pa-picture?" May lumapit sa akin na grupo habang naglalakad ako sa Agno.
"Ha? Ah-sige" Sabi ko nang nakangiti and ang babae na naka ponytail muna yung nagpapicture sa akin
Ngumiti ako habang may nagpicture sa amin.
"Ate Alana, ba't di po kayo magkasama ni Kuya Ricci?" May nagtanong and I let out a laugh
"Hindi naman sa lahat ng panahon magkasama kami" Sagot ko sa kanya and may lumapit naman na babae and nagpa-picture. Ngumiti ako sa picture.
"Nanliligaw po ba si Kuya Ricci sa inyo?" Someone asked ulit. Parang ini-interview ako ng mga media ah
"Hindi. Magkaibigan lang kami" I said for how many times na. Ayaw ba talaga nilang maniwala? Magkaibigan lang talaga kami kahit masakit man
"Pero ang sweet sweet niyo po sa isa't isa. Sana kayo na lang po magkatuluyan"
Oo nga. Sana kami na lang. Pero wala e. May hinihintay na ang tao.
"Um, gusto niyong kumain? Ili-libre ko kayo" I said out of nowhere. I just wonder kung ano ang feeling na may kasama kang fans. I mean not my fans, Ricci's fans. Pero parang ganun na nga. I feel like they're also supporting me.
Lumaki ang mga mata nila at tumili sila.
"Naku po, wag na" Umiiling na sabi nila. "Hindi okay lang. Nagugutom kasi ako e and wala akong kasama. Kaya pwede niyo ba akong samahan?" Ngiti ko sa kanila
Eventually, sumama na sila sa akin and tuwang-tuwa sila. Hindi naman sila marami. Lima lamang sila. Pinasakay ko sila sa sasakyan ko and I decided na dalhin sila sa isa sa paborito kong restaurants dito sa Manila.
Nang makarating na kami, I parked my car on the parking area and I turned off the engine. Bumaba na kami and I told them to follow me.
We were them greeted by a personnel nang pumasok na kami. "Good evening Ma'am"
BINABASA MO ANG
Pwede Ba? | Ricci Rivero
Teen Fiction'fear is temporary, regret is forever' sabi nila. But kaya mo bang isakripisyo ang lahat para lang sa pagmamahal? Kaya mo bang harapin ang mga consequences once you took the risk? even if the consequences includes losing the person you love?