Later that day, napainom ko na ng gamot si Ricci and thank God, nawala naman yung lagnat niya kagad.Mga dapithapon ay nagpasyahan namin na maligo na sa dagat maliban saken at kay Brent. Ineenjoy ko lang muna kasi yung view ngayon habang si Brent naman ay mamaya na raw siyang gabi maliligo.
But speaking of Brent, he's not here. May pinuntahan ata and I don't know where.
The sun is already setting and I'm in awe at the sight of it kaya kinuha ko yung cellphone ko sa gilid ko to take a picture of it.
I opened my camera at itinuon ko yun sa napakagandang sunset ngayon. I took a couple of pictures when suddenly, may silhouette ng lalake ang humarang sa view.
I put down my phone tapos si Ricci naman pala yung humarang. He just got out from water and ang hot niyang tignan with his wet look. He was wearing a tanktop that almost covered his short shorts. At makikita mo pa talaga yung abs niya because of the thin fabric of his shirt and basa pa ito.
Tangina nga naman. Napakahot at gwapo naman ng nilalang na ito. Hindi halatang na God put so much time creating this human being ah. He carved him out so good.
"Ricci, alis! Huwag ka ngang humarang sa view" Utas ko sa kanya as I looked away from his body. Dinidistract talaga ako ng katawan niya and that won't really do me good.
Tumawa naman si Ricci at nagflex siya sa harap ko sabay sabing, "I am the view"
"Tse!" Umirap ako at ngumiwi sa sinabi niya. Even though what I think right now is the opposite. Kasi, internally, I agree with him. Siya talaga yung view e.
Like, sa aming grupo, magkakaibigan, Ricci got the best body sa lahat. Kib? Aljun? Brent? Jollo? Andrei? Prince? Si Ricci talaga. Like, he really got the most defined abs, big biceps and long legs. Balanced lang lahat kaya it's also one of the reasons din kung bakit marami rin nagkakandarapa sa kanya.
His body is to die for. Alam ng lahat niyan. Kaya kanina ko pa rin din napapansin nung habang nasa dagat si Ricci ay yung mga tao o kaya naliligo would look at Ricci time to time. And I can't blame them.
Kinuha ni Ricci yung towel niya na nasa likod ko lang at umupo naman siya sa tabi ko.
"Ba't hindi ka pa naliligo?" Tanong niya but instead of answering his question, I responded different.
"Usog ka nga, nababasa ako dito e" I told him and ngumuso ito saken. "Eto naman, hindi ka nga nabasa"
"...hug kita diyan e" Sabi naman niya at he moved a little far away from me. Like a little lang talaga. Kaya ako na yung umusog.
"Sige, subukan mo lang" Pagbabanta ko sa kanya at matalim ko siyang tinignan.
Pinanliitan naman ako ng mga mata ni Ricci habang nakatingin siya sa akin na parang may balak siya.
"Subukan? Okay, alam mo naman madali lang akong kausap" Aniya tapos he suddenly opened his arms at ako naman ay lumaki ang mga mata ko and I immediately get up from the sand at lumayo sa kanya
"Hoy Ricci! Tumigil ka nga!" Sigaw ko sa kanya nang makalayo na'ko but then I saw him put down his towel tapos nagsimula na siyang lumapit saken.
Kaya lumayo na naman ako. "Ricci! Ano ba! Ayokong mabasa"
"Biro lang Alana. 'To talaga oh, hindi ka na mabiro" He says and he went back from his seat while laughing.
BINABASA MO ANG
Pwede Ba? | Ricci Rivero
Novela Juvenil'fear is temporary, regret is forever' sabi nila. But kaya mo bang isakripisyo ang lahat para lang sa pagmamahal? Kaya mo bang harapin ang mga consequences once you took the risk? even if the consequences includes losing the person you love?