Always Been You

Two

Rainfall

Jennica Laurice is a good friend of mine when I started med school.  She is a serious type when it comes to her studies.  No wonder she finished her senior year as valedictorian.  A total package to be exact, beauty and brains.  But inspite of her standing, she remained humble.  Plus factor iyon sa kanya.  Ang magandang character niya.  

Di maiwasan ang inggit ng iba sa kanya kasi sa kabila ng simplicity niya, madami pa rin ang nabihag niya na atensyon ng mga kalalakihan.  ngunit naging mailap ito sa mga lalake.  Kaya I made a different approach to her.  

 It was still a rainy afternoon.  Naabutan siya ng gabi kasi nagbabad ito sa library.  Naging working student ito na sa library na assign at minsan sa registrar naman tuwing enrollment.  She is full academic scholar at part-time niya ang trabaho sa school para daw sa allowance nito.

I opened my car window when I stopped beside her spot under the waiting shed.  "C'mon Reese, hop in!" Sigaw ko sa kanya.  Medyo malakas na kasi ang ulan.  Napatingin pa siya sa likuran ko.  Pilit niyang tinatanaw kung mayroong bus o jeepney na maaring dumaan.  kung meron man ay puno na ang mga ito.  Obviously, wala siyang masakayan pa.  Sinenyahan ko siya ulit.  

Parang suko naman ito sa kakulitan ko kaya napilitan na lang sumakay.  isang buntong hininga ang pinakawalan niya pagkaupo sa tabi ko.  Kinuha ko ang makakapal na librong dala nito at nilagay ko sa backseat.  inabot ko na rin ang di pa nagagamot na puting tuwalya para mapatuyo niya ang mga bahagi ng katawan na nabasa ng ulan.

I smiled to myself kasi never ko pa nagagawa ito sa mga babae kahit na sa mga nakarelasyon ko noon.

Something inside tickles.  This is the first time I am this close to her alone inside my car.  naging partner ko na siya sa mga school projects but we always do it in the library or in cofee shop with lots of people around.  But now...  well, thanks to the rainfall, we have this moment now.  Damn it! Kinikilig ba ako?

"Naku nag abala ka pa? Grabe ang  lakas ng ulan. May bagyo ata."  aniya habang nagpapatuyo gamit ang tuwalya ko.  I have to remind myself not to let them wash it.  Itatago ko ito sa closet ko panigurado.  Ang swerte naman, buti pa ang towel ko nakadikit na sa balat niya.  samantala ako...

"Are you okay?" nagtatakang pares ng mata ang nakatingin ngayon sa akin.  tinapik niya ako sa braso sabay tanong ng ganoon.  

I gave her my most precious smile. nakakahiyang nahuli niya akong nakatunganga sa kanya. She has this beauty that captures my heart. "Sorry.  What did you say again?" I found my voice asking her while turning on the car engine.

"Sabi ko may bagyo yata tsaka nag abala ka pa." aniya.  Nakayuko ito nang lumingin ako sa kanya.

"No worries.  I don't have a heart to just leave you there in the middle of heavy rainfall.  Pauwi din naman ako.  I think it is just change of season.  Tag-ulan na eh."  I maneuvered the car expertly towards the highway.  May kalaliman na ang tubig pagkadating namin ng highway.  Sa tingin ko hindi kami aabot sa tinutuluyan niya kapag ganito kalakas ang ulan.  Naihatid ko na kasi siya sa kanila nung minsan kami gumagawa ng project.

"Can I go to my place instead? Mukhang titirik tayo kapag tumuloy pa tayo sa inyo. malalim na ang tubig baha." may nakikita na rin kaming tumabi ng mga sasakyan. hindi yata kakayanin ang lalim ng tubig baha kapa sumuong pa sila.

Puno ng alanganin na tiningnan niya ako.  "Nakakahiya naman sa iyo.  Laking abala ko pa ngayon.  Pasensya ka na.  until 5pm kasi ang shift ko sa library." aniya.  halos di niya ako matingnan habang sinasabi ito sa akin.  pinaglalruan pa niya ang mga daliri sa kamay.  Is she tensed like me?

You don't have to expalin baby.  I am such a lucky guy today.  I could spend more time with you.  If I could buy time like this again,  I'll trade my everything, sabi pa ng malokong utak ko.

I carefully parked my car inside our buiding.  Yeah my parents owned this.  Nasa real estate ang negosyo ng pamilya ni daddy habang hospital naman sa kanila mommy.  Our family owned the most sophisticated hospital in the Philippines.  The main is in California.  sa kanila lola naman yun na pinamamahalaan ng tito Frank ko.  Nakakatandang kapatid ng mommy.

I pressed P while inside the elevator.  It is located the the topmost floor.  I got the half of the floor while the other half is that of my sister.  She is currently practicing her medical doctor profession as OB-GYNE in our hospital.  Nakapag asawa na rin ng kapwa niya doctor, Neuro-Surgeon ito, si kuya Mike.  Katuwang sila ni mommy sa pagpapatakbo ng hospital. 

Pinaupo ko siya sa sofa habang naghahanda ako ng mainit na sopas.  I also prepared toasted bread, nutella at strawberry jam.  

"Ikaw lang ba mag-isa dito?" tanong niya habang inabutan ko ito ng isang bowl na sopas at sandwich I made from toated bread and nutells mixed with strawberry jam.

"yeah, I moved out of our house since I was eighteen."  baka gusto mo samahan ako dito para masaya tayong dalawa.  I am sure pandilatan lang ako nito ng mata kaya hindi ko na lang isinatinig bagkus yun na lang ang isinagot ko.

Madami pa kami napag-usapan tungkol sa isa't isa at sa aming pamilya.  Napag alaman ko na mag-isa lang siya nanirahan dito sa maynila para mag-aral ng medisina.  ito daw ang pangarap niya nuon pa.  Nakakuha naman siya ng scholarship sa LGU ng Davao City at kasali pa ang accomodation at some allowances.  

"Bakit naisipan mo pa ang mag working sa school eh may sapat ka naman palang allowance sa scholarship mo?"  nakapagtataka lang kasi dinaig pa nito si superwoman sa sipag niya.

"okay pa naman ang schedule ko.  ayoko din ng nabuburo lang sa apartment.  nakakapag-aral pa ako sa library eh.  maybe some other time na di ko na makayanan, i'll stop but not now." I can see so much pride in her eyes. At dun pa lang, alam ko na nakapagpasaya sa kanya ang ginagawa niya. she is indeed a woman of substance.

Siya na kaya ang babae para sa akin? Damn!  I'm sure madaming babae ang iiyak very soon.