Always Been You

Ten

Goodbye

Alone in my apartment room, excitement consumed my whole being knowing that the result will posted today.  Tears been pooling in my eyes as I see my name included in the list of passers in medicine.  Me, among the top board passers is more than enough for me.  This is too much already.    

I smiled bitterly upon seeing his name on the list.  Well, it is expected that he will make it to the top list as well.  Being raised in the family of doctors is given with that.  I missed him so damn much but I need to endure the process to moving forward and accept that there are things no matter how you gripped on it will just slip away unnoticed.  The pain is indescribable.  Beyond wreckage.

Ganoon siguro ang buhay.  Nothing is permanent and change do happen always.  Hindi lang siguro ako handa doon.  Parang itong bagyo nang dumating sa buhay ko na hindi man lang ako nakapaghanda.  Everything... sa murang puso ko, ako ay nawalan.  Nawalan ng buhay at pag-asa.  Hindi ko sukat akalain na makayanan niya akong saktan at pahirapan.

"Jen, please talk to Paolo.  Halos lunurin na niya ang sarili sa alak.  He is mishandled for weeks now."  pakiusap sa akin ni Paula one time.  Mag dadalawang linggo na hindi ko kinakausap si Matthew.  More on pinagtataguan ko siya.  There is no point in talking to him.  For sure, magsisinungaling lang siya sa akin.  My eyes witnessed how he broke my heart.

Naalala ko pa, it was sunday that time.  Wala kaming pasok pareho.  I decided to visit him in his condo.  Ni minsan ay hindi ko ito ginawa.  This time I wanted to surprise him.  Habang paakyat ang elevator, I watched it changed in level.  Sinusundan ko ng mata ang pagpapalit ng numbero habang ito ay paakyat sa penthouse ni Matthew, tapping my feet on the floor.  

Di ko alam kung bakit nanginginig ang kamay na pinindot ko ang code. It is the combination of our birthday.  Tahimik ang paligid pagkapasok ko sa loob.  Nagkalat ang lata ng beer sa center table ng livingroom.  Ngunit laking gulat ko ng mapadako ang paningin sa banda ng kusina.  Nanlaki ang mata ko sa nakita.  Nakaupo si Matthew sa dining chair habang nasa ibabaw niya ang halos hubo't hubad na babae.  Angat hanggang bewang ang damit ng babae habang ito ay umiindayog sa ibabaw ng nakaupo na si Matthew.  Ang itaas ng damit ay bahagyang nakababa.  Lantad ang dibdib nito sa harap ng binata.

Lantaran niyang pinapaligaya ang lalaking tanging minahal ko ng lubos.  I loved him with all my heart and soul.  Nagkulang ba ako?  Hindi ba ako sapat para sa kanya?  I tried to deny the truthfulness on what I saw.  I felt my body frozen.  My mind unable to process what had happened.  

My heart was crushed like a hundred times.  Seeing him given pleasure by a woman.  Ito yung hindi ko kayang ibigay sa kanya.  Kaya ba naghanap siya ng iba na kayang gawin ang bagay na ganito?  Naninikip ang diddib ko.  I can't breathe properly.  Pakiramdam ko ay atakihin ako sa puso at anytime.  

I never thought that loving someone can hurt this much.  It was like a nightmare to me.  Sana isa na lang itong panaginip para pag gising ko ay wala na at hindi totoong nangyari.  

Napapikit si Matthew sa tindi ng ginagawa nilang kahayupan.  Hindi ko makalimutan ang tagpo na yun na siyang sumira sa musmos kong pag-ibig.  That made me hate him to the deepest core of my being.  I thank God, I gained strength to clear my throat just to get their attention tutal nakaraos na sila.  How considerate of me. 

Siyang paglipad ng babae sa kandungan ni Matthew.  Malutong na mura ang lumabas sa bibig ng binata.  Tumilapon ang babaeng kaniig niya kanina lang.  Tinakpan niya agad ang ari niya at patalikod na ibinalik ang underwear at pantalon na hangang tuhod niya kanina.  I patiently waited for them to get dressed and at least a little decent sa harap ko kahit alam kong hindi naman kailangan.

"Baby-" I raised my left hand to stop him from talking further.  Lumapit ako sa babae,  ito pala siya, ang sinabi ng Paula sa akin na lumalandi sa nobyo ko.  Namukhaaan ko na siya ngayon.  Maganda nga siya, maputi pero hindi kasing puti ko.  Mas matangkad ako sa kanya.  Halata anak mayaman ang bruha but I don't care.  Isang kambal na sampal ang isinalubong ko sa kanya.  I can see Matthew looking down.  So hindi niya makayanan sinaktan ko ang babae niya? "Iyan ay sa pambababoy niyo sa akin.  Kulang pa yan sa ginawa nyo.  I hope you are both satisfied now.  You have him already.  Congratulations!"  Direstang sabi ko sa kanya habang hawak pa niya ang magkabilang mukha na sinampal ko.  Bakat ng kamay ko duon.

"Baby, please-" Binalingan ko si Matthew ng nakamamatay na tingin.  If looks could kill, siguradong paglalamayan na siya lalo na ang babaeng higad na to.  "Shut up!" I said in authority.  

Naghysterical na ang babae.  Mukhang nakabawi na ito sa pagkabigla.  Umiiyak na akala mo siya ang dehado.  Pinanood ko lang silang dalawa sa harapan ko.  "Pao, look what she has done to me!" nakanguso na reklamo nito.

"Just leave."  Maikling tugon ng binata. "No! Why would I do that? Siya ang dapat umalis at hindi ako." sabay turo sa akin.  Nanatili lang akong nakatingin sa kanila.  "I said leave now!" singhal nito sa babae.  Padabog na lumabas ang babae.

"Baby, let me explain please." Ubod ng lakas ko siyang sinampal sa magkabilang pisngi.  Namanhid ang kamay ko.  Ibig sabihin lahat ng lakas ko sa katawan ay binuntod ko sa sampal na ginawa ko sa kanya.  "Hit me some more if that will make you feel fine and you will start listening to me." udyok na sa akin.  I don't mind.  Enough of what I saw.

Bumontong hininga ako.  I calm myself the best way I can.  "I thought love can make you whole but looks like it shatters the hell out of me into million pieces.  I never asked for anything from you.  Alam mo yun, I never demanded for your time.  Not even succumb myself to being jealous of you with bunch of women around.  It's because I trusted you so much.  Minahal kita ng buong-buo pero may hihigit pa pala sa akin.  Pasensya na kung hindi ko yun naibigay sa yo.  If you felt that I love you less, then I'm sorry." pinigilan kong humagulgol sa harapan niya.  Pride is my only saving power right now.  Yun na lang ang meron ako para mahalin ko ang sarili ko.

"Baby please, not this way.  Parusahan mo na lang ako pero huwag ganito." garalgal na ang boses niya.  Napaupong sinabutan ang sarili.  He looked in total mess but that doen't look him less good.  Sobrang nag-uumapaw ang kagwapuhan niya.  Pumikit ako. No! this should not enslave me for doing what is right.  "Kahit kailan hindi ka kulang sa akin.  You are the most precious gift I have in my entire life. I'm such a jerk.  I'm sorry for hurting you this way.  Pero maniwala ka, hindi ko siya gusto kahit kailanman." hinawakan niya ako sa magkabilang braso to steady me.  "She drugged me.  I wasn't able to control myself, Reese.  She took advantage of me being groggy.  Please paniwalaan mo ko."

I smiled weakly at him and stepped back trying to remove myself from his grip.  Napapikit siya at tumingala sabay buga ng hangin nang nakawala na ako sa kanya.  "I still thank you for the beautiful memories we had shared.  It will be forever engraved in my heart.  That is the only way to keep my sanity."

"Reese please huwag mo akong iwan.  Di ko kaya..." niyakap niya ako sa likuran.  

Umiling ako.  Tinanggal ko ang mga braso niya.  "Goodbye Matthew."  Taas noo akong lumabas ng unit niya.  The moment I walked out of his place is the same moment that I walked out of his life.