Always Been You

Thirty eight

Halik

"Why are doing this?"  halos hindi ko na marinig ang sarili kong boses.  I want to know what pushed him to do such sweet gestures like this.  Gustuhin ko mang panatilihing matigas ang boses ko ay kusa lang itong tumunog na basag.  I am so emotional to think how we end up like this.  

Walang siyang imik.  Animo'y pinapakinggan niya ang bawat tibok ng puso naming dalawa. Nanatiling nakapikit ang mga mata na nakasandal na makisig niyang dibdib.

I savored this moment with beautiful thoughts of him. The way we were before.  I won't deny I missed him this much. Napakagat ako sa ibabang labi.  He is the only one who could give me security and warmth.

Pagod na akong magmatigas. Obvious naman he has the capacity to break down my walls. Gaano ko man siya pinagtibay buohin.

Tinikis ko siya sa napakahabang panahon.  I deactivated my social media accounts just to stop any knowledge about him and avoided television in order not hear any news about him.

Ngunit ganoon na lang siya kasikat kasi palagi siyang laman ng usap usapan ng mga kasamahan ko.   Useless din ang nais kong e detach ang sarili sa mundo niya.  Kusa kong nalalaman ang mga updates tungkol sa kanya.

"I've been longing to hug you like this.   You just don't know how much I wanted to be this close to you. I missed..." bumuntong hininga siya. "I missed you so damn much baby." mas lalo pa niyang hinigpitan ang pagyakap sa akin.

"I am never good enough for you Matthew. " maybe this is the best time to let him know what we have been lost. We lost the chance of nurturing our supposed to be growing relationship.

"No please!" his warm body soothes my uncertainties. "hayaan mo akong ipadama sayo kung gaano ka kahalaga sa akin. Just please,  let me Laurice." Isiniksik niya ang mukha sa leeg ko. Nanayo ang mga balahibo ko sa mainit niyang hininga sa balat ko. I am literally burning! Damn you Matthew.

I tried to keep myself intact.  Ngunit tangay na tangay na ako sa matatamis niyang dila.

"It's been years Matthew.   Andami ng nagbago. Hindi mo na ako kailangan sa buhay mo. You don't have to waste your time on me." wala sa sarili napadabog ako. Why can't he understands me? "Andami mo ng mga babae.  Marami ka pang makukuha na mas bata,  mas sexy, at mas maganda kaysa sa akin.   Please huwag na lang ako." pagsusumamo ko.  Ayoko ng umasa pa.

Pinihit niya ako bigla. "No! Why do you think about me that way?" iniwas ko ang tingin sa kanya.   He's not wearing shirts for goodness sake!

Pulang pula na ang buong mukha niya.   His hooded eyes searched mine. Pilit kong iniiiwas ang mga mata ko sa kanya.   But he cupped my face and steadied facing him.

"I'll win you back.  That's a promise. And I'm sorry if I'm gonna do it my way Laurice." he looked into my eyes while saying that.   He shifted his eyes on my lips. Oh no! Bumaba ang mukha niya sa akin at dali daling siniil niya ako ng malalimang halik. His soft lips I always love to kiss. They moved magically bringing me to the deepest part of my emotions. Napakapit ang mga braso ko sa leeg niya. Natural ko siyang nahila pa palapit sa katawan ko.

Habol ko ang aking hininga nung bitawan niya ang namamaga ko ng mga labi.

"kahit sinong babae ay walang makakapantay sa pagkabaliw ko sa iyo Laurice.   It's always been you, baby."