Always Been You

Seven

The Plan

My last year in medicine is engaged more on internship.  There is less adjustment period since we are already oriented to this kind of set-up since last year.  

I was going over the last chart of my shift in Pediatrics when my phone beeped.  

From: Matthew

I'll see you later.  we're going somewhere.  Text me if you're done.

Napakunot ako ng noo.  Ibig sabihin ba nito tapos na siya sa shift niya?  Ayoko namang isipin na may favoritism duon since pagmamay-ari nila itong hospital.  But for sure, he has some given privilege because of being one.  Tinapos ko na ang dapat gawin pati endorsement bago ng out sa shift ko.  

"Doc Jenny, out ka na?" si Paula, a good friend of mine dito sa internship since magkahiwalay na kami ni Matthew ng assigned department.

"Yeah.  I'm going, nag-aya kasi si  Matthew.  May puntahan daw kami."  hindi kaila sa kanila ang relasyon namin ni Matthew dito sa mga kasamahan naming interns at empleyado ng hospital.  Siya lang naman ang nag announce ng relationship status daw kuno namin.  Even in his social media accounts, nakabalandra duon ang totoong relasyon namin.  Sinagot ko siya bago mag umpisa itong second semester.

Kinausap kami agad ng mommy niya sa director's office ng hospital at napag pasyahan ng magkahiwalay kami ng department na iikutan namin.   Just to avoid issues and maintain standard working etiquette.  I also agree with it, mahirap na mapag umpisahan ng tsismis.  As much as possible, I separate my relationship with Matthew the moment I entered hospital and start working.  And he clearly understands my stand on it.  

From: me

Done. See you at Arabella Cafe.  

Iyon kasi ang safe zone ko.  Kalapit kasi noon ay parking space na ng pamilya nila.  ito na rin yung rendezvous namin every after shift ng duty namin.

Nauna na siya sa loob nung dumating ako.   Nakapag order na din siya ng usual na kinakain namin sa coffee shop.  Kaagad niya akong sinalubong ng mahigpit na yakap.  

"I missed you baby." bulong niya sa akin.  Nakakapangilabot ng lalim ng boses niya.  Parang sa kaibuturan ang hugot nun.

"Namiss din kita, tagal mong nawala!" hinampas ko siya sa braso.  Biniro ko siya ng ganoon kasi nakakaasiwa ang lamlam ng mata niya na nakatingin sa akin.  Para akong hinihigop na di ko maintindihan.  I cannot even understand myself.  Am I having stomach trouble?magkahalo halo na ang naramdaman ko.  Ah, baka sobra ko lang din siguro siya na miss kaya ganito ako.   

He is with his friends na former bandmate niya nung high school.  ikinwento niya sa akin ang pinagkakaabalahan nila the past week.  Nag umpisa silang mag praktis ng kanilang banda.  May balak daw siyang buohin ulit ito after how many years of waiting sabi niya.  He is beaming with too much excitement habang ikinukwneto niya lahat na plano nila.

We went inside the building near BGC.  Ang nakita kong billboard sa labas kanina ay EDGE CLUB.  Isa itong high end club where most of bachelors and bachelorettes came to mix and enjoy.  Pag-aari daw ito ng lima nilang magkakaibigan.  His friends MARCO an architect, JUSTIN a civil engineer, JOSEF an intern doctor like us, and DANZEL na siyang namamahala ng Mendoza Real Estates na kumpanya ng kaniyang pamilya mismo.  Ito lang din ang bukod tanging engaged sa kanila.  Engaged ito sa isang accountant and head of finance sa nasabi ding kumpanya.  I think doon nagkamabutihan ang dalawa.  Office love affair maybe.

It was almost packed with young professionals mostly.  Iginiya niya ako sa pinakaharap na table.  And it surprised me to see Paula sitting beside Josef.   Di ko akalain na sila na din pala.  Do they have same set-up like ours.  Kaso sa kanila, medyo discreet unlike ours na common knowledge yata.

"Hi!" I greeted Paula soon as I settled on the seat secured by Matthew.  Ginantihan naman ako ng yakap ni Paula saby bulong na.  "Good to see you here Jen."  It sends me warm in my heart.  Knowing someone cares for me aside from Matthew.  You know the feeling of being cared about and they are happy having you in their lives.

Very possesive si Matthew habang inantay namin ang pagkain for dinner.  They prepared us dinner for this particular occasion, isang reunion ng THE CRADLES.  Ito yung nabuo nilang band noon na pilit yata nilang ibabalik ngayon.  I dont know why.

Tahimik kaming kumanin ng hapunan.  Variety of food available on the table.  Grilled tuna belly at pusit, sauteed mixed vegetables, steamed fish, spicy garlic shrimp and fish fillet.  All seafoods kaya sarap na sarap kaming kumain.

"Cheers for the rebirth of The Cradles" kanya kanya toast ng wine glass.  Nakisali na rin kaming mga babae.

He snaked his arms on my waist at hinila pa ako palapit.  Naninikip ang dibdib ko just feeling his warmth next to me.  He held my hand and intertwined it habang kausap niya ang mga kaibigan niya.  buti nalang I still a free right hand, naabala ko ang sarili ko sa pagkalikot ng telepono ganoon din kay Paula.  Andito rin ang girlfriend ni Danzel na masyado naman engrossed sa isa't isa.  Hindi ito nakisali sa usapan ng magkakaibigan paano ba naman eh parang may sarili mundo ang magnobyo. 

Halos manayo lahat ng balahibo ko sa katawan nung nihalikan niya ako sa batok buti na lang nakalugay ang maalon kong buhok kaya di nakalapt ang labi niya sa balat ko.  He keeps on doing it at hinalik-halikan pa ang buhok ko habang paminsang nakikisali sa diskusyon nila.  They are having drinks while in discussion.  Sa akin ay isang orange juice lang pinabigay.  Halos yata kaming mga babae.  Like seriously?  Hindi na lang din ako nag protesta pa kasi mukhang okay naman sa mga babae.

Being in his arms feels like heaven.  Aminin ko man sa hindi, I felt comfortable and secured.  Nakaramdam man akong na pagka asiwa kasi bago sa akin yung ganito but I feel happy.  Its different kind of happiness.  Nakakalula...