Always Been You

Nineteen

Fate

"Thank you tita Mariole. Sige po pupunta ako. Advance happy birthday po." Humagikhik ako. Tita Mariole is one cool woman. Parang magkapatid lang kami kung magturingan. Birthday na niya sa makalawa at naimbitahan akong dumalo.

Palagi niya akong niloloko na kesyo wala pa daw akong boyfriend. It's never an issue to me.  Masaya ako kung ano meron ako ngayon.  Why ask for something you cannot have?  You will just end up in misery. 

Sa totoong buhay, May mga bagay talaga na hindi mo makukuha.  I may have everything but what my heart dictates can never be mine.  And that's what I've been working on to live with... for so long now.

No one else.  Nakakalungkot lang kasi i didn't see myself falling for someone again.

My life in US is heaven sent.  I was so devastated that time.  I secluded myself from everyone.  Wala na akong dahilan para mabuhay.  Yun ang tanging pakiramdam ko sa nagdaang araw matapos ang nasaksihan ko sa backstage nung concert nila Matthew. 

My last talk with him was so heartbreaking.  I thought we still have something to hold on to.  But still he crushed me for the second time. Ang pinakamasakit sa lahat, he never attempted talking to me.

It was then that tita Mariole came to the rescue.  Si mama pala ang kumausap sa kanya at humingi ng tulong.  I was able to be accepted in the hospital she once talked about.  Pumasa naman ako sa qualifying exams at series of another tests and screening nila.  Kaya nabigyan ako ng pagkakataon magtrabaho at kumuha ng specialization. 

My family help a lot in my most difficult and lowest moment of my life kaya nararapat na ibalik ko ang lahat sa kanila.  They are my life now. 

Mahal ko ang trabaho ko na siyang tumutulong sa akin buhayin na maayos ang pamilya ko. Napatayuan ko na ng mas magandang bahay ang dati naming tirahan.  Nakapagpundar na rin ako ng sasakyan.  Yun naman ang ginagamit nila mama ngayon. 

"Hi Ma, kumusta po?" masayang bati ko sa kanya.

"Okay naman. Tingnan mo malapit na matapos ang interior ng bahay.  Ang ganda nga eh.  Naku ganun siguro talaga, kapag mahal ay palagi naging maganda ang resulta.  Sabi pa nga ni Susan Roces sa isang  commercial, kung gusto ng kalidad, magbayad ka." bungisngis niya habang ikinukwento ang malapit na construction ng bahay.  Yes, I hired professional help sa construction ng bahay namin.  Ayokong tinitipid ito.  Matagal ko ng pinag ipunan yun kaya dapat lang na maging maganda ang resulta nun.

"Mabuti kung ganun ma. Syempre, only the best for my best mom." Sinisipat ko siya habang nakangiti.

"Maraming salamat talaga anak.  Hindi naman kailangan ng ganito ka bonggang bahay.  Dapat itinabi mo na sana ito para sa kinabukasan mo." Malungkot na turing nito.

She always insists on saving for my future eh sila lang naman ang pamilya ko.  Nararapat na ibigay ko ang kaginhawaan na kaya ko ng ipagkaloob sa kanila ngayon.

"Ma, kayo lang naman ang pamilya ko kaya okay lang yun." sagot ko sa kanya.  Malapit na akong magtampo sa nanay ko kapag ganito ang patutunguhan ng usapan namin. 

Pilit kong inilihis kasi baka kung saan saan naman dumapo ang diskusyon naming dalawa.  "Ang sa akin lang naman yun anak." I know what she's trying to say.  At ayokong pag aksayahan ng oras kung ano man yun.

"I'm sorry anak.  Iniisip ko lang ang kapakanan mo." madamdaming paliwanag nito.

"You don't have to do that ma.  Kasiyahan ko ang ibigay sa inyo ang kaginhawaan na meron ako.  So please, huwag na tayong magtalo pa tungkol dito ma." I said with finality.

"Oo nga pala ma, birthday na ni tita Mariole sa makalawa.  Pakitawagan yun kasi namiss na daw po kayo." pilit ko inilihis ang topic namin.

"Ay naku tama.  Sige anak.  Tawagan mo na lang ako ulit sa susunod.  Mag iingat ka diyan at namimiss na kita."

"Namiss ko din po kayo lahat diyan." malungkot ang pagtatapos ng tawagan namin ni mama.

"Palagi naman po. Salamat ma, bye bye po." At humalik ako sa screen.

"Bye anak." At ganun din ang ginawa niya hangga't sa mawala na siya sa screen.  Malungkot akong sumandal sa sofa ng aking apartment.

My place is enough for one family kay maaliwalas ito since ako lang mag-isa ang naninirahan dito. It's just few blocks away from the hospital kaya nilalakad ko na lang ito. 

I chose to cook pinoy breakfast for today.  Feel ko ang kumain ngayon. Mabuti na lang pala at nakapag grocery ako sa pinoy store the other day and I was able to buy some stocks.

I was almost done when my phone beeped.

From: Chad

Everyone here are so eager for the upgrading system.  Finally your proposal has been approved.

Napatunganga ako na nakatingin sa phone ko.  I can't believe it was approved this soon. 

Excited ang lahat ng employees nung dumating ako.  Few days have past since we had our conference tungkol sa upgrading system.  We will be electronically run in terms of patient's management and after hospital care.  May ina adapt na system tungkol dito.

This calls for a celebration.  Masayang masaya ang lahat.  Paano ba naman kasi magiging accessible na sa lahat ang patient's info within medical professionals.

Ang mga diagnostic examinations and results ay mabilis na malalaman.  More profound medical equipment will be provided by the hospital.  Most of them are designed for admitted patients for their convenience.

It's more on convenience policy.  Favorable to admitted patients and medical professionals.

Nagtataka man ako kung bakit hindi man ito dumaan sa mas madugong proseso taliwas sa iniexpect ko, masaya pa rin ako kasi finally approved na ito. 

Sino ba ang mag aakalang mamuhay ako mag isa sa banyagang lugar na ito.  I once dream of living with my loved ones but it didn't happen. Maybe fate have some good reasons why I am here.