Always Been You

Forty three

Betrayed

It's my third day of the convention that me and Kaye attended. I was going over some emails while inside our hotel room when I thought of me and Matthew's last talk...

I was at the hospital doctor's lounge then checking some patients' chart. A woman in tight red dress approached the nurse's station. She is quite intimidating the staff while doing some inquiry. I saw the eyes among the staff inside station throwing glance at me as the woman continued talking.

The one being talked to dialed the landline. Minutes passed, I saw the tall and man's frame approaching the woman waiting impatiently at the counter.  She rushed towards him and kissed the guy forcefully.

Nanlaki ang mga mata ko nung binigkas ng lalake ang pangalan ng pangahas na babae "Michaela!"

"Paolo I missed you so, so much. Kakalapag lang ng plane na sinakyan ko, but, I immediately went here just to see you." may himig na pagtatampo ang boses ng babae. "didn't you missed me sweetheart?"

I swear to the heavens that this floor would engulf me and just disappear. If only I have superpowers that's what I want to do. Na sana hindi ko na lang narinig ang sinabi ng babae. Na Sana hindi ko sila nakita. Nagyakapan,  naghalikan na para bang may sarili silang mundo. But reality put in the most awkward moment.

I am cursing of the situation I am in. Shit. Hope they won't go near me. But to my dismay, they headed to my direction. Fuck!

Natigilan si Matthew said paglalakad nang mapagsino niya ako. Ganyan nga. Kabahan ka dapat. "Laurice... " nanghihina ang boses niya. Not again Matthew. Not ever again! I looked at them with bored eyes. My expression is generally blank. If you want to play games, I can do more better.

Marahas akong tumayo at nilampasan sila. He caught my wrist and looked at me with now a pleading pair of eyes. No. I shouldn't get affected. "who is she Pao? She doesn't look familiar either." maarteng bigkas ng babae na nanatiling nakapulupot ang mga kamay sa braso ni Matthew.

Taas kilay kong tiningnan ang kamay ni Matthew na nahawak na ngayon ang buong kamay ko. Balewala sa akin ang init na hatid ng mga palad niya. I can definitely act normally. Pangungumbinse ko sa aking sarili. "let go of me." mahinang boses ko na puno ng pagbabanta.

"excuse me doctor dont-know-who, you are talking to a CEO of this hospital. Might observe a little decency and respect." mataray na pangaral sa akin ng babaeng mas lalo pa idinikit ang katawan sa lalake. Possessive huh?

I smiled sarcastically. "I don't think you both deserve, even an ounce of it." matalim ang mga mata ko nakatuon sa kanya. How dare her talk to me like that. Para naman itong umamo habang pinapatay ko siya sa mga tingin pa lang.

I can't take it anymore. Pasalamat sila may karamihan ang dala kong charts. Kung Hindi kanina ko pa ito naihampas sa kanila. Ang kakapal ng mga mukha. Bagay nag sila. Mga manloloko! Pairap ko siyang tinalikuran.

Kitang kita ng dalawang mata ko na may pinagsamahalan na sila. Their action alone speaks for itself. Ang pagtawag niya sa pangalan ng babae. I remember her name. I just can't recall it clearly. Daming pumapasok sa isip ko pa sa ngayon.

"baby please. Listen to-" pinalis niya ang mga kamay ng babae at dalawang kamay niya ang nakahawak na sa mga kamay ko. Napanganga naman ang babae na nakatingin lang sa aming dalawa.

"don't you dare talk to me again! And stop calling me that. I am not your baby!" nanlilisik ang mga mata kong nakatingin Kay Matthew.  Sinubukan ko pa rin tanggalin ang mga kamay niyang nakahawak sa akin. Buti na lang mabilis na nakuha ng staff nurse ang mga charts kasi baka nagkalat na ito sa sahig ngayon.

"Please stay." patuloy na pagsumamo niya sa akin. Namamaos ang boses at puno ng pangamba.

"you are best on breaking promises... always." I shook my head repeatedly.  "This will lead us nowhere Matthew. Tigilan na natin ito. I better go now." I succeeded in removing my hands free from his grip. "Stop fooling around."

"No!" bago pa niya makuha ang kamay ko ay nagsimula na akong malakas paalis. Iniwan ko siyang laglag ang balikat habang litong sinundan ako ng tingin ng babae na kanina akala mo sinong pagmamay-ari si Matthew. Serves you right. Both of you. Naririnig ko pa siyang paulit ulit na tinawag ang pangalan ko. Patakbong ko binaybay ang daan papuntang parking area.

Nagsimulang magsihulog ang butil ng luha ko. Umabot ako sa sasakyan na puno ng luha ang mga mata ko. Nanalabong paningin na binuksan ko ang pintuan. I need to get rid of this place. Now.

Namamaga ang mga mata ko. Mahapdi habang sinisilip ako ng sinasabi ng araw mula sa bintana. Nakatulugan ko ang magdamagang pag-iyak hoping the pain would end.

Yung babae na yun? Yun ang tinutukoy ng ate ni Matthew na fiance nito. Kaya pala ganoon na lang ito umaktong pag-aari niya ang binata.  He never throw her away. He just let her touch and kiss him. Mapakla siyang ngumiti. Kaya pala.

Nag patuloy na gumugulo sa isip niya kung bakit pa siya niligawan nito gayong may commitment na pala ito sa iba.  Nanghihinayang siya sa relasyon na nabuo nila sa maikling pagsasama nila. It was sweeter. But can she let go of him that easily? Ano ba ang hawak niya kay Matthew? He betrayed her again!

Kaye saved her from such misery as she invited me to a convention. I grabbed the opportunity in order for me to breathe again.

Napukaw lang ang malalim niyang iniisip nang biglang pumasok si Kaye sa silid nila. She was so ecstatic as she entered the room.

"Let's go party tonight! Woooohhhh! We deserve some fun now that we're through with the seminar. Don't you think so?" she wiggled her brows and smiled wickedly.

Well,  maybe it's time for me to let the pain and the sorrow go away.