Read my last note, okay? Importante yun pramis =))
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
March 8, 2014
[Monica Jane's Point of View]
"Finally," sambit ko nang makalabas ng airport dala ang maleta kong cute.
Yes, I left. Ako lang at hindi ko hinayaan ang kahit ano o sino na pigilan o samahan ako.
Sighs. Kahit buong magdamag lang akong nakaupo sa eroplano, parang pagod na pagod ako. Ang sakit sa pwet na 18 hours and 30 minutes akong nakaupo. Umalis ako ng 6pm sa Pilipinas at ngayon, hmm. 12:30 na siguro ng tanghali doon. At dito, 12:30 ng madaling araw. Nauuna kasi ang Pilipinas ng 12 hours.
Hay. It's funny na nagawa ko pang mag-isip ng oras kahit na pagod na pagod na ako. Siguro dala na rin ng mga nangyari. Hindi ko lubos maisip ang lahat.
Pero nakakainis na sa dami ng nangyari may isang bagay na hindi nawala sa isip ko sa buong magdamag. O mas tama sigurong sabihin na isang tao yun.
Nakakainis lang ano? Una, magkaaway kami tapos unexpectedly, nauwi kami sa isang relasyon. Naging masaya kami. Unwantedly, nasangkot ako sa aksidente at nakalimutan ang mahalagang parte ng buhay ko. Pero naalala ko ulit. Akala ko, dahil naalala ko na ang lahat, magiging okay na. Pero akala ko lang pala yun.
Yung iniisip kong fairy tale, hindi nangyari. Napakatanga ko para isipin na maaaring mangyari ang inaasam kong fairy tale sa real life. Isang kalokohan lang talaga siguro ang lahat ng yun.
Kasi ngayon, wala nang tulo laway at mayabang. Wala nang unggoy at pagong. Wala na si MJ at si VR. Wala nang kami. Wala nang evermore. Tapos na kami.
Maaaring unfair sa side niya na hindi ko na siya pinakinggan pero hindi yun dahil bitter ako. Hindi dahil galit na galit ako. Hindi dahil gusto kong maghiganti. Umalis ako kasi handa akong magparaya. Kasi, mahal ko siya.
"Mahal kita, Vince Renzo. Sana maging masaya ka," sambit ko sa hangin. Matapos yun, nakaramdam ako ng kakaibang chill. Napahinga ako ng malalim.
"Monica Jane!" narinig kong tawag sa hindi kalayuan. Nakita ko siya at agad na kinawayan. Tinawagan ko siya nung isang araw para sabihin na pupunta ako dito. She's a friend na lately ko lang nakilala.
I'm just hoping na maging maayos ang lahat sa pagtira ko dito...
"Hi!" bati ko sa kanya at nagbeso-beso at niyakap naman niya ako.
"Hello. Omg! I missed you! I still don't know kung bakit mo gusto mong tumira dito but I'm totally fine with it! Gosh. You're beautiful as ever. Sikat na sikat ka na, are you aware?" she asked then she laughed. I smiled.
"No. I still feel the same. Pero namiss rin kita," I said then I hugged her again saka ako humikab.
"You look so tired. Maybe we shall go now," alok niya. I just nodded. "By the way, happy birthday! You're already 23 right?"
"Yeah, I'm getting old." We both laughed. "Thanks anyway," sagot ko. Birthday ko nga pala. Napangiwi ako nang maalala ang isang pangyayari na parte ng nakaraan. Kung tutuusin, ngayon pala dapat ang 1st anniversary namin... 22nd birthday ko nun nung maging kami. Pero wala na, hindi na.
Birthday ko lang ang meron sa araw na 'to.
Happy birthday to myself.
*******
Right now, I'm totally broken. But there is an advantage being in this miserable situation.
I learned.
I knew what battle I am in now.
And I guess, in this war of love, I just got shattered.
In this war of life, I just got injured.
But those who were injured take time to heal and they enter the battle again, right? So, I will...
I will fight until the war takes my side...
But who will be my comrades? Who will be my enemies? Will it still be the same or will I move on to a new journey?
Well, we will see. Whatever happens, I'm sure one day...
I will survive this war of life and love. One day... I will be with someone that will serve as my reward.
One day...
One more thing. Maybe, I should really keep myself guarded, build my walls higher, and never put any of my armor down.
-
After all, this is war.
-
**END OF EPILOGUE** December 2012 - March 2014
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
AUTHOR's NOTE: PASENSYA NA walang edit ang buong story kaya for sure maraming mali
What's up?! Well, yes. The end na talaga... Ang book one. Teehee! ^u^ Nung una, nalilito talaga ako kung pagsasamahin ko na ba talaga lahat ng part o lalagyan ko pa ng book two. I end up choosing the second option. Para may thrill. Lolwhut. XD
Ayun. Tapos na nga ang book one kasi nga may book two. (KINDLY CLICK THE EXTERNAL LINK)
By the way, pinagsama ko talaga ang last chapter at epilogue na naka-bold kasi bukod sa maikli, gusto ko kayong i-surprise. Did it work? Haha.
Check out Keep Smiling. Ate ni Vince--Vielica's story.
Tatapusin ko na 'tong author's note. Basta, thank you sa mga bumasa, nag-comment at nag-vote. Sana subaybayan niyo pa sila. MAHAL KO KAYO! <3
~ chuporybeer/Maria Bella, June 19, 2014
YOU ARE READING
War of L's
RomanceA fight for love. A fight for life. Entering those kinds of war is never easy. Will they put their armor down or will they keep themselves guarded with those walls they built? [VINCE RENZO BELENCION FROM "KEEP SMILING" IS HERE]
