ACCIDENTALLY MAYBE (on going)

Chapter 20: DESTINY STRIKING

Samara's POV

ANg daming nangyari kahapon. Yep, dumating si MAndy and I consider it as a bad news. Parang

hindi kasi siya yung pagkakakwento nila. Although lagi namin siyang kasama, nararamdaman ko

pa ring iniiwasan niya ako. Kung may chance naman talaga ako ay iiwasan ko din siya.

I'm being mean pero I have a point naman diba?

Sabi ni Kira wag daw akong mainsecure. Hindi naman ako insecure, tanggap ko naman talagang

mas maganda siya. She has all. HAyyy. But just remembering yesterday, wala yun! Napag-

isip-isip ko din na mali yun. Ang itinuro sa aking ni Mama, ang dalagang pilipina hindi

agad nakukuha. Oh my!

Kira. Kira. Kira.

Bakit hindi na lang ba ikaw ang napangasawa ko? Ikaw ang ideal man ko at hindi ang pinsan mo.

Tssssssss.

Sorry for that. Hindi ko naman sinasabing I'm falling for Kira pero kasi. Basta!

Ang lungkot ng bahay. Sort of hindi ako kinakausap ni Hiro or ayaw niya lang akong kausapin

kundi busy siya. Busy siya kay Mandy. LAgi siyang wala. They always hang-out mabuti na lang

at meron yung tatlo. Nang mawala si Wabby, sina Kira, Ridge ang MArkus ang pumalit. I'm not

saying mas gusto kong kasama itong tatlong gwapong ito, what I mean is mas gusto kong

nandito si Wabby kasama sila.

"Nana, dumating na ba si Hiro?" tanong ko sa matanda nang pagbuksan niya ako ng pinto.

Medyo nagabihan yung practice namin at wala si Hiro. Nakakainis, alam niya namang kailangan

siya sa practice eh. KUng ako ang nasa posisyon ni Kira, kahit pinsan ko yun, lagot siya sa

akin.

"Kadarating niya lang din. Kumain ka na ba?" Nung umiling ako, inakay niya ako sa kusina.

"Excited ka yata sa play ah."

"Oo naman Nana. Ipapakita kong hindi boring ang stage play. Saka ginaganahan ako kasi

madami ang nagsasabing manonood sila." Umupo ako sa malapit na upuan sa kanya.

"Eh si Hiro ba---"

"Naku Nana, wag mo ng tanungin. Nakakainis nga eh, hindi naman namin siya mapalitan basta

kasi malapit na. Hindi ko na lang sana siya pinilit eh di walang magiging problema."

"Intindihin mo na lang siya. Ngayon lang ulit dumating si Mandy." Nilagyan niya ng plato

yung harap ko tapos hinainan niya na din ako ng pagkain. "Naiintindihan mo naman siguro

siya."

"Hay oo na po. Lagi namang ang first priority niya ay si Mandy." Ibinuhos ko sa pagkain ang

inis ko. May point ako, walang aangal. Oo, nakakaintindi ako pero grr!

"Nagseselos ka ba?" tuwang tanong ng matanda.

"Ako? Ang sa akin lang naman Nana, dapat alam ni Hiro yung ibang priorities niya hindi yung

puro MAndy na lang ang inaatupag niya. Irritante!" [Spanish: Annoying]

Hindi ko alam kung bakit ngiti ng ngiti si Nana. Matapos akong kumain pinaakyat niya na ako

sa kwarto ko para daw makapagpahinga. Dahil sa magkatapat lang naman ang kwarto namin ni