ACCIDENTALLY MAYBE (on going)

Chapter 2: UNPLANNED ENCOUNTER

Samara’s POV

“Sam, I am already here.”

“Here where?”

“Sa bansa ko. Nasa Pilipinas na ako to rescue you.”

Nag-check out agad ako sa hotel kung saan ako ng tumira. Wala akong kilala dito. Even though I have a Filipino blood, hindi ko alam kung saan sulok ng Pilipinas nasaan nagmula ang lahing pinoy  ng lola ko, mother-side. Na-meet ko naman ang nanay ng mother ko at ang alam ko lang ay taga-Pilipinas siya. I don’t even know kung nasaan siya sa Luzon, Visayas o Mindanao. My God! I hate my family this time. Ang gulo!

Kinailangan ko pang sunduin si Wabby sa airport. Kainis, dito naman ang buong lahi niya parang mawawala naman siya.

“How’s Philippines?” yun lang ang sinabi niya. Nagpapanic na nga ako. Diba pwedeng ako muna ang kamustahin. Yung Pilipinas agad?

“Bobombahin na bukas ni Lolo kung hindi ka pa nagkaisip ng plano,” galit kong sagot.

“I know.” Tumawa lang siya. “You really look cute when you’re acting like that.”

Hindi ko na lang siya pinansin. Yeah I know, he likes me but I don’t have that feeling towards him. Kaibigan ko siya, okay? That ends there.

“Alam ba ng parents mong nandito ka?”

Umiling siya. “I told them I’m going to Lola.”

Binatukan ko siya. “Are you nuts? Lola mo nandito.”

“Aray naman. Yung nanay ng nanay ko. I mean my Lola in Hawaii.”

“Sinabi mo sana agad. So, umalis na ba si Lolo sa Spain?”

“He is not in Spain, nasa States siya. Baliw! He followed you there and expect him to be here this evening. Lagot ka ngayon Sam.”

“Paano niya nalaman?!”

“I don’t know. Define his influence, Samara.”

This is not good. Hihilain niya akong papuntang States pag nagkataon. Hindi naman ako pwedeng i-expel ng school ko dun kundi lagot sila kay Lolo. Tsk. I have no choice but to study hard to please him. Kainis, ayoko naman kasi ng Pereira Holdings eh. Isaksak niya sa baga niya. I just want to be...ano nga ba?

Well, I want to manage our properties. Pero, not now. I am not yet ready for that. Kainis naman kasi ang lolo ko, I’m just eighteen and he is pressuring me like a thirty-year-old man.

Nag-taxi ulit kami. Pero naghiwalay kami ng hotel. Siya na ang nagbayad, cash. Kapag kasi cards ang gagamitin namin, malalaman kung nasaan kami.

Binigay na yung room ko. My God! Room 817 ?! Hindi ba pwedeng yung mga rooms sa third floor or fourth floor. I hate elevators.

Okay naman ang kwarto. Mas maganda kaysa yung pinuntahan ko earlier. Knowing Wabby, maarte din yung sa kwarto. Bahala siya, siya naman ang magbabayad ng expenses ko.

Inayos ko muna yung mga damit ko sa closet. God! I am so tired. Kung umuwi na lang kaya ako sa States and face the wrath of my grandfather. Wahhh! I can’t imagine kung paano ako makakasurvive.

May message sa phone ko.

From: Wabby Boy

 Hey Sam! I am going there. Room number mo?

Nireplyan ko.

To: Wabby Boy

 Okay. Room 817.

From: Wabby Boy

 Guess I need the elevator. Bili muna akong snacks ha? Movie marathon tayo.

To: Wabby Boy

 Fine with me. I will left the door open, maliligo muna ako eh. Feel free na lang muna sa living room.

You’re thinking something, aren’t you? Haha. Pagbukas ng pintuan is a living room tapos may room pa, that is my bedroom. Sa bedroom, may CR doon. Gets? Wala namang malisya eh.haha

From: Wabby Boy

 See ya! You grandfather is in his private plane. Expect him to land here before the sunset. Haha

Nagawa pa akong pakabahin. Gr!

Nagbabad ako sa bath tub. Ayokong isipin ang lolo ko. Kainis, he is hunting me. Hindi ko napansin ang oras, nakatulog ako. My God! Nagka-wrinkles ang mga fingers ko. Tinignan ko ang oras, 6pm!

May narinig akong kaluskos from the living room. Baka nandyan na nga si Wabby. Kinuha ko muna bathrobe ko tapos isinuot. I’ll welcome him muna bago magbihis. Nakakahiya namang wala siyang madatnan sa living room.

May nakita akong figure na nakalikod sa tabi ng malaking bintana. Medyo madilim kasi kaya di ko maaninag. Pinatay ko kanina yung ilaw, trying to save electricity. Saka para kunwari walang tao. Haha

“Wab---?”

“Umuwi ka na pala, hindi mo man lang sinasabi,” the man started to talk and I’m sure hindi si Wabby yun. Hinawakan ko yung lamp shade ng mahigpit and walk towards him. “You know Mandy, hindi naman kita pinapapili. Gusto ka na ni Mama for me, wala na tayong problema. Tell me the reason, bakit ayaw mo na?”

“Ipinaglaban natin ito Mandy especially you. Three years Mandy, wag mo namang sayangin yun. Alam ko namang you want to be a pianist. Sinusuportahan kita dyan even my family. I know it’s hard na maghihiwalay na tayo sa college but Mandy---“

Tumingin sa direksyon ko ang lalaki. I told you, it’s not Wabby!

“Who are you?!” galit na tanong niya.

Well, this is my room. What is this man...not a man. Rephrase! What is this handsome supernatural being doing in my room?! Dahil nagulat ako, ipinukpok ko sa ulo niya ‘yung lamp shade.

“You!”

Wahhh! Galit na. I tried to escape. Bago pa man ako nakatakbo, nahawakan niya yung kamay ko. May dugong tumutulo sa ulo niya. My God! I tried to kill someone!!!

“Bitawan mo ako!”

Kinagat ko ‘yung kamay niya tapos tumakbo ako. Nakikita ko pa yung light sa labas meaning nakabukas yun, I need to get hurry bago pa ako maabutan---

Naabutan niya nga ako.

He is holding my shoulder hard. Ansakit nun ah!

“Let go of me!” Tinadyakan ko yung right foot niya.

Waepek! Ako pala itong nakapaa-paa.

“How dare you?!”

Wahhhh! I want to disappear. He is a demon! Seeing those angry eyes makes me shiver. Ayoko na dito sa Pilipinas. Pakawalan niya lang ako magpapakabait na ako. Sasama na ako kay Lolo.

“I will kill you!”

Itinaas niya yung kamay niya. Sa sobrang takot ko, nasipa ko yung toot niya. Well, sorry for that. Hindi ko naman sinasadya eh, nagpanic lang.

Nag-loose yung hawak niya sa akin so I grab the chance na makatakbo but---

Nahawakan niya ‘yung wrist ko!

“Where do you think you’re going?!” Hinila niya ako. Magkadikit na kami. Ang bango niya.haha

“Please,” umiiyak na ako. Parang bata na lang ako nag-tantrums. I know that is weak. Wala na akong magagawa eh, suko na ako.

Nagpapadyak na ako. I’m not sobbing. I’m crying loudly. This will be my end. Goodbye Earth.

BOOG !

Natumba kami.

Tapos nag-open ‘yung pintuan. May mga taong hindi ko kilala ang nakatingin.

O_O   -> ganyan lahat ng reaksyon ng mga nasa pintuan.

o_oV  --> reaksyon ko.

0...0   -> si Devil Guy. I decided na ganon na lang itawag ko sa kanya, mas cute. Haha

Waahhhhh!!!!!!

Nakapatong sa akin si Devil Guy. Tapos yung bathrobe ko, nakalislis.

Then I saw Wabby in the door with plastics of snacks ....

... and my grandfather. Nag-flash lahat ng camera.