The Brokenhearteds' University

Hachi.

A/N: Since "hachi" means 8, at ito ang paborito kong number, I'll try to make this as the best chapter of this story. HAHAHA.

...

Nagpalit ako ng cover photo sa Facebook at unang nagcomment si Makisig Morales.. (Totoong buhay 'to. HAHAHA). Nakakalungkot at dinelete niya rin kaagad. Siguro natatakot siya na baka magselos ang girlfriend niyang si Andrea. <3 Ang sweet. Kaka-2nd year anniversary lang nila last week. Muntik pa nga silang humantong sa hiwalayan eh.

Teka. Storya ko 'to ah? Ba't ako nagsheshare ng tungkol sa kanila? Ehem. So 'yun nga at sinearch ko ang FB ni Hoshi. Nagulat naman ako kasi mukhang bago palang siyang nagfeFacebook. Stalker Mode: ON. Tiningnan ko ang profile picture niya at saka ko lang narealize na puro laway na ang keyboard ng laptop ko. Eh kasi naman ano, half naked siya sa photo. O_______O Tut tut. Nakita ko 'yung abs niya na oh so yummy at ang muscles niya na oh so laki.

Ehem. Nagmomove on pa lang ako. Pero naisip ko naman 'yung paghahalikan namin kanina. Heto na naman ang daliri kong automatic na napahawak sa mga labi ko. Hindi pa ako nagtotoothbrush hanggang ngayon at para bang nakalapat pa rin ang mga labi namin sa isa't isa. Grr! Gising, Mizuki. 'Wag kang malandi. Nasaan na 'yung pagmamahal mo kay Patrick? Sige nga.

Hindi ko rin alam. Para akong tangang tinatanong ang nagwawala kong puso. Oo. Nagwawala kasi kulang na lang umalis sa dibdib ko sa sobrang bilis ng tibok. Napahawak ako sa dibdib ko at napapikit ng wala sa oras. Naaalala ko na naman kung paano niya ako halikan. The kiss was so intimate. It was so passionate. It was..Ugh! Stop it. Why in hell am I talking to myself? Am I starting to be crazy? This is crazy.

"Anak. Matulog ka na. May trabaho ka pa bukas."

"Yes Ma. Hehe. Pasensya na po." Niyakap ko 'yung unan ko.

"Lumabas ka kanina 'di ba? Saan ka nanggaling?"

"Ahm." I should lie. "Sa Mini Stop po. Nagpalamig lang."

"May aircon ka naman ah. Hmmm." Nag-spy look si Mama, ngumiti at umalis na lang. Hindi pala niya nakita ang kotse ni Hoshi kanina sa labas ng bahay namin. Mabuti naman.

Late na akong nakatulog kaya late na rin akong nagising. Naggrocery pala si Mama at hindi ako nakapag-alarm. Damn this life. Dali-dali tuloy akong naligo, nagbihis, kumain at humarurot patungo sa opisina namin. Buti na lang at mukhang hindi masyadong matrapik. Pagkarating ko sa opisina ay kaagad akong pumunta sa upuan ko at napansin kong wala pa rin pala si Hoshi. Nasaan kaya siya?

"Hoaaaaah!" Paghihikab ng lalaking magulo ang buhok at nasa harapan ko. Nagulat siya at nastock ang panga niya ng nakita niya ako.

"Puyat, sir? Hehe." Nag-inat siya at dumiretso sa upuan niya.

"Medyo. Kararating mo lang din, ano?" Alam niya? Halata ba?

"Ah hehe opo. Hindi kasi po kaagad ako nakatulog kagabi. Kakaisip."

"Kakaisip ng?" Tumingin siya sa paligid at tumingin siya sa akin. Lumapit siya, isinandal ang mga kamay sa desk ko at inilapit ang mukha niya sa akin. "Ng kiss kahapon?"

Shit. Nasa trabaho kami. How come na nakakapagsalita siya ng ganyan? Tumindig ang balahibo ko nang naamoy ko ang mabango niyang hininga. Mabilis niya akong hinalikan at pumunta na siya sa upuan niya. What the? Ninakawan na naman niya ako ng halik! Nakakaasar. Buti walang cctv dito sa malapit sa desk ko, kundi, yari kami.

Argh! Damn that No Employer-Employee Relationship. Teka. Bakit ba inis na inis ako sa katotohanang 'yun? As if naman magkakagusto siya sa akin. He's my boss, he's my classmate, he's..gorgeous. Wait, what?!