I'm InLove with a Superstar

Chapter [31]

Chapter [31]

Nathan's POV

"Okay fine! She's cute and beautiful! Now happy?" I said.

WHAT DID I JUST SAY?!?!?!?!

"I Knew it! You like her!" Sabi ni Mom. Napangiwi nalang ako. Nope, I will never like her. Never, until I die.

"I like her? As in duh? Mom, she's not my type!" I said angrily. Alam na alam ni Mom kung saan ako maiinis.

"Hahahha! Then why are you being so defensive?" Pangaasar pa nya sakin. Ugh! I hate it.

"Mom? Can you here yourself? I'm not being defensive because, ang sinasabi ko at totoo. She's not my type." I said then rolled my eyes. Tumayo ako sa pagkakaupo ko. "That's it, I'm going upstairs." I said. Umakyat na ako habang tumatawa parin si Mom sa baba.

After 1 hour....

"C'mon Nathan. Let's go." Sabi ni Mom. Paalis na kasi kami ngayon at papunta kaming mall. "Dyan kayo sa likod ni Sydney. Mars, tumabi ka sakin sa harap." Sambit ni Mom kay Tita Adri. ARRGHHH!!! She's really teasing me.

Buti nalang 10 minutes lang ang byahe namin. Wala namang traffic dito sa US na katulad sa Philippines. Actually, nakapunta na ako dun but, I umuwi agad ako dito kasi, I can't take the traffic and the pollution. It's killing me.

All I know, Philippines is the worst country ever. I hate it. Even though that's my land of birth, I don't like it. Kahit na sariling bansa ko yun, I don't like it. Kahit na duon nakatira ang Mom ko, I hate it.

I'm a FilAm. My father is American and my mother is a Filipino. And I'm not proud of it. Why would I?

"Nathan!!" Napatingin ako sa kanan ko. Nakita ko si Sydney na nakakunot ang noo.

"Why are you shouting?!" Inis Kong sabi. Nakakainis naman talaga! Nakatapat pa sa tenga ko. Dapat pala pumunta nalang ako sa birthday party ni Ace at hindi nag-aksaya ng time dito. This is boredom.

"We're already here! What are you thinking? Are you pre-occupied? Kanina pa kita tinatawag." She said while rolling her eyes. "Nasa labas na sila Tita kanina pa! Ikaw nalang ang hinihintay ko!" Sigaw nya pa. Buti nalang kami nalang ang nandito sa kotse at wala sila Mom kung hindi, aasarin nanaman nya ako.

"At the first place, why are you waiting for me?" I said smirking. Natigilan sya at umiwas sya ng tingin. Got'cha.

"B-bakit? Masama ba?" Tanong nya. "Tsaka baka hanapin ka sakin nila Mama noh! Jerk!" Sigaw nya at bumaba na. Natawa nalang ako at sumunod na sakanya bumaba.

"Anong ginawa nyo ni Sydney sa loob ng sasakyan? Why she looked so annoyed? Nathan, are you harassing her?" Bungad sakin ni Mom na syempre bulong lang pagkatapos namin sa mall. Pumunta si Sydney sa Mama nya at ako naman dumiretso Kay Mom. At yun pa talaga ang naisip nya?

"No! Of course I'm not!" I whisper-shouted. Natawa sya sa reaction ko. Here she go again.

"Then, why is she looked annoyed? And you looked happy?" She said. Ugh! What an investigator. Galing! Pwede na si Mom mag apply.

"I'm not happy." I said while fishing up my phone.

"You're not happy? Then why are you smiling?" Tanong nanaman nya. Natigilan ako. Am I smiling at her reaction earlier?

"N-no I'm not mom..." I said. Bago pa sya makasalita, tumayo ako sa pagkakaupo ko. "I'm going at the second floor. Malakas Wi-Fi dun. Bye mom..." I said walking upstairs. Naglagay ako ng earphones sa tenga ko havang naglalakad. I love music. It really calms me and it's relaxing.

Umupo ako sa may rocking chair duon at duon na ako nakatulog. Ang sarap sa feeling. It's so relaxing...

Sydney's POV

"Ma, sa second floor lang po ako." I said and go upstairs. Umupo ako sa isa sa mga rocking chairs. Good thing, ako palang ang nakaupo dun kaya walang makakaistorbo sakin. Nang may maramdaman akong umupo sa kaliwa ko.

Napamulat ako. Anubayan! Natutulog na nga ako eh! Tumingin ako sa kaliwa ko at....

0_______________________0

Sumunod ba sya sakin?

Stop okay? Baka hindi nya alam na nandito ako so umupo sya. Hindi kaya nya ako nakita bago sya umupo? Hmm, siguro.

Napatingin ako sakanya. Okay, I'll admit that he's attractive but, I'm not attracted to him. Siguro, hindi pa ako totally nakaka move-on Kay Kean. Sabihin nyo nang ang babaw ko sa dahilan kung bakit ako lumayo sakanya eh masakit eh. Wala na akong magagawa dun. The damage has been done.

Hindi nya sinabi sakin na may film na gagawin pala sila. Masakit kasi makikita mo sya sa TV na may leading woman na iba na dapat ako yon pero hindi pwede eh. At masakit kasi wala man lang syang sinabing reason kung bakit minsan hindi sya nagpaparamdam sakin.

Oo, mag mo-move on ako kahit hindi ko pa sya sinasagot. Oo mag mo-move on ako kahit wala naman talagang kami.

Siguro hindi kami para sa isa't isa.

"Sydney? Why are you looking at me like that? And... Wait, are you crying?" Nabalik ako sa huswisyo nang marinig Kong magsalita si Nathan. Umiwas ako ng tingin at tumalikod ako. Ayokong makita nila ako na umiiyak. Nakakahiya. Hinarap nya ako sakanya. "Is there any problem?" He asked.

"Wala to. May naalala lang ako. Sige, Alis na ako." Sabi ko pero bago ako tumayo, hinawakan nya yung braso ko. "Nathan, I'm okay. May naalala lang nga ako eh. Don't worry about me." I said but he just ignored what I say.

Hinila nya ako palapit sakanya at niyakap nya ako. Medyo nagulat ako dun pero niyakap ko lang sya pabalik. I need someone to comfort me in this times.

"Sana mabawasan ang lungkot mo kahit papaano dahil dito sa yakap ko." Sabi nya. I smiled at bumuntong hininga ako.

Sana nandito si Kean pero alam ko na mananatili nalang Yong memories namin na isang ala ala. A good memory na masarap balikan.

"Thank you Nathan." I said.

"It's nothing Sydney..."

Meron talagang mga bagay na hindi na pwedeng mabalik. Mananatili nalang Yong isang ala ala para sa inyo. At alam ko, ganon nalang ang mangyayari saamin ni Kean....