I'm InLove with a Superstar

Chapter [72] Let Go

Chapter [72] LET GO

Nathan's POV

Masakit isipin na hindi sya makatingin sa akin pagkatapos nyang makita 'yong lalaking iyon. She's not going to leave me, aren't she?

"Hey, eat up." I'm trying to sound that it's nothing to me. She looked at me and smiled forcely.

"Y-yeah." She said. I sighed. Tahimik lang kaming kumain hanggang sa matapos kami. Walang nagsalita. Naglibot ang tingin nya na tila may hinahanap. Kumirot ang puso ko nang makita ang tinitignan nya. I can see sadness in her eyes.

Do you want me to set you free?

If you want that, I'll give it to you, baby.

Even if it kills me.

"Do you need anything else?" I tried to open up a new topic. Tumingin sya sa akin saka umiling.

"Nothing. Umalis na tayo? Let's swim!" Masiglang sambit nya. Ngumiti lang ako saka tumayo. Tumayo na rin sya at sabay kaming lumabas ng restaurant.

Bigla nalang akong napangiti nang hawakan nya ang kamay ko. I wish we could stay like this forever. But I can't stay seeing you hurt when you're away from him. Maybe I should let go?

"Are you happy with me?" Bigla ay lumabas nalang 'yon sa bibig ko. Tumingin ako sa kanya at nakita ko syang natigilan pero agad naman syang ngumiti.

"Of course, baby. Why wouldn't I?" Ngumiti ako saka hinalikan sya sa noo.

"Do you really want to swim? It's getting late, baby. Maybe I should take you home." Sambit ko. Nag-pout naman sya.

"Alright. Kumain lang naman tayo dito, dinala mo pa ako dito. Pwede naman sa mall nalang tayo kumain." Natatawa nyang sabi. I smiled then hugged her.

This will be the last, I think.

"I love you." Kusa 'yong lumabas ng bibig ko. Naramdaman kong humigpit ang pagkakayakap nya sa akin.

"I love you, too." Napapikit ako nang marinig ko 'yon. Are you really sure about your feelings towards me, baby? Or all of this was just an infatuation?

****

I drove her home. Nakatulog pa nga sya. Actually, kanina pa kami dito sa loob ng kotse ko kahit nasa tapat na kami ng bahay nila. I want to watch her sleeping.

Pinaharap ko sya sa akin saka hinawi ang buhok nyang nakaharang sa mukha nya.

"Are you still into him?" Tanong ko sa kanya. Natawa ako dahil kinakausap ko ang tulog na tao. Para akong baliw. "If you're still into him then," I sighed. "Baby, I can't let you go, I'm sorry." Napayuko ako saka humawak sa manibela.

"But I can't stand seeing you hurt." Pinahid ko ang luhang tumulo mula sa mata ko. I looked at her. She's still sleeping. "If that what can makes you happy, then I'll set you free. But not now, baby. Let me just spend 1 day with you. I promise, after that, I'll let you go." Muli ko naman syang hinalikan ng mabilis sa labi saka ko inayos ang sarili ko.

Nang makita kong wala nang bakas na umiyak ako, ginising ko na sya.

"Hey, baby wake up." Agad naman syang nagising.

"Kanina pa tayo nandito?" Tanong nya habang nag-iinat.

"Nope." I'm sorry for lying.

Hindi na ako naghintay ng sagot nya at lumabas na ako. Pinagbuksan ko naman sya ng pinto. She smiled at me.

"I enjoyed it. Thank you for this day, baby." Niyakap nya ako. I hugged her back. I'm afraid that this might be the last. I'm afraid that this may be the last time to see that she's happy with me.

"I enjoyed it too."

"I love you." Sambit nya saka tumingkayad at hinalikan ako ng mabilis. Napangiti ako.

"I love you more." Nagtitigan muna kami saglit saka sya nagpaalam. "Goodnight." Ngumiti nalang sya sa akin saka nya sinarado ang pinto.

Thank you Lord for having this girl. But why can't I just keep her?

Yumuko ako saka naglakad papunta sa kotse ko. I drive home.

Sydney's POV

Pagkauwi ko, dumiretso agad ako sa kwarto ko. Wala naman ako masyadong gagawin ngayon so, magbabasa nalang ako ng favorite kong libro.

Nagbihis muna ako saka dumiretso sa study table ko. I opened my favorite book and started to read.

*****

Timecheck : 9:30PM

REALLYYY??? Halos 2 hours akong nagbasa? Tch.

Umupo ako sa kama at matutulog na sana pero may narinig akong kumatok sa bintana. Napatingin ako don. Wala naman sigurong multo dito noh? Duh, Sydney ang laki mo na para matakot.

Siguro hangin lang. Bukas yata yung bintana.  Tumayo ako at hinawi ang kortina pero napa-atras agad ako dahil may tao!!!! Gawd! Who's this paking nigga?!

"S-sino ka!? G*go umalis ka dito!" Binato ko pa ng tsinelas ko yung bintana pero hindi pa rin sya umaalis! Medyo madilim kasi at hindi abot ng ilaw ng kwarto ko ang parte kung nasaan yung akyat bahay na 'yon!

Pero bwiset! Hindi naka-lock ang bintana! At sinong baliw ang mag-iiwan na bukas 'to pero nakasara naman!?

Kaya ayon! Nabuksan nya at sumampa sya sa pumasok sa kwarto ko!!

"H-hoy! Sinong nagsabi sayo na puma------sok dito...." Pahina ng pahina yung pagkakasabi ko dahil unti-unti syang naglakad papunta sa liwanag.

Nanlaki ang mga mata ko nang magtama ang paningin namin.

"Long time no see." Nakangiti pa nyang sabi.

"Trespassing ka, alam mo!?" Bulyaw ko sa kanya. "Umalis ka na bago pa ako tumawag ng pulis! Daliii!!" Pagtataboy ko sa kanya pero hindi sya gumalaw sa kinatatayuan nya.

"Ano? Hindi ka gagalaw?" Kinuha ko yung libro ko saka aastang ibabato sa kanya pero hindi ko naman talaga gagawin yun. Mahal ko tong libro eh!

"I'm just going to ask you something." Pagpupumilit nya. Maglalakad sana sya pero pinigilan ko sya.

"Hanggang dyan ka lang."

"Fine." He sighed. "Can you give me your number?" Nagtaas ako ng kilay. "Wait, don't think that I'll give it to other people. I just want to communicate with you." Kumunot naman ang noo ko.

"Communicate? Para saan? Bakit?" He sighed again. Siguro alam nyo na kung sino ito no? I don't want to mention his name. You already have an idea.

"Please, just give me your number." Tinaasan ko ulit sya ng kilay. He sighed again. Halatang nauubusan na sya ng pasensya.

"M-magagalit si Nathan." Ewan ko ba kung 'yon talaga ang pumasok sa utak ko. Hindi ko rin sinasadya na sabihin 'yon.

Halata namang nagbago bigla ang expression ng mukha nya.

"Kayo pa?"

"Oo, baket?" Mataray kong sagot.

"P-pero nakipag-usap sya sa akin kanina." Bigla namang lumambot ang ekspresyon ng mukha ko. Bigla akong kinabahan. "Kaya nga dumiretso ako dito dahil ang sabi nya, kunin ko daw ang loob mo?"

"What? Kunin ang loob? What do you mean?" Naguguluhang sambit ko bago lumunok.

"Nah, I'm not in the position to say that. Maybe tomorrow. Pero akin na muna ang number mo." Wala akong nagawa kung hindi ibigay nalang sa kanya para umalis na sya. After that, umalis na nga sya. Pero binabagabag pa rin ako nung sinabi nya sa akin.

What do you think you're doing, Nathan? Are you planning something?

♥️♥️♥️♥️♥️