Chapter [62]
Sydney's POV
*8 months passed*
Nandito ako ngayon sa library ng school. As usual, nagbabasa. Eh, ano pa nga bang ginagawa sa library?-__-
Saka nga pala 2 months nalang, graduate na kami so, I'm planning to find a suitable job for me next month. ^_^
Marami na ring nangyari nang makalipas ang walong buwan na yon. And, biruin nyo, nandito rin pala nag-aaral si Kean? Don't get me wrong guys, nag-resign na kasi sya bilang artista so sabi nya, magfo-focus muna sya sa studies nya.
Haayyysss!!
Time really flies so fast...
Hindi ko alam na ganito ang mangyayari. It's unexpected.
Phone rings...
Oh, shoot! Hindi ko pala na-silent ang phone ko nang pumunta akong library.
"You, in the corner! Out!" I rolled my eyes. Tumayo ako saka binalik sa shelf ang book na binabasa ko saka umalis sa library. Peste kasi yung librarian namin eh!
Tumingin ako sa phone ko. Nathan's name flashed on the screen kaya naman sinagot ko yon agad.
"Hello?" I started the conversation.
"Hi, baby! Dadaan ako mamaya dyan sa bahay nyo, ah? I miss you. And, don't you know what's the date today??" Saka nga pala, hindi na sila sa amin nakatira. Bumili sila ng bahay, (sa loob pa rin ng subdivision namin) pero 4 na kanto ang layo.
"Date? It's May 6. Why?" I said confused. Ano bang meron don sa date ngayon? Nag-isip ako ng nag-isip hanggang sa naalala ko na. "OMG! Birthday nga pala si Baekhyun ngayon! How can I forget it? Buti pinaalala mo, baby! Teka, asan ka ba ngayon?" Saktong pag-tanong ko non, may narinig akong yabag ng paa sa likod ko.
Pagkalingon ko, si Nathan pala.
Pinatay ko na ang tawag. Sayang yung load^_^
"Nandyan ka lang naman pala, eh. Bakit kailangan mo pang tumawag?" I said. Napatingin ako sa hawak nyang bulaklak.
"Hindi mo talaga alam ang date ngayon? Ang celebration natin ngayon? Except sa birthday ng Baekhyun mo?" Naka-kunot noo nyang tanong. I'm still confused.
"Happy 8 months anniversary." Matamlay sa sambit nya saka inabot ang bulaklak. Kinuha ko naman yon.Like, OMG. Nakalimutan ko talaga ang araw ngayon?
"Nako, I'm sorry, baby. Marami lang talaga akong iniisip--" He cutted me off.
"No need to explain. I understand." Kita pa rin sa mga mata nya ang disappointment kaya naman niyakap ko sya.
"Sorry na, ha? Sorry talaga. Tara, kain tayo sa labas?" Suggest ko sa kanya. Tumango sya kaya naglakad na kami papunta sa parking. Dala-dala ko ang bulaklak na binili nya.
Hindi pa rin sya nagsasalita hanggang nasa loob na kami ng kotse nya. Galit nga ang isang to.
"Galit ka?" I asked him. Ini-start nya ang kotse. "Psst, huy. Ano? Sorry na nga diba?"
Hindi pa rin sya nagsasalita.
Aha! Alam ko na.
"Ayaw mo naman akong kausapin. Ibaba mo nalang ako dito. Wala rin naman palang saysay ang pagyaya ko sayo kung hindi mo ako papansinin." I said. Itinigil nya naman ang kotse sa gilid. Aba, sinunod nya talaga ako?
"Fvck, ang hirap mong hindi pansinin, alam mo?" Sambit nya habang nakatingin sa akin.
"Aba, malay ko sayo. Edi pansinin mo ako. Bakit ba kasi hindi mo ako pinapansin kanina? Dahil ba nakalimutan ko na anniversary natin ngayon?" Tanong ko sakanya habang naka-pameywang.
BINABASA MO ANG
I'm InLove with a Superstar
FanfictionLove is, something that you will gave up even if it's hard, to make that person happy. ~~~ Status: Completed [UNEDITED] Posted: September 1, 2017 - January 13, 2019 p.s: i'm sorry for my childish wri...