The little sparkle In my life.

-H17-

Julia p.o.v
'Ik snap dat het lastig is Julia maar je moet er echt over praten..' zegt Karen dan. Ze houd nog steeds haar hand onder mijn kin dat ik niet weg kan kijken. Karen denkt even diep na. 'Julia?' Zegt ze dan. 'Ja?' Zeg ik vragend. 'Ik wil je iets vragen en ik wil dat je 100% eerlijk bent want dit ligt me niet lekker..' zegt Karen dan. Ik knik voorzichtig. 'Ik zal eerlijk zijn..' zeg ik zacht. Karen laat haar hand weer terug zakken en kijk me strak aan. 'Een paar weken geleden,  's ochtends vroeg, rond een uur of half 7.. Liep er een meisje tegen me aan.. Helemaaal vernikkeld van de kou, dat was jij hé?' Zegt Karen dan. Mjjn ogen worden even groot. Voorzichtig knik ik ja. Zonder omhoog te kijken of uberhaupt iets te zeggen. 'Ik wist het..' zegt Karen. 'Ik wist dat ik dat meisje moest vinden en dat is me gelukt' zegt ze dan. Ik frons even met mijn wenkbrauwen en kijk naar Karen, 'hoezo dan?' Vraag ik zacht. 'Je liep zo gauw weg zonder op of om te kijken, helemaal verkleumd en blauw van de kou dat kan niet goed zijn.' Zegt ze dan. Ik zucht even zacht. 'Touchee..' zeg ik zacht. Ik kijk haar even aan. ' Karen, ik vind het echt tof dat je ne verhaal wilt aanhoren.. Maar ik wil je er niet mee opzadelen jij hebt zoveel andere dingen aan je hoofd, je gezin, het afscheid van k3 etc..' ik stop even met praten. 'Daar kan niet nog het levensverhaal van een onbekend en onbelangrijk persoon bij' zeg ik zacht terwijk ik na de grond kijk.  Karen slaat een arm om me heen en kijkt me aan.  'Jij bent niet onbelangrijk. Jij bent een heel belangrijk persoon, net als ieder ander! En ik wil graag naar je verhaal luisteren, alhoewel we daar nu misschien niet zoveel tijd voor hebben. Ik zou je graag nog eens ontmoeten en dan kan je me alles rustig vertellen.' Zegt Karen. Ik knik even voorzichtig.

Kristel p.o.v
Ik schrik best wel als Marthe zegt dat Julia bijna niet eet.. Al snel gaat het ergend anders over. Na een aantal fotos te hebben getrokken met Marthe kijk ik haar even serieus aan. 'Marthe, ik heb nog een vraag..' zeg ik dan serieus. Zelf ben ik natuurlijk moeder van 2 kinderen en ik weet dat t voor kids soms moeilijk is.. maar eten is gewoon belangrijk. Marthe knikt even 'wat dan?' Vraagt ze. 'Je zei net toch dat Julia niet tot amper eet?' Vraag ik en kijk haar even aan. Ze knikt voorzichtig. 'Weet je toevallig of ze de laatste weken af gevallen is..? Dunner geworden?' Vraag ik voorzichtig. Marthe denkt even na en kijkt dan na Julia. 'Ja, volgens mij wel.. maar ze ziet ook vaak witjes en moe er uit..' zeg ik voorzichtig. Kristel kijkt me aan en knikt even. 'oké Marthe, het is heel belangrijk dat je haar in de gaten houd met wat ze eet en hoeveel.. tenminste dat je dat op school doet.' Zegt Kristel wat streng. Ik knik even. 'Oké, dat zal ik doen..' zeg ik een beetje verward.

Karen p.o.v
Ik had met Julia afgesproken dat ze mijn nummer zou krijgen en mij een berichtje zou sturen als ze zover was om haar verhaal te delen. Ik pak haar mobiel aan en zet mijn nummer in haar telefoon. Ik geef dan haar telefoon terug en ik sta op. Ik help Julia over eind en dan geef ik haar nog een knuffel. 'Als je ooit eens niet goed voelt stuur me dan een berichtje' zeg ik zacht. Ik laat Julia  weer los en rustig lopen we naar Kristel, Josje en Marthe terug.

Marthe p.o.v
Ik had nog even met Kristel en Josje gepraat over de situatie als ik Karen en Julia terug zie komen kijk ik Kristel en Josje  een beetje bang aan. Bang dat ze zich zulken verspreken in Julia haar bijzijn.. we hadden afgesproken dat Kristel en Josje dit met Karen zouden bespreken en ik niks tegen Julia zou zeggen.. Als Karen en Julia terug zijn glimlach ik even naar ze. Kristel stelt voor om nog een paar groepsfotos te trekken. Dan praten we nog even kort en dan kom Stefan de meisjes halen. Ze zwaaien nog even naar ons en lopen dan terug naar binnen. Ik stuur meteen alle fotos waar Julia ol staat door naar Julia. Dan lopen we richting onze fietsen en kletsen nog wat na over net. 'Shit is het al zo laat?' Roept Julia opeens. 'Ik moet nu echt opschieten! Ik zie je morgen Smarthie!' Roept ze en weg is ze.. voor ik iets kon zeggen. Ik zucht eventjes en fiets langzaam naar huis.