The little sparkle In my life.

-H45-

Klaasje p.o.v

Nadat we het liedje een paar keer hadden gedaan was mijn concentratie volledig weg, mijn gedachtes dwaalde steeds af naar Julia. Ik heb echt zoveel vragen voor haar. Ik schrik op uit mijn gedachtes als Marthe en Hanne me door elkaar schudden. ''Huh?'' Zeg ik verbaasd. ''We stoppen er mee voor vandaag.'' Zegt Hanne rustig. ''De concentratie is op.'' Vervolgt Marthe haar. Ik knik even afwezig en loop achter de meiden aan de studio uit. Starend naar de grond. Als iemand mijn hand pakt kijk ik even op. Langzaam word ik in een knuffel getrokken. Al snel merk ik aan de manier van de knuffel dat het Karen is. Zonder dat ze ook maar iets zegt staan we toch zeker 5 minuten zo. ''Gaat het een beetje Klaasje?'' Hoor ik haar dan vragen. Ik haal mijn schouders zwak op. ''Ik weet het niet.. Het is zo raar.. Zo onverwacht..'' Zeg ik zacht. ''Ik voel me ergens ook enorm schuldig tegenover Julia..'' Zeg ik zacht. ''Ik heb vandaag haar instagram bekeken via Kristel haar mobiel.. Dat zag er nou ook niet echt vrolijk uit..'' Vervolg ik.. ''En toen ik haar zag bij de finale, zag ik zoveel angst en verdriet in haar ogen.. Haar ogen stonden zo ontzettend verdrietig.. Dat is zo een blik die Marlon exact hetzelfde heeft..'' Zeg ik zacht. Ik kijk Karen even aan. ''Tot dat ze jullie zag, Kristel, Josje en jou.. Toen kwam er iets van een sparkeling in haar ogen..'' Zeg ik zacht. 

Karen p.o.v

Klaasje was ontzettend afwezig in de studio, er was dan ook besloten het voor vandaag klaar te laten zijn, Klaasje was er totaal niet meer bij na ons gesprek. Marthe en Hanne stonden al een tijdje buiten terwijl Klaasje nog steeds naar de grond staarde, diep in gedachtes.. Ik zag Marthe en Hanne teruglopen. Ze riepen Klaasje rustig maar daar kwam geen reactie op, Hanne zwaaide met haar handen voor Klaasje haar gezicht maar ook daar kwam geen reactie op.. Marthe en Hanne pakte haar voorzichtig vast en schudde Klaasje rustig door elkaar waardoor er weer contact komt met Klaasje. Ze kijkt verward naar Marthe en Hanne die haar dan rustig uitleggen dat ze klaar zijn. Als Klaasje langs loopt pak ik haar hand vast en trek haar langzaam in een knuffel. Ik streel zachtjes over haar rug. Na een minuut of 5 laat ik haar los en vraag haar of het weer een beetje gaat. Ik luister naar wat Klaasje zegt. Ik bijt even op mijn lip. ''Juul heeft het echt niet makkelijk gehad, met veel pijn en heel veel moeite heeft ze zo goed als alles tegen me verteld, over haar jeugd, het recente..'' Ik stop even met praten. ''Het gaat nu eindelijk een beetje de goede kant op.. Ze woont nu bij mij, Sky en Antony'' Zeg ik rustig. ''Kristel en Josje hebben ook een  goede band met haar opgebouwd, daarom zag je toen dat kleine beetje geluk in haar ogen, ze voelt zich veilig bij ons..'' Zeg ik zacht. Klaasje knikt voorzichtig. ''Weet Julia het al?'' vraagt ze zacht. Ik schud nee. ''We weten nog niet zo goed hoe we het haar moeten zeggen en vooral niet wanneer..'' Zeg ik zacht. ''Ik zou ook wel willen dat ze er nog niet mee geconfronteerd word..'' Zeg ik zacht. Klaasje knikt en geeft me nog een knuffel. Ze laat me pas los als ze Hanne en Marthe terug ziet komen.

Marthe p.o.v

Toen we de studio uitliepen liep ik samen met Hanne vast door naar buiten. Ik neem plaats in een van de stoelen en kijk even om me heen. Ik pak mijn telefoon erbij en scroll even door sociale media, Hanne belt even met haar vriend en na een kleine 10 minuten staan we op om Klaasje te gaan halen. Als we aankomen laat ze net Karen los. Ik glimlach even naar haar. Karen loopt dan rustig van ons weg naar Kristel. Daar staan we dan met zijn drieën. Ik kijk wat ongemakkelijk naar de grond. Tot dat Hanne de stilte verbreekt. ''Zullen we ergens even een hapje gaan eten?'' hoor ik haar zeggen. Klaasje en ik knikken instemmend. Met zijn drieën lopen we de studio uit. Hier vlakbij zit een super schattig klein restaurantje. We lopen er rustig heen en nemen dan plaats aan een tafeltje achter in de hoek. 

Hanne p.o.v

Vandaag was een rare dag, Klaasje en Marthe gedroegen zich niet zoals dat ze normaal doen.. Klaasje al helemaal niet meer nadat ze een gesprek met Karen en Kristel had. Eenmaal in het restaurant zijn ze beide nog steeds erg stil. Nadat we ons drinken hebben gehad kijk ik ze beide aan. Mijn blik gaat van Klaasje naar Marthe terug naar Klaasje en vervolgens weer naar Marthe. Ik doe dit nog een paar keer en zucht dan zacht. ''Meiden is er iets?'' Vraag ik dan zacht maar toch liefdevol. Marthe haalt voorzichtig haar schouders op en laat haar blik op Klaasje rusten. Klaasje knikt heel voorzichtig en bijna niet zichtbaar ja.. Ik bijt even zacht op mijn lip. ''Wat is er?'' vraag ik dan zacht maar toch heel liefdevol.

Klaasje p.o.v

Als Hanne vraagt wat er is schiet er van alles door mijn hoofd heen. Ik kijk even hulp zoekend naar Marthe maar die staart voor zich uit. Ik open mijn mond en sluit hem dan weer. Als ons drinken op tafel staat en de ober ver uit zicht is kijk ik even naar Hanne. ''Mijn gesprek met Karen en Kristel was nogal.. Uhm ja schokkend..'' Zeg ik zacht. Hanne kijkt me vragend aan. Ik zucht even diep. ''Ik weet niet zo goed hoe ik dit moet vertellen..'' Ik kijk even naar Marthe die wel degelijk mee luistert maar zich gewoon stil houd. Die weet zich op dit moment ook totaal geen houding te geven.  Marthe is hier tenslotte wel mee naar Kristel en Karen gegaan, ik neem het haar absoluut niet kwalijk.. Want zij zat er ook gewoon mee.. ''Oké, ik wil het best vertellen maar het mag absoluut niet doorverteld worden, aan niemand, je ouders, broers, zusjes, vriendjes.. Niemand mag het weten.. Dit moet tussen ons blijven.'' Zeg ik dan opeens heel serieus. Ik laat mijn blik van Hanne naar Marthe gaan en dan terug naar Hanne. ''Afgesproken.'' Zeggen Hanne en Marthe dan in koor. Ik kijk even naar mijn handen. Marthe pakt dan voorzichtig een van mijn handen vast en knijpt er heel lichtjes in. Hanne volgt haar voorbeeld en pakt mijn andere hand. Ik glimlach even zwak en kijk dan naar de tafel. ''Ik heb nog een zusje..'' Zeg ik dan zacht. Ik voel gewoon hoe Hanne haar ogen groot worden. ''Karen en Kristel zijn hier recent achter gekomen..'' Vervolg ik. ''Ze zijn een meisje tegen gekomen, waar het enorm slecht mee ging.. Karen heeft haar in huis genomen.. En zorgt nu voor haar.'' Ik stop even met praten en kijk de meiden even aan. ''Ze vond dat ze karaktertrekjes had die ik ook heb, en dat ze enorm op mijn zusje Marlon lijkt qua uiterlijk.'' Ik kijk even naar Marthe als ik die zin uitspreek. ''Na de finale kwam ik dat meisje tegen, ik heb haar van een afstand geroepen, ofja ik dacht dat het Marlon was.. Dus ik bleef Marlon roepen.. Toen ik dichterbij stond riep ik nog steeds Marlon, tot ze zich omdraaide en me enorm verward aan keek.. Ze zei dat ze Julia heette..'' Zeg ik zacht en voel een traan over mijn wang gaan. ''Julia is het tweelingzusje van Marlon..'' Ik bijt zacht op mijn lip.. ''Bij mij thuis is er nog nooit maar iets over een Julia gezegd..'' Zeg ik zacht, eerlijk dat raakte me.. ''Julia weet nog niet dat ik haar zus ben, dat ze een goede en liefdevolle familie heeft..'' Ik stop met praten en kijk naar de tafel. Hanne staat voorzichtig op en trekt me in een knuffel. ''Wow'' is het enige wat Hanne uitbrengt.

~~~

Evelien dankjewel voor het even doorlezen als ik het niet zo goed weet!

~~~

Hadden jullie verwacht dat Klaasje zo zou reageren?
~~