The little sparkle In my life.

-H46-

Hanne p.o.v

Ik luister aandachtig naar Klaasje en knik af en toe ja. Als ze klaar is met haar verhaal bijt ik zacht op mijn lip. Ik sta voorzichtig op en sla mijn armen om haar heen. Ik knuffel haar stevig. Niet veel later zie ik dat Marthe mijn voorbeeld volgt en ook haar armen om ons heen slaat. ''Ik snap dat je van streek bent Klaas.'' Zeg ik dan zacht. ''Het is ook niet niks om dit zomaar even te horen..'' Ik kijk even naar Marthe en dan terug naar Klaasje. Ik laat haar dan langzaam los en ga terug zitten. Als we alle drie weer fijn zitten is het even stil. Ik kijk even naar Marthe en dan naar Klaasje. ''Heb je een foto van Julia?'' vraag ik dan zacht om de stilte te doorbreken. Klaasje schud nee. Marthe bijt zacht op haar lip en pakt haar mobiel dan van tafel. Niet veel later krijg ik haar mobiel in mijn handen gedrukt. Ik scroll door de instagram pagina tot dat ik helemaal onder aan ben. Ik scroll dan langzaam terug naar boven en bekijk iedere post uitgebreid. Ik bijt zacht op mijn lip. Deze instagram is er nou niet een om vrolijk van te worden.. Hoe verder ik boven kom, hoe meer foto's ik met Marthe, Karen, Kristel en Josje zie. Ik glimlach even zwak en geef Marthe haar telefoon terug. ''Marthe, hoe zo ken jij haar?'' vraag ik dan zacht. Marthe zucht even zachtjes. 

Marthe p.o.v

Ik vond dit zeer ongemakkelijk. Ik bijt even op mijn lip als ik Hanne haar vraag hoor en zucht even zachtjes. ''Julia is mijn beste vriendin.'' Zeg ik dan voorzichtig. ''Ik heb haar ongeveer een  jaar geleden leren kennen..'' Ik kijk even naar Hanne. ''Toen ik het lokaal in stapte op mijn nieuwe school, iets in me zei dat ik naar haar toe moest gaan.. Ze zat alleen, staarde naar haar tafel.. Terwijl de rest van de klas mega druk en luidruchtig was.. Ze zat daar zo eenzaam..'' Zeg ik zacht. ''Ik ben naast haar gaan zitten en ik heb met haar gepraat en het klikte al snel.. Het tweede les uur rende ze huilend het lokaal uit.. Waarom heb ik nooit geweten.. Ze stond op en ze was weg.. Ik ben haar toen gevolgd en ik heb haar zitten troosten. Ik ken kende haar niet eens zo goed..'' Zeg ik zacht. ''Het verdriet was in haar ogen af te lezen.. Sindsdien heb ik besloten dat ik haar zou gaan helpen.. Ze had gewoon een vriendin nodig op dat moment..'' ik kijk even naar Klaasje. ''Ik was er precies op het goede moment.. En het klikte echt al snel tussen ons.. We gingen vaak leuke dingen doen, praatte uren en hadden het gezellig.'' Ik stop even met praten. ''Ik zag wel aan haar dat ze het niet makkelijk had, maar ze had het er nooit over..'' Ik kijk even naar mijn handen. ''Toen ze jarig was, was er vlakbij een optreden van K3, ik wist dat ze fan van ze was.. En daar stonden we dan met zijn tweeën tussen allemaal 5 jarige. Julia straalde, ze was gelukkig.. Na het optreden hadden we nog een m&g met k3..' Zeg ik zacht. ''Vanaf dat moment is Julia in contact gekomen met Karen, Julia is ooit tegen haar aangebotst, op een raar tijdstip, terwijl haar lippen en handen blauw waren van de kou..'' Zeg ik zacht. ''Karen herkende haar toen we daar stonden en is met haar in gesprek gegaan.. Toen Juul nergens meer heen kon is ze bij Karen gaan logeren.. En nu woont ze daar nog steeds..'' Zeg ik zacht. Niet alleen Hanne haar ogen werden groot maar die van Klaasje ook. ''Julia heeft het fijn bij Karen, ze vertrouwd haar volledig en Karen let echt heel goed op Julia!'' Zeg ik zacht. Ik zie dat Klaasje haar mond opent maar hem dan weer terug sluit. Op de een of andere manier voel ik mee heel ongemakkelijk nu. Ik staar naar mijn handen. ''Niemand weet dat Julia daar woont, op Josje, Gert en Kristel en haar gezin na..'' Zeg ik zacht. ''Als Karen, Julia niet zo in de gaten had gehouden, moed ingepraat en vooral in haar geloofd had..'' Ik stop midden in mijn zin en kijk naar mijn handen. ''Dan had Klaasje nu nooit geweten dat ze eigenlijk nog een zusje heeft.. Dan was Julia er niet meer geweest..'' Zeg ik zacht en voel een traan over mijn wang lopen. ''Het spijt me Klaasje, dat je dit niet eerder wist..'' Ik bijt zacht op de binnenkant van mijn wang en voel mijn tranen stromen.

Klaasje p.o.v

Als Marthe begint met praten over hoe ze Julia kent luister ik aandachtig, Marthe haar stem is gebroken.. Het doet Marthe echt iets. Ik luister met volle aandacht naar haar, haar verhaal. Ik knik even voorzichtig. Ik wil Marthe onderbreken, ik open mijn mond maar sluit deze al snel weer. Ik weet niet eens hoe ik hier op moet antwoorden. Ik kijk even naar Hanne die ook met grote ogen naar Marthe kijkt. Als Marthe begint over dat ik zonder Karen nooit had geweten dat ik nog een zusje had slik ik even. Ik zie een traan over haar wang rollen en veeg die voorzichtig weg. ''Het is oké.'' zeg ik zacht. ''Ik snap dat je dit niet zomaar kon vertellen.. Het is niet niks. Je wilt Julia ook beschermen, dat is logisch, je bent haar beste vriendin Marthe'' Zeg ik zacht als ze begint te huilen. Ik sla mijn armen dan om Marthe heen en knuffel haar stevig. ''Ik ben helemaal niet boos, ik ben blij dat ik jouw verhaal hoor'' Zeg ik lief. ''Ik hoop alleen dat Julia het goed op gaat pakken, dat ze niet boos word..'' Zeg ik zacht en streel zacht over Marthe haar rug. Ik blijf zacht over Marthe haar rug strelen. Het horen dat Julia zonder Karen waarschijnlijk niet meer geleefd had doet iets met me.. Ik weet niet waarom maar het raakt me gewoon enorm, ik ken Julia niet eens.. Ik bijt zacht op de binnenkant van mij lip. Als ik merk dat Marthe wat rustiger word glimlach ik even zwak. Ik kijk even naar Hanne die Marthe haar hand vast heeft en er voorzichtig over streelt. ''Ik ben blij dat jullie dit weten..'' Zeg ik zacht. ''Maar het moet wel echt stil blijven..'' Ik kijk naar Hanne en dan even kort naar Marthe, van Marthe weet ik dat ze niks zal zeggen, dat heeft ze ook niet tegen mij gedaan.. ''Ik ben blij dat ik er dan gewoon met jullie over kan praten..'' Zeg ik zacht.

Julia p.o.v

Ik lag op de bank met mijn hoofd op Karen haar schoot, klein gemaakt als een bolletje. Ik voel hoe Karen haar hand zacht door mijn haar gaat. Ik sluit mijn ogen even kort en zucht heel zachtjes. Ik kijk dan terug naar de tv maar concentreren lukte me niet meer. Ik ben zo ontzettend moe van alle indrukken van de afgelopen weken.. Maar ik wou niet opstaan.. Voor het eerst in een hele lange tijd voel ik mij echt veilig.. Ik voel me veilig hoe ik nu lig, ontspannen. Ondanks alles.. Ik ben regelmatig onterecht boos geweest op Karen, omdat ze me dingen verplichte die ik niet wou, zoals het eten.. Ik sluit mijn ogen even als ik tranen voel opkomen. Ik heb woede geuit naar Karen die zei helemaal niet verdiende, driftbuien tegen haar gehad maar ze bleef altijd even aardig en vriendelijk.. Gek genoeg zie ik haar nu wel een beetje als mijn mama. Ik schud die gedachte snel van me af. Ik voel de traan dan uit mijn ooghoek ontsnappen. Ik voel hoe Karen hem al weggeveegd heeft voor ik dat kon doen. Ze kijkt me bezorgd aan. ''Wat is er Juul?'' vraagt ze dan voorzichtig. Ik kijk haar even aan en ga dan rechtop zitten. Ik kijk haar even aan. ''Het spijt me..'' Zeg ik dan zacht. ''Wat spijt je?'' vraagt Karen verbaasd. Ik haal even diep adem. ''Gewoon, alles.. Dat ik altijd zo boos en bot tegen je deed..'' Ik slik even. ''Dat ik een woedeaanval tegen je heb gehad meerdere keren..'' Ik kijk naar de grond. ''Je hebt dat helemaal niet verdiend, je wilde me helpen..'' Ik kijk Karen even kort aan. Als ik verder wil praten onderbreekt ze me. ''Dat is niet erg Juul, ik wist waar ik aan begonnen was, ik weet hoe moeilijk het is als iemand je iets laat doen wat je absoluut niet wilt..'' Zegt ze rustig. ''En daarbij, ik hou zo ongeloofelijk veel van je'' Zegt Karen rustig en trekt me dan dicht tegen haar aan. ''Ik hou echt van je Julia, ik wil ook niet dat je nog zomaar weg gaat.'' Ik sla mijn armen voorzichtig om haar heen. ''Sky houd ongelofelijk veel van je, Anthony houd ongelofelijk veel van je en ik ook Juul, vergeet dat nooit meer'' Zegt Karen rustig en ze druk een kus op mijn haren. Ik glimlach even zwak. ''En ik houd van jullie'' Zeg ik dan zacht. Ik leg mijn hoofd tegen haar Borst aan en sluit mijn ogen kort.

~~~

Sorry dat het zo lang duurde, vanwege de vakantie was ik niet zo actief! Maar school begint maandag weer dus ik ga proberen meer online te zijn! Daarom nu een wat langer hoofdstuk!

~~~

Wat vinden jullie ervan? Hoe zouden jullie erop reageren?