The little sparkle In my life.

-H22-

Julia p.o.v
Ik zucht even zachtjes. 'Bedankt voor de afgelopen 2 jaar..' Zeg ik dan zacht en kijk ze even beide aan. Ik had zo gehoopt dat mijn gedachtes  fout waren.. Maar helaas.. 'Het spijt ons Julia..' zegt mevrouw Smit. Ik knik alleen even en draai me dan om.. Ik had hier niks meer te zoeken. Ik loop langzaam na de gang waar de vrouw van jeugdzorg op me staat te wachten. Ik kijk nog een keer de kamer rond en sla mijn ogen dan neer. Ik zet mijn tas neer in de gang, trek mijn jas aan, doe mijn sjaal om, muts op en dan mijn handschoenen aan.. Ik pak mijn tas terug op en loop met Myrthe mee naar buiten. Myrthe is de vrouw van jeugdzorg. Ik zucht even zacht en trek de deur achter me dicht. Net als ik Myrthe gedag wil zeggen onderbreekt ze me. 'Juul ik vind het zo erg voor je.. Ik had je het zo gegund om geadopteerd te worden..' Zegt ze dan. 'Ik kan nu niet veel meer voor je doen, het enige  dat ik wel wil doen en wat we ook gaan doen ookal is het tegen de regels in.' Zegt Myrthe dan. 'Ik kan je tot de avond  van je verjaardag mee nemen naar het internaat, daar gaan we nog even 2 gezellige dagen hebben, je 18e verjaardag vieren en dan zal ik je  helaas echt los moeten laten..' zegt Myrthe zacht de tranen stonden in haar ogen. Ik knik even 'Graag' zeg ik dan zacht. We pakken mijn fiets en zetten die achterop de auto. Dan stap ik bij Myrthe in en kijk even op mijn telefoon  of ik al iets van Marthe heb.. maar helaas im zucht even zacht en stop mijn mobiel weg. Ik staar uit het raam.. Na een kleine 10minuten rijden stoppen we bij een gebouw. 'We zijn er' zegt Myrthe dan. Rustig stappen we uit. Ik pak mijn tas en Myrthe mijn fiets. Ik loop dan voorzichtig achter haar aan naar binnen.

Marthe
Ik had nog een bericht van Julia gehad maar ik had geen zin om er op te antwoorden. Als we in de auto naar de auditie zitten kijk ik uit het raam we waren er voor mijn gevoel binnen 5minuten.. Ik stap uit en loop met mijn famillie naar binnen. Ik meld me bij de balie. Naar ongeveer 2 uur mocht ik eindelijk ik was best wel zenuwachtig.. ik pak de microfoon aan en loop het podium op. Er zijn 4 harten in elk vak zit een publieksjury. Ik stel me kort voor aan het publiek en begin dan met het zingen van het liedje verliefd.

Kristel p.o.v
We hadden er al enorm veel audities op zitten. Als de volgende  kanidate zich voorstelt worden mijn ogen groot. Ik kijk naar Karen en Josje. 'Dat is Marthe! De vriendin van Julia!' Zeg ik zacht maar ergens toch vrolijk tegen Josje en Karen. Ik moest haar spreken. Nee ik zeg het verkeerd.. Wij moeten haar spreken. Want zowel Marthe als Julia heeft nooit iets van ze laten horen.. terwijl dat wel afgesproken was. Ik wist dat ik die ergens van kende.. Als de harten naar een tijdje open gaan loopt Marthe rustig richting ons terwijl ze verder zingt. Als ze uitgezongen is en na het jury comentaar vraag ik of we even kunnen stoppen met filmen. Gert kijkt me raar aan maar stemt toch in. Ik roep Marthe bij mij en loop dan met haar Karen en Josje even naar een rustige plek. 'Wauw Marthe! Ik had jou hier niet verwacht' zeg ik dan en kijk haar even aan. 'Ik had eigenlijk een vraag..' vervolg ik. 'Hoe gaat het nu eigenlijk met je?' Vraag ik dan rustig. 'Ja goed! Ik had hier zo na uitgekeken!' Zegt Marthe vrolijk. 'Dat is mooi' zeg ik rustig. 'En met je vriendin Julia?' Vraagt Karen meteen. Ik zie dat Marthe twijfelt.  'Eerlijk gezegd ik weet het niet 100% van de week dacht ik dat het goed ging. Na jou reactie en like op haar foto was ze helemaal opgevrolijkd.. Maar vandaag op school ze had allemaal piepkleine krasjes in haar hele gezicht.. het was een beetje de vorm van een nagel.. Tenminste dat leek het, ze zag lijkbleek en had knal rode ogen.. En ze is na het derde uur naar huis gegaan..' zegt Marthe terwijl ze naar Karen kijkt. 'Maar het was heel appart.. Volgens mij zat ze vol van stress.. En normaal laat ze altijd nog iets weten.. maar ze heeft me alleen nog succes  gewenst en meer heb ik niet meer van haar gehoord.' Zegt Marthe dan.. Karen word wit in haar gezicht. Ik ga naast haar staan en ondersteun Karen. Die maakt zich echt heel veel zorgen om Julia..